Van een 'systeemcrash' is sprake als alles instort, en er geen steen op de andere blijft staan.
Systemen falen als het geweld een bepaalde grenswaarde overschrijdt. Oorlogsgeweld, natuurgeweld, of extreme zelfoverschatting van de direct verantwoordelijken. Niet zelden een combinatie. Meer in het bijzonder waar getracht wordt de implosie als gevolg van extreme zelfoverschatting te maskeren door een gewapend conflict uit te lokken.
Voordat het systeem het begeeft als gevolg van extreme zelfoverschatting, neemt de censuur toe, en wordt er volop gelogen. Over alles. Niet slechts over de problemen zelf, maar over alles wat het 'sentiment' negatief kan beïnvloeden. Maar wat bovenal niet mag worden benoemd, dat zijn de oorzaken van de problemen, omdat die suggereren dat de problemen zijn ontstaan door menselijk falen.
Neem een betrekkelijk onschuldig voorbeeld, zoals de 'Toeslagen-affaire'. Een gruwelijke mislukking waar inmiddels menige bestuurder over is gestruikeld, en waar het zittende kabinet over is gevallen, dat daardoor 'demissionair' werd. 'Demissionair' betekent dat ze geen 'missie' meer hebben, en alleen nog op de winkel mogen passen, terwijl je juist een regering nodig hebt die schoon schip maakt. Dat hele falende zooitje aan de kant, goed kijken wat er mis is in het systeem dat zij hebben gebouwd, en iets nieuws opzetten dat tegen een stootje kan. Die kant gaat het niet op, naar het zich laat aanzien.
Waarom niet? Omdat het denken niet is geëvolueerd onder druk van dit falen. Kijk naar de analyse zoals die nu breed wordt gedeeld, waarin de focus ligt op het vinden van wegen om de slachtoffers te compenseren. Maar wat er mis ging, is dat helemaal niemand in Nederland een 'Toeslag' had moeten krijgen. Ook de mensen niet die 'm wel kregen. En dat heeft niets te maken met een politieke keuze mijnerzijds. Het systeem is simpelweg te kwetsbaar. We kúnnen dit niet. Kijk naar het hele landschap van belastingen, toeslagen, uitkeringen, heffingen, léges, subsidies en noem het allemaal maar op. Er is letterlijk niemand in Nederland die het geheel nog overziet.
Ander voorbeeld. Ik oriënteer mij op de aanschaf van een nieuwe auto. Het hybride-model is aantrekkelijk geprijsd, door een forse subsidie, via een verlaagde BPM, van vele duizenden Euro's. Die auto heeft meer 'snufjes' dan mijn huidige auto, maar is ongeveer even groot, en mijn huidige auto heeft weliswaar een kleinere motor, maar de auto is ook lichter, omdat er geen loodzware batterijen en een elektrisch aandrijfsysteem in zitten. Nou gebruik ik die auto nagenoeg uitsluitende voor de langere afstand, en dan blijkt dat ik met mijn hybride auto aanmerkelijk méér benzine zal verbruiken dan met mijn huidige, niet-gesubsidieerde auto. Nu één-op-zeventien, wordt dan één-op-elf. Maar de 'folder' stelt dat het verbruik iets is van anderhalve liter op de honderd kilometer. Er is ook een benzine-versie, die net zoveel verbruikt als mijn huidige auto. Maar die is duizend Euro duurder, door de hogere BPM. Daar komt dan nog bij dat ik niet kan 'stekkeren' in de parkeergarage waar ik mijn auto stal. Waar zijn we dan mee bezig?
'Extinction Rebellion' blokkeert weer eens het verkeer, nu blijkt dat de burger begraven wordt onder 'Groene Plannen' die hen een arm en een been gaan kosten. En vermoedelijk zelfs hun leven in bepaalde gevallen, waar het 'stroomnet' niet is berekend op de groeiende vraag, waardoor maatregelen zoals nu in het Verenigde Koninkrijk snel dichterbij komen, en olie en gas niet meer leverbaar zijn als gevolg van het beleid. Terwijl de windmolens en zonnepanelen bij lange na de vraag niet aankunnen. Hadden ze dat niet beter eerder kunnen bedenken? Inplaats daarvan maakten ze met George Soros en andere cynische makelaars in 'eigendom' utopische plannetjes, in de veronderstelling dat de 'rijken' wel zouden bijpassen wat ze tekort kwamen. De 'rijken'? George Soros? Bill Gates? Nee, u en ik.
Maar het systeem omvat zoveel meer dan alleen die aspecten van ons leven, en echt alles staat op omvallen. In DIT artikel wordt geschetst waarom dat voor Europa en de Verenigde Staten een groter probleem is dan voor de 'opkomende landen', China en Rusland, en de landen met grote hoeveelheden olie en gas, en andere onmisbare grondstoffen. Het probleem is dat heel ons denken corrupt is. We zijn gaan geloven dat we overal mee wegkomen, omdat er geen 'tucht van de markt' meer is. Alleen nog de 'tucht van de overheid', die het overduidelijk niet kan behappen. Dat is als zodanig geen schande. Maar wuif de missers niet weg, en beloof geen beterschap, als dat betekent dat je het nóg ingewikkelder gaat maken, en je nóg verder boven je macht gaat tillen.
Wellicht één van de grootste perversies die het huidige denken heeft voortgebracht, is dat medici zich moeten beraden op het redden van mensenlevens, omdat ze daarmee de 'Klimaatdoelstellingen' schade berokkenen. Op het moment dat ook de zorg een vijand wordt van de mens, zijn de rapen gaar. Als trend al langer zichtbaar, en het zal allemaal wel erg 'logisch' zijn op een bepaald niveau binnen het systeem, maar kijk naar de consequenties. De tastbare argwaan die zichtbaar is bij mensen die bedenkingen hebben tegen de 'vaccins' wordt erdoor gevoed. Ook zeker bij mij. Ik realiseer mij dat velen die het systeem trouw dienen geen besef hebben van waar het systeem voor staat. Het is té complex.
Mijn pleidooi hier, en al vanaf het begin, is dat we terug moeten keren naar de menselijke maat. Mijn voorstel om iedereen een 'basisloon' te geven, en verder niks, behalve het recht om middels arbeid hun inkomen te verhogen, en aanspraak op elementaire voorzieningen, voor iedereen identiek, onderstreept dat ik ook niemand uit wil sluiten van een menswaardig bestaan. Technologische vooruitgang moeten we omarmen waar het onze last verlicht, en ons leven verlengt, terwijl het ons in staat stelt de blik op het universum te richten. Maar we zijn onze ergste vijand, en hebben geen natuurgeweld, kometen of buitenaardse wezens nodig om onszelf te vernietigen. Onze extreme zelfoverschatting is onze ergste vijand, naast onze achterdocht waar landen en volkeren die dichter bij zichzelf blijven er wél in slagen het hoofd boven water te houden. We vergiftigen onszelf met wanen en het idee dat de geldpers alle fouten gladstrijkt.
Uiteindelijk gaat de kade het schip keren, maar wat is dat onvoorstelbaar stom! En waar dat keren het risico met zich meebrengt van oorlog, onderling, of tegen andere landen, om het falen van de bestuurlijke klasse te maskeren, is het van een 'consensus-gedreven' deficiet in ons collectieve intellect van zulke proporties, dat je toch moet aannemen dat wij niet het product zijn van een 'Schepper', of van 'Intelligent Design', want dan is er wel iets misgegaan in het ontwerp. Een terugkeer naar eenvoud, en nederigheid, maar mét ambitie, en de 'tucht van de markt' om ons te helpen de juiste keuzes te maken zal hoe dan ook de uitkomst zijn. Het heeft mijn nadrukkelijke voorkeur om die transitie geweldloos te laten verlopen.