Hieronder mijn bijdrage voor vandaag, vrijdag 4 oktober, en op het 'In English' gedeelte een aparte bijdrage met een andere 'teneur'. Maandag ben ik weer terug.
Prettig weekend!
Zoeken op dit blog
Verantwoording willen nemen begint met rekenschap af willen leggen
Oeps!
'Als je niks doet, kan je ook niks fout doen'. Mijn ouders zwommen in dat soort 'tegeltjeswijsheden', en daar zagen ze het als een aansporing om je verantwoordelijkheid te nemen, en begrip te tonen als iemand het voortouw nam, en faalde. Maar als je iets écht niet kon, dan moest je iets gaan doen wat je wél kon. En als je dat dan goed deed, was je een aanwinst voor de samenleving, en verdiende je het om passend te worden beloond. Met andere woorden, ze moedigden ons aan om hoog te 'reiken', maar niet boven je macht te tillen.
Hier op dit blog onderstreep ik graag dat veel mensen die falen 'Goede Bedoelingen' hadden. Ik geef hen het voordeel van de twijfel. Zonder de ogen te sluiten voor mensen die nadrukkelijk géén 'Goede Bedoelingen' hebben. Recent publiceerde 'Nivel' een 'onderzoek' met de conclusie dat 'gevaccineerden' minder risico liepen op overlijden dan 'ongevaccineerden'. Het stond haaks op een onderzoek dat gebruik maakte van dezelfde 'data', met de exact tegenovergestelde conclusie. De media namen de conclusie van 'Nivel' over, en lieten dat andere onderzoek onbesproken, of ze meldden slechts dat er veel kritiek op was van de bestuurlijke organisatie die opdraaide voor de kosten van dat onderzoek, maar verder geen verstand van zaken had.
Na een 'discussie achter de schermen' blijkt dat die eerste groep onderzoekers gelijk had met haar 'methode', en dat het 'Nivel' een stel beunhazen is, met als consequentie een 'aanpassing' achteraf, compleet met publicatie van een 'herschreven' versie, waar de media uiteraard 'nul' aandacht aan besteden, want het 'Nivel' blijft bij haar 'conclusie', die kant noch wal raakt. Vooral vanwege dat laatste meen ik dat de stekker uit dat 'Nivel' moet worden getrokken, en dat de 'onderzoekers' moet worden aangeraden om te zien naar een andere 'werkkring', buiten de wetenschap. Niet primair vanwege de fout zelf, waarvan ik nog wel aan wil nemen dat ze gewoon niet competent waren, en 'Hun Best' deden, maar omdat ze vervolgens weigeren om 'Schoon Schip' te maken, nadat mensen die wél begrijpen hoe je de data moet interpreteren hen alle hoeken van de studeerkamer lieten zien. Wegwezen, en niet meer terugkomen!
Tijdens mijn professionele loopbaan viel het mij op dat 'functionarissen' die een zeker 'niveau' hadden bereikt binnen het bedrijf bij opzichtig falen veelal niet werden verwijderd, maar werden gepromoveerd. Even terug naar het begin, begrijp ik dat falen uiteindelijk niet verwijtbaar kan zijn. Je wilt iemand die initiatief toont in de top van het bedrijf, en niet een luie kwezel die angstig op zijn of haar handen blijft zitten en de kat uit de boom kijkt. Een 'Trend Setter', en geen 'Trend Volger'. Maar iemand die nadrukkelijk gewaarschuwd wordt iets níet te doen, en hij of zij doet het tóch, en het ontspoort vervolgens, dan moet je hem of haar niet belonen met promotie. Al helemaal niet als betrokkene de schuld voor die catastrofe bij anderen legt, of het probeert te verdoezelen. Toch kiezen bedrijven daar vaak wel voor, omdat ze liever de aandacht niet vestigen op dat falen, waar dat slecht is voor de koers van het aandeel, en de kredietwaardigheid van het bedrijf. Terwijl ze die incompetente stoethaspel niet kunnen laten zitten, dus volgt 'opwaarts falen' naar een afdeling waar een blind paard geen schade kan doen. Maar het is wel een kostbare oplossing. En het is niet gezegd dat het bedrijf geen hinder meer zal hebben van die brokkenpiloot.
Jaren geleden bedacht de gemeente dat het een goed idee was een 'opvang' voor verslaafden met serieuze psycho/sociale problemen te vestigen in het hart van de stad, op het duurste stukje grond, temidden van horeca, winkels, parkeergarages, en uitgaansgelegenheden. De 'middenstand', eigenaren van vastgoed, en de 'gegoede burgerij' die daar hun optrekje hadden, meenden dat het geen verstandige keuze was. Vragen om problemen met 'gebruikers', 'dealers', en andere vormen van overlast, wat klauwen vol geld ging kosten, terwijl de 'lokatie' ook nog eens peperduur was, en de gemeente al verzoop in de schulden. Maar de PvdA-wethouder ramde het erdoor. Gesteund door ambtenaren, waaronder ambtenaren die verbonden waren aan de 'opsporingsdiensten' (politie en BOA's). De 'Stichting' die het project vorm zou geven stond op die lokatie, omdat hun klanten niet het gevoel moesten hebben dat ze 'uitschot' waren, en iedereen 'liep binnen' toen de knoop werd doorgehakt en het project werd gelanceerd, behalve de belastingbetaler, de 'middenstand' en de 'gegoede burgerij'.
De voorspelde problemen kwamen er. De gemeente en de 'Stichting' kwamen de afspraken niet na. Maar de wethouder kreeg promotie tot 'Statenlid'. Zijn opvolger nam afstand van de toezeggingen die zijn voorganger had gedaan, omdat dat 'wettelijk' helemaal niet kon. De juridische adviseurs, ambtenaren van de gemeente en een 'externe overheidsdienst', deden of hun neus bloedde. De bestuurlijk-ondersteunende ambtenaren liepen binnen door een weelde aan permanente 'overlegstructuren' met vergaderingen in de 'overuren'. De 'opsporingsdiensten' kregen handen vol werk en moesten op zoek naar extra mensen, en meer 'leidinggevenden', die er niet zijn door de krapte op de arbeidsmarkt, wat weer zorgt voor meer loon om die anders overbodige functies 'aantrekkelijk' te maken. De 'Stichting' liep binnen op het contract door de afspraken niet na te komen, en vervolgens voor zichzelf de stekker eruit te trekken omdat ze het niet eens konden worden met de gemeente over de 'vergoedingen' tegen de tijd dat het contract verlengd moest worden, terwijl de gemeente probeert de astronomische kosten weg te moffelen door 'schaalvergroting', met een goedkopere 'Stichting'.
Middenstand, horeca, exploitanten van parkeergarages moeten kosten maken voor camera's, en privé-beveiligers. Die hogere kosten berekenen ze door aan hun klanten, wat de inflatie aanwakkert. Dat leidt tot hogere rente om de inflatie te beteugelen. Wat leidt tot hogere rentelasten voor de met schulden behangen gemeente als gevolg van dit soort 'onfortuinlijke' beslissingen. Wat leidt tot hogere belastingen, onder andere via de WOZ en 'parkeren', tot alleen mensen die bij de gemeente werken, of bij een uitbundig gesubsidieerde 'Stichting' het zich nog kunnen veroorloven in dat peperdure deel van de stad te wonen. Wat spaak loopt als de échte economie, waar het geld eerst verdiend moet worden, begint te krimpen, zoals nu het geval is, met 'minder CO2 uitstoot', niet door 'duurzamer', maar gewoon door bedrijfssluitingen en productieverlaging. Dan moet de rente omlaag, om de economie 'aan te jagen', terwijl dat eigenlijk niet kan vanwege de bizar hoge inflatie, die amper nog verdoezeld kan worden. En in die fase zitten we nu.
Achterhalen wie nou de cynische types zijn die willens en wetens profiteren, wie nou de incompetente types zijn, en wie er wel degelijk 'Goede Bedoelingen' hadden, en zich nu schuldig voelen door de schade die ze veroorzaakt hebben, is lastig. Temeer daar een 'kluns' die niet wordt teruggefloten vol 'Goede Bedoelingen' zal blíjven dooretteren op de ingeslagen weg. Maakt niet uit of er doden vallen, de schade onherstelbaar is, de hele economie bezwijkt, of dat het allemaal geen schoonheidsprijs verdient omdat het veel efficiënter had gekund. Het vinden van capabele mensen begint met uitzoeken wie niet weglopen voor het afleggen van rekenschap, en die geleerd hebben dat je je eigen 'prestaties' verbetert door 'nacalculatie'. Niet leuteren over 'Glas Half Vol, of Half Leeg'. Niet bedelen om aandacht voor wat er 'goed' ging. En als het té complex was, had je er niet aan moeten beginnen, alvorens het 'werkterrein' op te schonen om het beheersbaar te maken. Complexiteit die je niet begrijpt moet je overlaten aan 'de Markt'.
Vol overtuiging
Er is geen houden meer aan.
Op zeker moment moet je een stap terug doen, en laat het maar gebeuren dan. Je zet er een streep onder. Tot hier, en niet verder. Wie niet horen wil, moet voelen. Je kunt geen ijzer met handen breken. Als mensen, of hele landen, zichzelf niet willen helpen, houdt het een keer op. Maar het kan ook altijd nog anders lopen dan je vreest.
Wie kinderen heeft grootgebracht, en op zeker moment strijd heeft moeten leveren met hen, omdat keuzes die zij maakten je grote zorgen baarden, zal wellicht het moment herkennen waarop je je kruit verschoten hebt. Hoeveel armslag men had als ouder is afhankelijk van de tijd waarover we het hebben, de leeftijd van het kind, de gemeenschap waar men deel van uitmaakte, de eigen vaardigheden om een standpunt over te brengen aan iemand zonder levenswijsheid en met tekortschietende kennis, en de aard van het dispuut. Je kunt slapeloze nachten hebben gehad, omdat je dacht dat je kind het niet aankon, of in zeven sloten tegelijk zou lopen, om na verloop van tijd te moeten erkennen dat je je vergiste. (Of dat hij of zij geluk heeft gehad). Maar hoe dan ook is er uiteindelijk altijd een leeftijd waarop je hen los moet laten, en alleen nog advies kunt geven, bij voorkeur beperkt tot het moment waarop ze er om vragen.
In andere gevallen zagen ouders wel dat het misging, maar wilden, of konden ze niet ingrijpen. Of niet op een wijze die het verschil zou hebben gemaakt. Als het dan inderdaad misgaat, volgt het trauma. En de verwijten indien de autoriteiten, of een veel optimistischer partner, of een 'expert', ingrijpen belemmerden, of verhinderden. Wel kunnen, maar niet willen zal veelal het gevolg zijn van verkeerde prioriteiten, of het zalvende gevoel dat men niet dezelfde fouten wil maken als de eigen ouders, om er vervolgens achter te komen dat de eigen fout onvergelijkbaar veel ernstiger consequenties heeft dan wat je als fout bij je eigen ouders meende te bespeuren.
Vooral autoriteiten, de media en 'experts' hebben ongeëvenaarde ruimte om zich aan de eigen verantwoordelijkheid te onttrekken. En daar maken ze immer zonder gêne gretig gebruik van. Hen treft nimmer enige blaam, want ze hadden de 'Beste Bedoelingen'. En al helemaal niet als het iets is in de relatie tussen ouder en kind, waar hun regels, hun wetten, hun voorzieningen, de 'experts', het 'narratief', boven elke verdenking verheven zijn. De 'Majesteit' is onfeilbaar. Zoek het maar uit!
Aanzienlijk minder indringend is het waar we te maken hebben met ontwikkelingen in onze leefomgeving, een verschuiving van normen en waarden, eenzijdige inbreuk op afspraken door de overheid, waarvan we menen dat het geen verbetering is, en zal leiden tot verloedering, en gevaar. Je mengt je in de discussie, neemt de moeite om gebruik te maken van je mogelijkheden om je zegje te doen, maar uiteindelijk moet je stoppen, voordat je gezondheidsklachten krijgt, of wordt ingerekend omdat je je bezwaren op een 'ongeoorloofde wijze' onder de aandacht brengt. Kan zijn dat je het verkeerd hebt gezien. Het valt uiteindelijk mee. Wellicht pakt het zelfs verrassend positief uit.
Maar als de autoriteiten het mis hadden, ligt het nooit aan hen. Noch aan de 'experts' die hen van advies dienden, of de juristen die vervolging instelden, en vonnis wezen. En owee als je nog even 'fijntjes' in herinnering roept dat je eerder voor die uitkomst hebt gewaarschuwd, want dan draaien ze de microfoon uit, en kom je op hun 'Zwarte Lijst'. De 'Majesteit' is onfeilbaar. Zak maar in de stront!
Dan is er de kwestie van oorlog, of vrede. Daar duldt de 'Majesteit' hoe dan ook geen inspraak. Hier is je geweer, en daar is het front, mars! En neem je kinderen mee, want die kan de 'Majesteit' ook goed gebruiken. Als ze nog te jong zijn om als kanonnenvoer te 'dienen', dan zijn ze bruikbaar voor propagandadoeleinden, als 'handen aan de kist van pappa' wanneer die als lijk terugkomt, met camera's om het schrijnende beeld vast te leggen voor de uitzending op de nationale televisie, en het internet, en als 'klapvee' dat geen benul heeft van wat er speelt, maar blind vertrouwt op de 'Majesteit', en haar autoriteiten op de scholen, bij de televisie, en de 'NGO's'.
Mocht het mis gaan, zoals je vreesde, en je leeft nog om het de autoriteiten in te peperen, dan ben je een verrader, krijg je een 'Berufs Verbote', verdwijn je in een strafkamp, of tegen de muur, als lichtend voorbeeld voor toekomstige generaties. Of als martelaar indien de 'Majesteit' aan het eind van de dag zelf ook in het zand bijt, uit zijn of haar bunker wordt getrokken, en wordt opgeknoopt. Veel primitiever wordt het niet.
Dan liever de lucht in!
Je gelooft je ogen en oren niet.
Volgens de gangbare theorie bestaat er zoiets als 'gezonde stress', en 'ongezonde stress', maar die is niet scherp afgebakend. Het is eerder zo dat iemand die zich bij de dokter meldt met bepaalde klachten gediagnosticeerd wordt als een patiënt die is blootgesteld aan 'ongezonde stress', terwijl iemand die alle verschijnselen vertoont van 'vervetting' wordt aangeraden om wat meer spanning in het leven te brengen. Per individu vaststellen waar het omslagpunt ligt, dat lukt niet. Hooguit weten we vanuit de ervaring met deze of gene dat hij of zij meer, of minder 'stressbestendig' is. Maar ook dan is dat binnen een raamwerk waarin we met hem of haar samenwerken, of samenleven. Verander de uitdaging, en een 'koele kikker' ramt er ongegeneerd op los, of zet het op een lopen.
Training kan helpen om mensen vertrouwd te maken met bepaalde stressvolle situaties. Dat is dan naast het ontwikkelen van bepaalde routines die van een stressvolle situatie een beheersbaar, overzichtelijk probleem maken. Maar per persoon zijn de mogelijkheden anders. Iemand kan honderd keer examen hebben gedaan, en steeds geslaagd, maar elke keer opnieuw staat men 'stijf' van de stress. Het is dan de vraag of het een goed idee is om hem of haar te helpen op weg naar een minder stressvolle aanloop, gelet op het resultaat. Wordt hij of zij nou beter, of juist, door 'verveling', 'vervetting', minder succesvol?
Iemand die anderen wil waarschuwen voor risico's, schept stress. Als je iemand persoonlijk kent is het eenvoudiger om dat te doseren op een wijze die aanslaat. Niet teveel, niet te weinig. Niet te vroeg, niet te laat. Waarschuwingen die uiteindelijk loos alarm blijken, leiden mogelijk tot 'vervetting'. Een houding van: 'Kom maar terug als de raketten zijn afgevuurd'. Wacht je met waarschuwen tot kort voor het moment waarop de raketten de lucht ingaan, dan kan de paniek toeslaan en krijg je het verwijt dat je niet eerder waarschuwde. Want nu valt er niks meer aan te doen, behalve proberen die raketten te onderscheppen, en de schade herstellen.
Indien iemand tijdige waarschuwingen negeerde, maar ook daar waar iemand 'Dumb, Fat and Happy' nietsvermoedend in een heksenketel belandt, is er een grote kans dat men het gewoon niet wíl geloven. Dat is al helemaal het geval indien het eigen handelen, de eigen keuzes, de oorzaak zijn voor de catastrofe, of die catastrofe zeker niet hebben helpen voorkomen, en men meer had kunnen, en ook moeten doen. Men is 'In Denial'. Gevolgd door 'Coping', waarbij men zoekt naar verklaringen van wat men ziet of hoort die minder pijn doen.
Op 'X' kwam ik een reactie tegen van Ben Hodges, voormalige 'Big Shot' generaal bij de NAVO, in functie tijdens de 2014 coup in Oekraïne, en fanatiek pleitbezorger van de NAVO strategie, die volgens de meeste 'waarnemers' is uitgelopen op een regelrecht fiasco. En ik ben één van die 'waarnemers', zoals mijn regelmatig terugkerende lezers weten. Maar Hodges ging compleet uit zijn plaat, omdat hij het helemaal anders ziet. Na tien jaar oorlog (sic), had Rusland nog niet meer dan twintig procent van het grondgebied van Oekraïne veroverd, en de Russische strijdmacht liep op haar tandvlees. Laatste loodjes. Die man heeft urgent hulp nodig. En ik hoop dat er niemand naar hem luistert, maar vrees het ergste.
Ook op 'X' kwam ik een reactie tegen van iemand die namens Israël de aanval opende op analisten die beeldmateriaal van de raketaanval van Iran op Israël deelden, waarop goed te zien is hoe raketten doel treffen, op een luchtmachtbasis in de Negev, in de buurt van het hoofdkwartier van de Mossad in Tel Aviv, en hoe een gaswinningsinstallatie in de Middellandse zee getroffen lijkt te zijn, en in brand staat. Volgens hem waren de beelden echter gemanipuleerd, en betrof het raketten van de 'Iron Dome' luchtafweer die opstegen, inplaats van raketten die neerdaalden. Okay? En waarom rijden de auto's in beeld dan niet achteruit? Ook Netanyahu beweert glashard dat nagenoeg alle raketten door Israël en de Verenigde Staten werden onderschept, maar ik zou de beelden niet gebruiken als reclame voor de producent van die luchtafweersystemen, ook al besef ik dat brandende brokstukken die omlaag suizen de indruk kunnen wekken dat het raketten zijn die op hun doel afvliegen, maar dan zou er geen explosie volgen als ze de grond raken, en zou de spreiding ook veel groter zijn.
Hodges, noch Netanyahu, zien de realiteit, of het zijn cynische schurken die de eigen bevolking en eigen militairen gebruiken voor hun megalomane ambities, en al doende druk zijn de wereld in het verderf te storten, omdat erkennen dat hun plan in duigen ligt simpelweg geen optie (meer) is. Geen remmen. Geen 'achteruit'. Volgas, al vliegen de wielen van de wagen, en zíe je die metershoge betonnen muur voor je steeds dichterbij komen. 'Dan maar de lucht in!'
Hoewel we ons in Nederland op enige afstand van het oorlogsgeweld bevinden, zou ik u toch aan willen raden om nu even te stoppen met 'Wordfeud', die spannende serie op 'Netflix', de discussie over de BTW op boeken, de opwinding over provocerende uitlatingen van 'attention seekers', en 'grappige filmpjes' op de diverse 'platforms', voordat het te laat is. Op Teletext stond gisteren het bericht dat de jeugd 'Nieuws' mist door 'algoritmes'. Afzender: 'Commissariaat voor de Media'. Die club bepleit een terugkeer van de 'Corporate Media' en staatszenders naar de 'platforms' die ze recent en masse de rug toekeerden waar het 'X' betreft, alhoewel dat platform opzichtig niet genoemd wordt. Wel genoemd worden Instagram, TikTok en YouTube. Het 'Commissariaat' wil daarbij toezicht op de 'algoritmes' (censuur/sturing), zodat de jeugd een 'gevarieerd en pluriform' aanbod krijgt, nodig voor een 'gezond publiek debat'. Ik weet niet of ze daar wel eens naar het nieuws kijken, en de diverse kletsprogramma's volgen die de nieuwsuitzendingen omlijsten, gevolgd door reflectie enige tijd naderhand om te bezien of dat wat 'gebracht' werd ook waar was, en belangrijk genoeg om als nieuws te worden 'gebracht', maar ik krijg niet de indruk.
Let daarbij ook op de constatering dat de jeugd het nieuws (dat ze dus vooral níet van de 'Nieuwsmerken' krijgen!), wel vertrouwen. Het 'Commissariaat' doet het voorkomen alsof dat inhoudt dat die jongeren de 'Nieuwsmerken' op zich nog wel vertrouwen, maar dat is een anachronisme. Het is niet duidelijk welk deel van de boodschap die kenmerkend zijn voor de 'Nieuwsmerken' aanslaat, en welk deel in het geheel niet. Maar het komt mij voor dat een (ruime) meerderheid onder de bevolking, jong én oud, het gevoel bekruipt dat je niet langer bij de 'Nieuwsmerken' moet zijn als je wilt weten wat er op je af komt, omdat die organisaties 'vervet' zijn. Drukker met het 'pleasen' van adverteerders en 'NGO's', dan met het uitzoeken van wat waar is, en wat niet. Alleen houdt 'oud' het abonnement nog aan, uit gewoonte, en omdat 'de Baas' liever geen 'Wappies' heeft die onbekend zijn met wat ze geacht worden te denken, en die zelf op avontuur gaan om niet op hun achttiende al te praten als een 'vervette' bejaarde die wacht op het einde. Helaas is dat geen garantie voor het vinden van kwaliteit in een wereld waarin steeds meer mensen grote moeite hebben met lezen, schrijven, rekenen, en niet beschikken over een 'attention span' die nodig is om complexe onderwerpen te kunnen doorgronden.
Doe geen domme dingen
De afkorting 'MAD' is een term uit de tijd van de 'Koude Oorlog', en het stond voor 'Mutually Assured Destruction'.
De logica was dat beide 'machtsblokken' over zoveel verwoestende atoomwapens beschikten, dat beide grootmachten volledig verwoest zouden worden als er iemand op de 'Knop' zou drukken. Beide 'blokken' beschikten over een 'Second Strike Capability'. Mocht de tegenstander op het idee komen dat het mogelijk moest zijn om de op land gebaseerde atoomwapens en bevelsstructuren uit te schakelen met een 'First Strike', dan lagen er protocollen klaar die lagere goden de vrijheid gaven om raketten vanuit patrouillerende onderzeeërs, oppervlakteschepen, en permanent rondvliegende nucleair bewapende bommenwerpers te lanceren richting de vijand.
Het Engelse woord 'mad' staat voor gek, verward, krankzinnig, compleet 'van Lotje', 'van het Padje', totaal geschift, en dat was uiteraard geen toeval. Stanley Kubrick produceerde op enig moment een iconische film, 'Dr. Strangelove', waarin een reeks totaal verknipte Amerikaanse militairen en civiele adviseurs een alles vernietigende atoomoorlog ontketenen. Eén van de civiele adviseurs, een rol van Peter Sellers, is een onversneden Nazi die spreekt met een Duits accent, en die grote moeite heeft om zijn rechter arm onder controle te houden, waar die sterk de neiging heeft om de Hitlergroet te brengen.
Die film heet 'satire' te zijn, maar er waren mensen die het begrepen als een revelatie, in die zin dat een ongeluk in een klein hoekje zat, en er ruim voldoende gekken voorhanden zijn in de hoogste kringen, die bij gelegenheid in het Canadese parlement, bijvoorbeeld, ook een staande ovatie zouden brengen aan een openlijke Nazi, om zo'n ontsporing mogelijk te maken. Een deel van de bezorgde mensen, veelal met een militaire achtergrond, die van nabij hadden gezien hoe gek sommige hoge officieren zijn, en wat voor idiote dingen politici bedenken, werden zogeheten 'Preppers'. Vooral in de Verenigde Staten groeide dat uit tot een cult, en naast de kans op een totale ontsporing zoals geportretteerd in die film, bedachten 'Preppers' nog tal van andere scenario's, zoals totale gestoorde lieden die een biowapen zouden kunnen ontwikkelen, om het vervolgens uit een laboratorium te laten ontsnappen, of het zonder schroom in zouden zetten, die hen op voorsprong zouden zetten omdat zij tenminste voorbereid waren. Velen van hen overleden als 'Prepper' zonder dat hun 'Doemdenkbeelden' uitkwamen. Omdat ze zichzelf, al voorbereidend, op achterstand hadden gezet, afgezet tegen mensen die geen wolkje aan de horizon ontwaarden, werd het gangbaar dergelijke 'Complot Denkers' aan te merken als gek, en gevaarlijk.
Zoals al eerder gememoreerd heb ik mijn hele professionele leven doorgebracht in een omgeving waarin denken over veiligheid op de eerste plaats stond. De discussie was immer hoeveel veiligheid genoeg was. Kun je thuis volstaan met een rol pleisters? Of moet er ook een verbanddoos komen, een abonnement op een alarmcentrale en een defibrillator, met een helicopter op het dak? Voor de gewone sterveling, en voor het bedrijf dat ook nog wel wat wil verdienen, is het zaak om te bepalen wanneer het genoeg is. Hoe groot is het risico? Wat zijn de kosten? Zijn er andere, goedkopere, praktische manieren om calamiteiten het hoofd te bieden?
Terugverwijzend naar 'Dr. Strangelove' ligt het voor iemand zoals ondergetekende voor de hand om niet van iedereen een 'Prepper' te maken, maar om de gekken de pas naar de 'Knop' af te snijden. Geen demente bejaarde tot president verheffen, geen clown aanstellen, en geen door blinde ambitie gedreven wereldverbeteraar de lanceercode geven. Helaas lijkt die gedachte in ons deel van de wereld geen bereik meer te hebben. En dat baart mij grote zorgen. Op het 'In English' deel van dit blog schreef ik gisteren over een nieuw wapensysteem dat de potentie heeft om het machtsevenwicht, gebaseerd op 'MAD', dramatisch te verstoren. In de Verenigde Staten vreest men dat de Russen en de Chinezen een ruimtewapen hebben ontwikkeld, en inmiddels ook operationeel hebben, dat een extreem krachtige 'EMP' (Electronic Magnetic Pulse) kan genereren, die bij machte is alle elektrische circuits in de hele VS in één keer te 'frituren'. Terug naar de Middeleeuwen in een oogwenk.
Zoals ik in dat artikel ook schreef is het in principe voldoende dat politieke en militaire leiders denken dat dat wapen bestaat, en operationeel is, om af te schrikken. Maar het kan hen ook op de gedachte brengen dat het zaak is om hun nucleaire arsenaal aan te wenden voor een alles verwoestende 'First Strike', alvorens dat ruimtewapenwapen kan worden geactiveerd, en de doorgebrande circuits hun raketten en bommenwerpers onbruikbaar maken. Laat mij onderstrepen dat ik niet wéét of zo'n ruimtewapen uitvoerbaar is, en of de meest sombere verwachting, van volledige destructie van alle elektronische circuits in één keer ook mogelijk is. Het fenomeen van een 'EMP' is beslist géén fantasie, en ook de zon, op grote afstand van de aarde, is bij machte om zo'n 'EMP' te produceren die op aarde circuits onherstelbaar beschadigt. 'Google' het anders even.
Zelfs bij een niet algehele vernietiging van alle elektronische circuits, is zo'n wapen nog steeds een 'Game Changer'. Moet je je als individu voorbereiden op de inzet van zo'n wapen? Of mogen we er vanuit gaan dat onze leiders het daar niet op aan laten komen? Of moeten we constateren dat voorbereiding op zo'n eventualiteit simpelweg onmogelijk is, door de omvang van de schade? Steeds als er een wapensysteem wordt ontwikkeld dat geacht wordt een 'Beslissende Voorsprong' te bieden zijn er mensen die er optimaal gebruik van willen maken. De uitvinding van de atoombom stimuleerde Churchill om een plan te ontwikkelen om, nadat Hitler uit de vergelijking was gehaald, samen met de Duitse militaire eenheden, die de weg wisten, en de Amerikanen, Rusland binnen te vallen, voordat dat land zelf ook een atoombom zou hebben. Dat plan bestond écht, en was ook serieus bedoeld. En tot op de dag van vandaag zijn er mensen die zonder enige schroom stellen dat het een gemiste kans was dat het niet werd opgepikt en uitgevoerd.
Als zo'n 'EMP'-wapen bestaat, compleet met 'satellite killers' om het te beschermen, dan zie ik zelf niet hoe Putin en/of Xi lichtvaardig zouden kunnen besluiten om het in te zetten, anders was het al gebeurd, maar dat ze niet zouden aarzelen als de NAVO zekere 'Rode Lijnen' zou passeren. En dat zijn dan niet de 'Rode Lijnen' die bepaalde Westerse commentatoren uit hun duim zuigen, maar 'Rode Lijnen' die voortvloeien uit een gepubliceerde doctrine. Helaas ben ik er niet van overtuigd dat onze leiders voldoende doordrongen zijn van het gevaar, gelet op de keuzes die ze maken. Zelfs als dat hele 'EMP'-wapen niet bestaat, zou ik nog steeds voorzichtig zijn om een nucleaire oorlog te voorkomen, maar we kunnen met eigen ogen aanschouwen dat onze leiders er anders in zitten. In 2007 waarschuwde Poetin dat verdere uitbreiding van de NAVO in oostelijke richting zou leiden tot oorlog, waarop onze leiders prompt verdere uitbreiding aankondigden. Hoe werkt dat in hun hoofden?
Je kunt je niet voorbereiden op een situatie waarin auto's, inclusief die van hulpdiensten, niet meer rijden, alle betalingsverkeer onmogelijk is, evenals alle communicatie via de telefoon, de radio of televisie, en er geen internet meer is, terwijl ook je verwarming het niet meer doet, noch je kooktoestel, en de bevoorrading van winkels stopt, vliegtuigen spontaan uit de lucht komen vallen, schepen stuurloos stranden. Maar als je weigert erover na te denken, is het ook geen afschrikwekkend vooruitzicht, en als de afschrikking niet werkt, gaan mensen 'Dumb, Fat and Happy' verder op de ingeslagen weg, tot het noodlot toeslaat. Stupide, maar zoals Ciplolla al constateerde onderschatten we altijd het aantal stupide mensen. Daarom was de goedkoopste, en ook verreweg beste manier om de veiligheid te verbeteren in de professionele omgeving waar ik veertig jaar lang mijn brood verdiende, het verspreiden van de boodschap: 'Doe Geen Domme Dingen'.
Over terreur als tactiek
Terreur is een gewelddadige tactiek van landen, groepen en individuen met ambities.
Ambities die ze niet kunnen realiseren door anderen met feiten en argumenten te overtuigen. Het is niet zo eenvoudig om exact in kaart te brengen waar terreur begint, en hoe het wordt gebruikt om een doel te bereiken, voorzover dat doel al bekend is. Terreur kan openlijk zijn, compleet met triomfantelijke verklaringen van de daders of opdrachtgevers, of het kan de vorm aannemen van een 'False Flag', bedoeld om onschuldigen als daders aan te wijzen, en te profiteren van de reactie van de getroffen partij.
Aansprekende voorbeelden van 'False Flag' terreur zijn wat eufemistisch de 'Lavon Affaire' wordt genoemd, waarbij Israël in Cairo aanslagen pleegde op Amerikanen, en de Israëlische aanval met straaljagers van een onbewapend Amerikaans marinevaartuig in de Middellandse Zee dat functioneerde als luisterpost, beide bedoeld om Egypte in een kwaad daglicht te stellen. Wat uiteindelijk, op bizarre wijze, nog werkte ook, ofschoon de werkelijke dader bekend was. Waarom het militair machtigste land in die tijd zich liet ringeloren door de 'playground-bully' is voer voor psychologen, maar dat was wel de uitkomst.
Andere voorbeelden van terreur die 'open en bloot' was, en uiteindelijk succesvol, was de aanslag op het 'King David Hotel', en de moord op de vertegenwoordiger van de Verenigde Naties Count Folke Bernadotte in 1948, door een Joodse groep die later premiers leverde voor de Staat Israël. Israël is de onbetwiste Koning op dit gebied, waarbij het land gebruik maakt van eigen gespecialiseerde organisaties binnen de geheime diensten, het leger en de luchtmacht, en groepen die ze ronselen om het vuile werk voor hen op te knappen, zoals in Iran, waar ze Soennitische terreurorganisaties aansturen, ofschoon die niet bekend staan als sympathiserend met de Staat Israël.
Die focus op Israël in het voorgaande is niet bedoeld om dat land eruit te lichten als de échte terrorist in de wereld, maar om te onderstrepen dat we te maken hebben met een wijd verbreid fenomeen. En om helder te maken dat het belangrijk is om voorzichtig te zijn met het aanwijzen van de daders, hun motivatie, en hoe dat uitpakt. Verscheidene kranten schreven na '7 oktober' vorig jaar dat Egypte Israël had gewaarschuwd voor de op handen zijnde aanval van Hamas, zoals ook '9/11' uiteindelijk geen verrassing blijkt te zijn geweest voor zekere 'insiders', maar wel voor u en voor mij, en alle burgers die het feitelijke doelwit waren, in die zin dat ze daardoor impulsief kozen voor tegenmaatregelen die anders nooit mogelijk zouden zijn, omdat ze teveel weerstand hadden opgeroepen. Terreur 'laten gebeuren' is onderdeel van het totaalbeeld.
Al Qaida (en daaraan verwante organisaties, met inbegrip van IS), zijn Soennitische terroristische organisaties die op gezette tijden nauw hebben samengewerkt met Westerse landen, onder andere in Afghanistan, Bosnië en Libië. '9/11' was een operatie die onmiskenbaar is uitgevoerd door Moslims gelieerd aan Al Qaida, ook al heeft Bin Laden, als haar leider in die tijd, nooit formeel de verantwoordelijkheid opgeëist. Eén ding is wel zeker, Iran had er niks mee te maken, maar dat weerhield een Amerikaanse rechter er niet van om eerder gestolen (bevroren) Iraanse tegoeden op Amerikaanse banken te laten uitkeren aan de nabestaanden van de mensen die omkwamen bij die gruweldaad. En ook Saddam was onschuldig, maar samen met de 'WMD'-hoax werd het wel gebruikt als argument om dat land militair te onderwerpen. En zo rotzooien we maar wat aan.
Verscheidene Palestijnse terreurgroepen pleegden eind vorige eeuw aanslagen, veelal in nauwe samenwerking met extreem linkse terreurgroepen zoals de 'Rote Armee Fraktion'. En ook daar zien we dat terreur werkt, waar de sympathie van de bevolking richting de daders is opgeschoven, wat een problematische, en niet bijster gezonde zwakte in de mens blootlegt. Waarom we daders van terreur 'zielig' vinden, en hen in bescherming nemen, ligt besloten in de gedachte dat iemand die daar zijn of haar toevlucht toe neemt wel wanhopig moet zijn, of anders 'verward'. De dader zelf kan beter niet etaleren dat hij of zij uit pure berekening terreur gebruikt, er opdracht toe heeft gegeven, of het 'laat gebeuren'. Als verklaring opgeven dat men bang is, gevaar loopt, 'onhandig' te werk ging, en dat historische precedenten laten zien dat men het volste recht heeft benauwd te zijn voor herhaling werkt beter.
Indien men wordt betrapt op het gebruik van terreur, of er niet aan ontkomt terreur toe te passen in het volle licht van de schijnwerpers, is het zaak om te betogen dat het een 'onorthodoxe', maar effectieve manier is om kwaadwillenden uit te schakelen voor ze gevaarlijk konden worden.
Historisch is het zo dat landen en groepen die 'de andere wang toekeren', en zich af laten voeren naar het 'Circus' of de gaskamer zonder weerstand te bieden, om daar als martelaars te sterven, er beter uitkomen en furore maken. Om daarna zelf de daders voort te brengen voor het vervolg. Hier op mijn blog keer ik mij tegen mensen die cynisch gebruik maken van terreur, als daders, als de macht die terroristen als 'proxy's' prostitueert, of het laat gebeuren, maar waarschuw ik ook tegen het 'de andere wang toekeren' en je laten vertrappelen vanuit een geloof dat het beter is om als martelaar te sterven.
Na de schokkende aanslagen in de Verenigde Staten die we kennen als '9/11' volgden er nog velen. Waaronder nog niet zo lang geleden een aanslag op een theater in Moskou. Na '9/11' riep president George Bush de wereld op om de strijd aan te binden tegen terreur. Samen met anderen die het fenomeen hadden bestudeerd, en het classificeren als een (militaire) tactiek, onderdeel van een ambitieuze strategie, stelde ik dat een 'War on Terror' onzin was, omdat je niet kunt strijden tegen een tactiek. Het is wel mogelijk om te proberen mensen die sterk de neiging hebben om er hun toevlucht toe te nemen te ontmoedigen. Door consequent op te treden tegen terreur, ongeacht of men sympathiseert met de dader, of niet. Maar dat was evident niet wat George Bush en de zijnen op het netvlies hadden staan. Ze wilden terreur monopoliseren.
Een succesvolle strijd tegen terreur vergt om te beginnen dat mensen die daar hun leven aan wijden beginnen met de vraag te beantwoorden 'Cui Bono'. Exact omdat dat lang niet altijd de dader is. Het is belangrijk om je te realiseren dat de kiemen al in ons denken zitten waar we de schouders ophalen over 'collateral damage', onschuldige slachtoffers die vallen in enige oorlog. Op zich een correcte constatering dat waar er gehakt wordt, er ook spaanders vallen, en een goed argument tegen oorlog in het algemeen, en vóór 'Law Enforcement' en diplomatie om oorlog te voorkomen. Maar op het moment dat mensen juichen bij burgerslachtoffers, en vermoorde politici, is het hek van de dam.
Verhoudingsgewijs grote terughoudendheid bij slachtoffers van terreur staat niet gelijk aan het 'toekeren van de andere wang'. Het kan ook de prélude zijn van weloverwogen, doelgerichte repercussies van een land, of organisatie die zich opwerpt als 'Law Enforcement', waar de terrorist (of haar regisseur) het meest van te duchten heeft. Maakt niet uit of de terreur wordt uitgeoefend door de 'Playground Bully', de 'Mocro-Maffia', 'Al Qaida', of een land. Maar, wiens 'wet'? En welke interventie is proportioneel? Wanneer is het onvoldoende? Wanneer is het teveel? Dit artikel sluit aan bij mijn bijdrage op het 'In English' gedeelte van dit blog dat ik gisteren plaatste, over hoe om te gaan met geweld.
De fanclub als collateral
Een oorlog is geen sportwedstrijd.
Zeker in een democratie zijn de fans niet slechts mede verantwoordelijk, maar zelfs belangrijker dan de spelers en de coach. Zij zijn het die het management aanstellen, en naar huis sturen bij tegenvallende resultaten. Liberalen/Libertairen, voorstanders van de 'Vrije Markt', meenden dat democratie een zegen zou zijn, afgezet tegen de feodale praktijk waarin 'heethoofden' elkaar op niks af in de haren vlogen. Niet zelden met verwijzing naar iets wat in een ver verleden was gebeurd. Daarbij hadden die feodale heersers zo hun 'methoden' om de medewerking van de lokale bevolking af te dwingen, voorzover die niet gretig toehapte, omdat een bestaan als 'krijger' zekere voordelen bood, door directe beloning, rangen en standen, en plundering van de overwonnen tegenstander.
Zoals ad nauseam gememoreerd waren de 'Founding Fathers' in de Verenigde Staten er niet gerust op dat democratie een passend medicijn was tegen het verlangen om dood en verderf te zaaien. Zij beriepen zich daarbij op oude geschriften, meer in het bijzonder de praktijk in Griekenland toen dat land nog een prominente rol in de wereld had, en gaven op grond daarvan de voorkeur aan een 'Constitutionele Republiek', met een 'Constitutie' die de bekleders van de 'Hoge Ambten' sterk aan banden legde, en de opdracht gaf om zich toe te leggen op behoorlijk bestuur van het eigen land, wat echter de Burgeroorlog in dat land uiteindelijk ook niet kon voorkomen. Noch de vele oorlogen daarna.
Eeuwenlang hebben uiteenlopende mensen getracht dat bloeddorstige in de mens in kaart te brengen, en wegen te vinden om hen te verleiden collectief de wapens om te smeden tot ploegscharen, en manieren te vinden om in vrede met, en naast elkaar samen te leven. Die gedachte van een 'Constitutie', gekoppeld aan een 'Vrije Markt' had, en heeft potentie, maar het is niet zaligmakend. Zelfs als de kans op oorlogen tussen landen door een welgemeende inspanning, en handel, afneemt, zijn er nog 'bende-oorlogen', 'familie-vetes' en 'ex-partners' die elkaar de hersens inslaan. Na mijn bezoek aan het indrukwekkende monument in Douaumont, Frankrijk, dat herinnert aan de waanzin van de Eerste Wereldoorlog, schreef ik over de korte film die getoond werd waar je ziet hoe soldaten aan beide kanten opgewekt richting de oorlog vertrekken, waarmee een eind kwam aan de 'Belle Epoque', een periode vol revolutionaire uitvindingen, en verhoudingsgewijs veel welvaart. Hoe dan?
En uiteraard is er dan niet eens zo lang daarna de nóg veel grotere slachting van de Tweede Wereldoorlog, met alleen al zes miljoen Joden en Roma die op 'industriële wijze' werden vermoord, terwijl ze niet eens combattant waren. Los nog van het véél grotere aantal Russen dat de 'Patriottische Oorlog' niet overleefde. Duitsers, Amerikanen, Britten, Canadezen, Japanners, en vele, vele Chinezen. En hier op mijn blog heb ik in herinnering geroepen dat Winston Churchill, aan wie Rutte, Zelensky en Boris Johnson in onze tijd zich spiegelen, nog vóór het laatste schot in die oorlog al een plan klaar had liggen voor de Derde Wereldoorlog, door hun bondgenoot in de oorlog tegen Hitler Duitsland, de Sovjet-Unie, met meer verliezen dan enig ander land, een mes in de rug te steken.
Het is eigenlijk altijd wel ergens oorlog, en ons eigen land staat inmiddels steeds te popelen om mee te mogen doen in deze of gene capaciteit, om redenen die er aan het eind van de dag niet echt toe doen, omdat geen van die oorlogen een puur defensief karakter hebben. Voor ons land is dat een scherpe trendbreuk. Vergeet dat de oorlogen waar we militairen, materiaal en geld voor leveren, en waar we fans voor mobiliseren, ons worden verkocht als defensief. Defensief is als jíj wordt aangevallen, of je kinderen. En dan dient het geweld dat je gebruikt proportioneel te zijn. Afghanistan, Irak, Libië, Syrië, Iran, noch Rusland zijn ons te lijf gegaan, maar wij hen. Of we organiseerden en steunden 'proxies', en toen die klop kregen, schaalden we op. Altijd als lid van een 'coalitie', want als land slaan we geen deuk in een pakje boter. Waarom willen we dat? Waarom zijn wij Nederlanders zulke fans van oorlog?
Er is geen simpele, evidente oorzaak. Dat was ook wat Elias Canetti vond toen hij er na de Tweede Wereldoorlog onderzoek naar deed. De 'Massa' laat zich gek maken door mensen met een bepaald soort 'magnetisme', en het volgende moment staan ze op de banken te schreeuwen als een 'Legioen', slopen ze de stad, de ME, het stadion, blokkeren ze wegen en sluizen, en dossen ze zich uit in tenues waar je van staat te klosogen, helemaal blij. Niet voor rede vatbaar. Ook achteraf niet. Dolle honden. Hysterische kleuters.
Als leidinggevende in de tijd dat ik nog werkte, was het een uitdaging om wisselende 'teams' zo enthousiast te krijgen dat ze 'het gras opvraten'. De juiste benadering was steeds anders. De ene keer moest je 'voor de groep gaan staan' om het ijs te breken, en de volgende keer moest je 'in de ankers' om het 'team' terug te brengen op aarde voor er ongelukken gebeurden. Zonder intensief onderzoek vooraf onderkennen wie in je 'team' de 'brisantbommen' zijn die je tegen moet houden, en wie de 'slow burning fuses' zijn met een overbemeten springlading, of de 'show stoppers', vond ik het leuke aan mijn vak. Er waren veel meer leuke dingen, maar die waren uiteindelijk minder uitdagend dan 'people management'. In mijn geval met de opdracht om te proberen een project met steeds wisselende 'teams' af te sluiten met een goed resultaat voor het bedrijf, de klanten, én het 'team', bij een optimale zorg voor de niet direct betrokken omgeving.
Door die 'bias' valt het mij moeilijk om mij voor te stellen hoe het bij iemand in zijn, of haar hoofd 'werkt' die al begint met accepteren dat 'collateral damage' vanzelfsprekend is. 'Never mind the baby, we'll make another one'. Dat is kenmerkend voor wat in 'management-speak' dan 'Task Oriented Management' wordt genoemd. Je bent daar een succesvol leider als je de 'Last Man Standing' bent. Op het 'In English' deel van dit blog publiceerde ik gisteren een bijdrage waarin ik er op wees dat 'Moderne' leiders in onze westerse, 'roofkapitalistische' wereld gebruik maken van 'Minderheden' om de controle te behouden, omdat 'Minderheden' eenvoudig te mobiliseren zijn, terwijl je maar moet afwachten of een tevreden meerderheid bereid is je te steunen als je ambitie je in de problemen brengt. Met de constatering dat we uiteindelijk allemaal een 'Minderheid' zijn, als de leiders het slim aanpakken door ons tegen elkaar op te zetten.
Ofschoon ik ervan overtuigd ben dat er sluwe vossen zijn die welbewust zo te werk gaan, is het voor de rest van de mensen in een leidinggevende functie eerder een kwestie van conditionering. Ze worden in die richting 'getraind', waarbij een samenleving die streeft naar 'Consensus' optimaal is voor die benadering. Daarin is een medestander gewoon een 'nummer', een 'punt op de statistiek', een 'pion op het schaakbord', een soldaat aan de frontlinie. Je hebt met hem of haar geen band, en bent hen niks verplicht. Je moet zien hen niet van je te vervreemden zolang ze nog van nut zijn, maar dat is alles. Voor de 'Bühne' lijkt het misschien op vriendschap, kameraadschap, maar het is kille berekening.
Keer ik terug naar dat idee van een rigide 'Constitutie', die je vriend (kameraad) is zolang je je aan de wet houdt, maar je een pak slaag geeft als je de wet overtreedt, voor je eigen bestwil, versus een systeem zoals we dat nu hebben. Daarin is het mogelijk dat iemand die onschuldig is straf krijgt (kentekenovertreding, ministeriële verantwoordelijkheid, raket bestelt……), en iemand die schuldig is een aai over de bol krijgt van de rechter, omdat hij of zij een 'kwetsbaar iemand' is, en de wetgever 'gedoogruimte' heeft ingebouwd, en zelfs de opdracht aan rechters meegeeft om 'positief' te 'discrimineren'. Die benadering is binnen een bescheiden 'team' nog wel succesvol, als de leidinggevende vaardig is in 'People Management', en daarom kan het binnen een gezin ook 'werken', met enige mazzel, maar in een samenleving leidt het tot een 'Oorlog-van-Allen-tegen-Allen', totdat een tiran de teugels pakt en de collectieve onvrede richt op een doel van zijn/haar keuze. Mijn vrees is dat de grootschalige 'Gotham'-ontsporing in ons deel van de wereld, gekoppeld aan onoverbrugbare schulden, voornamelijk door alle voorgaande oorlogen en braspartijen, op enig niveau welbewust is geschapen, en dat u en ik 'collateral' zijn in wat er komen gaat.
Maar als fans (burgers) treft ons dan nog steeds blaam, in het bijzonder als we ons 'Gotham' goed lieten smaken.
Gebruik uw verstand
'Gelijk krijgen' is er in twee versies.
De enige versie die eervol is, maar tragisch, is waar je 'achteraf' gelijk bleek te hebben. De feiten en argumenten die je in een debat opvoerde worden gevalideerd door de ontwikkelingen. Of je 'voorgevoel' bleek accuraat. De andere versie is levensgevaarlijk. Mensen zijn het zat om met je te discussiëren, trekken zich terug, en stik maar, óf ze beginnen er niet eens aan om je tegen te spreken, omdat je de 'erkende' autoriteit bent. ('Authority Bias').
Mijn 'Time-Line' op 'X' puilt uit van de bijdragen van 'autoriteiten' die aan de lopende band 'doceren', of mensen die 'verkondigen' met verwijzing naar 'autoriteiten', maar nooit in debat gaan. Het enige waar ze, naast het 'doceren' (of drammen) tijd voor vrijmaken, is opponenten de mantel uitvegen die over hun 'theewater' raken door al dat 'hersenloze gereutel' van die 'flapdrol', en het dan ook zo verwoorden. Weten die 'opgewonden standjes' wel tegen wie ze het hebben? Zij zijn docent, hoogleraar, generaal, minister, kamerlid……….!
George Soros, wie kent hem niet, heeft 200 'zenders' gekocht. Elon Musk, die 'Twitter' kocht, en vervolgens de geïmplementeerde censuur ophief, tot groot chagrijn van de 'autoriteiten' uit de 'consensus wetenschap' en daarmee verknoopte 'mensen met belangen', zette zich tegen Soros af. Die twee staan diametraal tegenover elkaar op het punt van de vraag of de 'Vrijheid van Meningsuiting' de moeite van het verdedigen waard is, of dat je als 'autoriteit' je verantwoordelijkheid moet nemen en het 'vee' moet leiden via de beheersing van het narratief. Voordat u nu alleen al daaruit de conclusie trek dat ik bevooroordeeld ben, en 'vierkant' achter het standpunt van Musk sta, die op het gebied van de 'Vrijheid van Meningsuiting' een 'absolutist' is, herinner ik u graag nog even aan mijn frequente verwijzingen naar wat Carlo Cipolla stelde over 'stupidity'. In het bijzonder Cipolla's observatie dat dit 'aangeboren' is, en onafhankelijk van IQ of opleidingsniveau, waar hij 'stupidity' definieert als het maken van keuzes die strijdig zijn met het eigenbelang, én met het belang van de gemeenschap.
Met andere woorden, de 'Meningen' vrij rond laten klotsen kan op zich nog niet zoveel kwaad, maar owee als je de overheid een volmacht geeft om op grond van de 'consensus' onder het stemvee beleid uit te vaardigen, en het wordt helemaal rampzalig als je 'bij meerderheid van stemmen' zekere 'geluiden' buiten de vergelijking plaatst. In die zin hecht ik weinig waarde aan een 'Free for All' platform waar iedereen door elkaar brult, en niemand nog naar elkaar luistert. Dus toen ik mijn 'account' op 'Twitter' opende schreef ik dat ik daar niet erg actief zou zijn. Maar zo heeft Musk 'X', zoals hij 'Twitter' opnieuw in de 'markt' heeft gezet, niet vormgegeven, al lijken mensen te denken van wel. Het is véél beter.
Ook 'X' heeft een 'algoritme' dat bepaalt wat de gebruiker te zien krijgt, anders word je horendol. Je kunt zekere mensen 'volgen', maar die komen op mijn 'Tijdlijn' inmiddels niet meer voorbij, of slechts bij hoge uitzondering. Ik heb dat algoritme niet geschreven, dus ik weet niet hoe het precies werkt, maar ik krijg bijna uitsluitend bijdragen van mensen te zien waarmee ik het (overwegend) oneens ben, en die mij door hun eigen bijdragen 'uitdagen' om te reageren. Dat heeft de potentie om een gesprek (of discussie) op gang te brengen, mits de wil er is. Helaas moet ik vaststellen dat de wil bij degenen die in mijn 'Tijdlijn' voorbij komen er niet is, want reacties op mijn eigen reactie op wat zij schrijven zijn al geruime tijd geleden uitgestorven.
In het begin kwamen er nog wel reacties binnen op commentaar van mij op teksten die gingen over de strijd tussen de NAVO en Rusland op het grondgebied van Oekraïne, en over mijn opvattingen aangaande de waarde, en het risico van de 'vaccins' die werden uitgezet in de tijd dat we doodsbenauwd waren voor covid, of waar ik meedacht over de vraag waar covid vandaan kwam. Hoewel ik niet zelden behoorlijk onfatsoenlijke reacties kreeg, liet ik mij daardoor niet uit de kast lokken, en bleef ik, zolang dat mogelijk was, inhoudelijk reageren, en op grond van mijn eigen waarnemingen en argumenten predicties doen, waar ik geen spijt van heb. De ontwikkelingen hebben mij gelijk gegeven. Maar wel tragisch dat het mij niet lukte om anderen ervan te overtuigen dat hun standpunt wankel was.
'Gelijk krijgen' door de ontwikkelingen, of onthullingen naderhand, maakt iemand niet beter dan zijn of haar opponenten in een debat. En er zijn geen mensen die altijd 'gelijk hebben'. Sterker nog, mensen die dat van zichzelf beweren, die zwelgen in hun status als 'autoriteit', zijn blind en doof voor de realiteit, en neigen ertoe om onwelgevallige informatie, die niet past in hun 'narratief', niet te wíllen zien. Ook niet als ze achteraf de plank volledig misgeslagen blijken te hebben. Mijn eigen uitgangspunt is dat ik gráág ongelijk krijg waar ik sombere ontwikkelingen schets, zonder dan op de 'televisie', of mijn blog, de 'eer' naar mijzelf toe te trekken. Maar ik doe mijn best. En propageer grotere bescheidenheid, en meer terughoudendheid onder de mensen die zijn aangesteld om het beleid vorm te geven. 'Doe geen Domme Dingen'. Streef naar 'Win-Win'. En niet naar 'Winner-Takes-All'.
'Globalisten', ieder van hen toegerust met andere opvattingen, maar een identieke ambitie, hier op dit blog aangeduid als 'Messianisme', ongeacht of ze zichzelf zien als de 'Messias', of als de 'uitverkorene' die als volgeling de blijde boodschap mag verkondigen, zijn geen aanwinst in enige discussie. Ze zijn rigide in hun opvattingen, en als ze ongelijk krijgen is het altijd de schuld van een ander. Ze discussiëren niet, maar 'verkondigen', en ze zijn, in de matrix van Cipolla, 'stupide', 'onbeholpen' of 'crimineel'. Wat in een 'Republic' met een 'Grondwet' als dictator, gepropageerd door de voorvechters van Adam Smith's ideeën over een 'Vrije Markt', de 'Klassieke Liberalen/Libertairen', wel voor schade zorgt, zorgt echter niet voor de catasrofes die samenhangen met 'Democratie'. Indien 'Democratie' wordt opgevat als een meerderheid die 'regeert' over haar medemens, zoals hier ad nauseam aan mijn lezers voorgehouden, met verwijzingen naar het werk van Ayn Rand en andere fans van de wijsheid van de 'Founding Fathers' in de Verenigde Staten, en 'Klassiek Liberale/Libertaire' denkers uit hun tijd, tot aan de dag van vandaag. Waaronder Robert F. Kennedy, zich beroepend op het gedachtengoed van zijn oom en vader, die nu samen met Tulsi Gabbard in feite een 'Derde Weg' bepleit. Sterk verwant aan de niet meer bestaande 'Sociaal Democratie' uit de tijd van de 'EEG' en het succesvolle economische 'Rheinland-Model', dat zich trots tooide met het 'Gebroken Geweertje', wars van imperialisme (Globalisme/Messianisme). Helemaal niemand die actief is binnen de 'Warparty', de 'EU', het 'WEF', die zich tot doel stellen 'Democratie', het 'Gezonde Volksgevoel', de 'Lynch Mobs', het 'Cordon Sanitaire' en de NAVO-expansie tot norm te verheffen, kwalificeert zich.
Ontsnap aan die 'Unipolaire' utopie, en keer terug naar het debat met uw medemens, waarbij u zich bescheiden en constructief opstelt. Want ik wil niet 'gelijk krijgen' met mijn verwachting dat als we zo doorgaan, het eindigt in een radioactieve stofwolk. Maar dan moet er écht op zéér korte termijn wel veel veranderen, want angst is een slechte raadgever, en angst die u wordt aangepraat door een 'Consensus Kerk' al helemaal. Denk er nog eens over na. We hebben geen 'Toverdrank', en vertrouw nou niet op de 'Schepper', of die 'Game Changer' in de oorlog. Gebruik uw verstand.
Terug naar wat belangrijk is
De degradatie van onze intellectuele vermogens is nergens beter zichtbaar dan in de 'discussies' over 'Racisme'.
Eenieder die onderscheid maakt tussen mensen op basis van raciale kenmerken, anders dan voor wetenschappelijk onderzoek, en er consequenties aan verbindt, is een 'Racist'. Maakt niet uit of men de groep die men op grond van die kenmerken wil bevoordelen, of benadelen. Of dat men op grond van die kenmerken samenklit, en samen een 'Maffia' vormt. Voor serieus wetenschappelijk onderzoek is het veelal cruciaal dat men onderscheid maakt op grond van ras, waar het ene ras bevattelijker is voor zekere ziekten dan het andere, bijvoorbeeld. Maar ook daar moeten we op onze hoede zijn, omdat via de 'Consensus Kerk' (sociologie, politicologie, pedagogie, psychologie et cetera) inmiddels volop gedachtengoed is binnengeslopen die met wetenschap niets van doen heeft, maar meer met 'schedelmeting'.
Nu slaan de vlammen weer uit het dak omdat iemand op een zolderkamertje een 'Bruine Eend' heeft geïntroduceerd in een 'Donald Duck'-strip. In algemene zin vind ik het zelf vrij sneu als iemand zich identificeert met een figuur uit een stripverhaal op grond van dergelijke 'kenmerken', en dat geldt al helemáál als we het hebben over een eend, een muis, een ooievaar, een bever, wolf of uil. Als ik iemand aanduid als een 'Dagobert', dan kan dat iemand zijn die een 'getinte' huid heeft, of zelfs 'steenkool-zwart' is, of 'blank'. Negroïde, Joods of Kaukasisch. Wat kenmerkend is, is het gedrag van betrokkene tegen een achtergrond van 'zwemmen in het geld'. Een 'Goofy' is iemand die gedrag vertoont dat mij herinnert aan die hond in dat stripverhaal. Hoe moeilijk kan het zijn?
In ons eigen Nederland is iedereen 'Nederlander', bezoeker, of immigrant. De 'Nederlander' is ingezetene, en heeft net zoveel recht om hier te wonen als ik. De bezoeker is hier tijdelijk, voor 'zaken', als toerist, op familiebezoek, of om te studeren. De immigrant heeft de ambitie om zich hier te vestigen. Zo was het, maar zo is het niet meer als gevolg van de introductie van de 'Politieke EU', als opvolger van de 'EEG', waarin het alleen over het vrije verkeer ging van goederen, diensten en personen. Die laatste categorie was wel vrij om te reizen binnen de 'aangesloten landen', maar hij of zij bleef 'Nederlander', 'Belg', 'Duitser', 'Italiaan', 'Fransman', 'Brit'. Elk van hen in eigen land beschermd, en beperkt door de eigen Grondwet en daar geldende wetten, en stak men de grens over, dan paste men zich aan aan de daar geldende Grondwet en daaruit voortvloeiende wetten, net als bezoekers van buiten de 'EEG'.
Landen die in hun wetten, zelfs in de Grondwet, onderscheid maken op basis van ras, of religie, zijn niet de meest prettige landen. Formele 'segregatie' verdient geen schoonheidsprijs, en ik kan mij voorstellen dat iemand dergelijke landen niet wenst te bezoeken. Nogmaals, voor alle duidelijkheid, maakt het niet uit of die formele 'segregatie' bedoeld is om een land 'zuiver' te houden, of om 'integratie' erdoor te rammen door een 'achtergestelde' groep te bevoordelen. De 'Politieke EU' kent geen Grondwet, en heeft sterk de neiging om onderscheid op basis van ras en religie te gebruiken voor het identificeren van groepen binnen de samenleving, aan de hand van zekere 'consensus wetenschappelijke' stromingen die we in die vorm beter op kunnen heffen als we niet tenonder willen gaan.
Naast de noodzaak van een Grondwet die discriminatie nadrukkelijk verbiedt, zowel 'negatief' als 'positief', gewoon 'Niet Doen!', hebben we ook dan nog steeds te maken met de 'aard van het beestje'. Het gedrag kun je beperken, maar niet hoe iemand 'denkt' of 'voelt'. En één ding staat voor mij als een paal boven water, en dat is dat het zéker niet gaat helpen als de overheid 'positieve discriminatie' aanmoedigt, waarvoor het nodig is dat onderscheid niet slechts in leven te houden, maar het zelfs versterkt. Al helemaal tegen de achtergrond van de mogelijkheid om je te 'identificeren als…….', iets wat je aantoonbaar niet bent, en zelfs niet ernaast gelegen. Een vooraanstaande Amerikaanse Democratische politica beweerde op enig moment dat ze 'Indiaanse roots' had. DNA-onderzoek toonde aan dat ze honderd procent 'Bleekscheet' was, en sindsdien wordt ze door haar politieke tegenstanders weggezet als 'Pocahontas'. Dat heeft ze aan zichzelf te danken.
Uw en mijn 'bloedlijn' is zonder enige betekenis voor onze humaniteit. Normen en waarden, tradities, worden doorgegeven van de ouders op de kinderen, met een bijdrage van andere autoriteiten, en 'idolen'. Onderzoek doen naar die genealogische 'lijn' kan ons 'informeren' over de herkomst van zekere normen en waarden, en tradities. Ze kunnen ook helpen om 'Racisme' te versterken, of af te zwakken, voorzover we er al 'gevoelig' voor zijn. Niet één 'Nederlander' kan bogen op 'zuiverheid', ook al omdat 'Nederlander' geen ras is, noch een 'religie', maar een 'paspoort'. Langs die weg oordelen over wie zich in ons land mogen vestigen is gekkigheid. Vandaar dat Wilder's provocatie 'Minder Marokkanen', zeker ook gelet op zijn eigen 'import-achtergrond', terecht discussie oproept, en zich in die vorm ook zéker niet leent voor wetgeving, wat mij betreft. Maar ook ik wil geen 'Eerwraak', 'Femicide', 'Homohaat', 'Mocromaffia' en noem maar op, noch opgedrongen respect voor 'Apartheidsregimes', of haat tegen blanken en, in mijn ogen, eerbiedwaardige tradities die gestoeld zijn op fatsoen en respect.
Dat 'Pocahontas' ernaar verlangde om 'Indiaans' bloed te hebben, is gewoon ontzettend sneu. Wat is er mis met 'Bleekscheet'? En ze is de enige niet die krampachtig probeert 'iets' te zijn wat er niet in zit, en wat bovendien betekenisloos is. De hele 'discussie' over de vraag of Kamala een kandidaat is 'met een kleurtje', op grond waarvan ze gekozen zou moeten worden, of niet, of 'vrouw', danwel 'man', is toch verschrikkelijk ziek? Dat Obama 'zwart' was zal mij een zorg zijn. Dat hij meer oorlogen begon dan welke president voor hem, dat hij de regime change operatie in Oekraïne 'Groen Licht' gaf, met alle gevolgen vandien, dat hij 'Drone Killings' legitimeerde, terwijl de Verenigde Staten meer en meer afgleden richting 'Backwater', met een erbarmelijke infrastructuur, exploderende verschillen tussen arm en rijk met steeds minder 'middenklasse', beroerd onderwijs en dito zorg, verpauperende steden met gigantische drugsproblematiek, waar het overvloedige gebruik van pijnstillers (Oxycodon) nog bovenop kwam, en dat hij 'Gain-of-Function'-onderzoek in de VS wel verbood, maar niet de financiering van dat biowapen-onderzoek in landen als China, Oekraïne en Georgië, dát is voor mij bepalend. En niet of hij 'zwart' is, 'homo', 'hetero', 'Christelijk', 'Moslim' of waar zijn 'bedje' stond, tenzij het iets is dat hem kwetsbaar maakte voor chantage.
Zullen we nu dan terugkeren naar de essentie? Naar gedrag? Naar de vraag of we immigranten wel kunnen huisvesten, zicht bieden op productief werk, en of onze infrastructuur het aankan? En stripverhalen, boeken en films als 'moraliserende' en daarmee 'vormende' bijdragen, alsmede een spiegel waarin we onszelf kunnen zien?
Feestje bouwen
Nederland is een buitengewoon welvarend land.
Als je veel reist, is het onvermijdelijk dat je ziet hoe goed wij het hier hebben. Maar ook als je nauwelijks de deur uitkomt zie je overal de bewijzen, als je er oog voor hebt. Gisteren kwam een boosaardig stukje proza voorbij van een zuurlinkse 'journalist' die de huidige voorvrouw van de VVD voor rotte vis uitmaakte, zonder doordachte inhoudelijke kritiek. Onderaan de pagina op zijn eigen 'Influencer-blog' bood hij de mogelijkheid aan lezers om een bedrag aan hem over te maken. Wie betaalt daarvoor? Wie?
Zet de televisie aan, en je ziet één niet aflatende optocht van zuurlinkse mopperkonten en cynische graaiers die aanspraak maken op collectief geld, of lagere belastingafdracht vanwege hun onmisbare bijdrage aan de samenleving. De één wil meer bommen en granaten. De ander wil meer cultuur en boeken. De volgende eist geld voor sport. De 'Dames' van 'GoedeMorgenNederland', trekken elke dag het ene blik na het andere open. (En ja, ik weet dat er tegenwoordig ook een presentator met een baard is aangeschoven, maar dat zegt niks, beweert men).
Als je aan échte ondernemers vraagt wat de kritische succesfactoren zijn waardoor hun bedrijf het zo goed heeft gedaan (dus niet de omhooggevallen managers), dan hebben ze allemaal een eigen verhaal, maar in essentie overheerst 'hard werken', 'op de kleintjes letten', 'ideeën' en 'mazzel hebben'. Direct gevolgd door 'goed personeel' en 'steun van de partner'. Voor dat goede personeel zijn ze zelf als regel hoofdelijk verantwoordelijk, waarbij ze op zoek gaan naar vakmensen die bereid zijn het 'gras op te vreten' om het product te realiseren en naar de 'markt' te brengen waar die ondernemer voor tekent.
Bestuurders, bankiers en managers zijn uit héél ander hout gesneden. Die hebben het over een 'investeringsklimaat' en de meest uiteenlopende 'verleiders' om het personeel en het volk tevreden te houden zonder je toevlucht te hoeven zoeken tot 'discipline' en 'tucht van de markt'. Ze zwijmelen bij 'management-boeken', slinkse manieren om mensen om te kopen, en concurrenten op weg naar de top de pas af te snijden. 'Liegen met Statistiek', boekhoudkundige fraude, en de hele juridische trukendoos kennen ze als hun broekzak. Het 'smeren' van transacties, en hoe je op 'legale' wijze 'kickbacks' in kunt kleden, is hen op school al geleerd.
Tegen die laatste groep aangeleund, en deels geïntegreerd, vinden we de 'financiële tovenaars' die handelen in 'rechten', 'patenten', 'obligaties', 'aandelen', geld via 'wisselkoersen', en een onoverzichtelijke bak vol spaghetti aan 'producten' die je niet kunt eten, niet kunt drinken, die je niet warm houden, waar je niet in kunt wonen, die niet nuttig zijn voor transport, en geen grondstoffen voortbrengen. Politici en juristen zijn hun steun en toeverlaat.
Maar veruit de belangrijkste reden voor de groei, of krimp van welvaart in een land, is haar 'ligging'. Bevindt dat land zich op een plek in de wereld met veelgevraagde grondstoffen? Heeft het land vruchtbare grond? Voldoende water? Is het strategisch gelegen? Nederland zat op een 'gasbel' die ons bepaald geen windeieren heeft gelegd, ook al zijn we er per saldo onverantwoord mee omgesprongen. We hadden olie. We hebben niet veel zon, maar wel veel wind. De zee zit vol vis. Geen gebrek aan vruchtbare grond, met dank aan onze vernuftige voorouders die bedachten hoe je het onstuimige water kon bedwingen. En we hebben bevaarbare rivieren en kanalen waardoor ons land een 'Tolstation' is dat meelift met wat er in Duitsland, en haar 'achterland', wordt geproduceerd, en wordt geconsumeerd.
Vergeet even al die mensen die, terecht of niet, zichzelf zien als het epicentrum van onze benijdenswaardige positie in de wereld. En kijk even naar die laatste paragraaf. Realiseer je vervolgens dat die factoren inmiddels geen rol meer spelen, omdat het gas en de olie nagenoeg op zijn, en omdat die grondstoffen door utopisten in de verdomhoek zijn gezet. Wat ook opgaat voor die vruchtbare grond, die wat hen betreft alleen nog mag worden aangewend voor uitbreiding van de wolvenpopulatie, terwijl landbouw, tuinbouw en veeteelt de nek om worden gedraaid, evenals de visvangst. Ondertussen stort de economie in Duitsland in ijltempo op een hoop als gevolg van onze oorlog met Rusland, en de toegenomen spanningen met China.
De grootste tragiek is dan dat al die leuterkousen op de bank bij de 'Dames' van 'GoedeMorgenNederland', en al die andere praatprogramma's, plus die wolk aan 'Influencers' en verkopers van 'Hete Lucht' rondom de bestuurders, managers en bankiers, alsmede de 'financiële tovenaars', niet door hebben dat de vloer onder hun 'Prietpraat'-wereld wegvalt, terwíjl ze iedereen in de wereld een invitatie hebben gestuurd om bij ons feest te komen vieren.
Hier op mijn blog heb ik vanaf het begin veelvuldig geschetst hoe 'Ondernemend Nederland' sinds de 'Gouden Eeuw' voor welvaart heeft gezorgd, en hoe vakmensen die het 'gras opvraten' voor hun werkgever daar zelf ook beter van werden, wat Adam Smith inspireerde om zijn gedachten over de weldaad van een 'Vrije Markt' op papier te zetten, met als gevolg zijn boek 'The Wealth of Nations'. En waarom een 'Benelux', en een 'EEG' ons land opstuwden in de vaart der volkeren, geholpen door onze 'handelsgeest', met belangrijke rederijen en afgunst opwekkende luchtvaartmaatschappijen die gebruik maakten van onze strategische ligging in de wereld, en Schiphol als een hypermoderne luchthaven, gesteund door bestuurders die wereldwijd lobbyden voor 'Vrijhandel', en het opheffen van beperkingen die elders in de wet waren vastgelegd. Om als een blad aan de boom om te slaan en ons land om te katten tot een centrum van 'dienstverlening' onder de bezielende leiding van Wim Kok en andere 'bankiers', waarbij de opbrengsten van het gas werden misbruikt om dat proces te smeren, en we meer 'regelgeving' kregen om Nederland als 'Tolstation', als parasiet, meer armslag te geven.
'Money for Nothing, and your Chicks for Free'. Het leven lachte ons toe. Zolang er 'vraag' was naar 'dienstverlening', en Duitsland goed voor zichzelf zorgde, waardoor de 'Tol' op niveau bleef. In zo'n omgeving heb je groei of krimp niet meer in eigen hand. Een parasiet heeft een lui leventje, totdat de donor ziek wordt en sterft. Overspringen op een andere donor om je parasitaire bestaan te kunnen continueren betekent in de huidige situatie vluchten uit de 'EuroDollar'-omgeving, en overstappen naar de 'BRICS', maar daar ligt de nadruk op 'je eigen broek ophouden', en is er geen behoefte aan een 'Zwitserland', 'City' of 'Wallstreet' en landen die zich daaraan spiegelen. Dat Nederland vanaf 'Kok' haar ziel verkocht heeft aan de 'Politieke EU', het 'WEF' en 'Globalisme', breekt ons nu op. Ook omdat we enige generaties hebben opgevoed, en opgeleid, in een verwachtingspatroon dat er vanuit gaat dat je geld krijgt voor zuurlinkse stukjes, zang-en-dans, lichaamsbeweging (sport), gekkigheid (cabaret), en de verkoop van leuterkoek aan bedrijven en het volk via de media en opleidingsinstituten.
Het is nimmer mijn bedoeling geweest om het feestje te bederven. Integendeel! Ik ben dol op een 'Bourgondisch' leven, en geen 'krentenweger'. Maar het geld moet wel éérst verdiend worden. Door degene die het vervolgens laat rollen. En als ik van mijn eerlijk gespaarde, welverdiende pensioen wil reizen, familie en vrienden wil fêteren, en wil genieten van een goed glas wijn, dan 'druppelt' dat elders in de economie weer binnen als 'inkomsten' in ruil voor een geleverd product. In die zin kan ik geen bezwaar maken tegen mensen die 'zuurlinkse' journalistiek belonen, wat voor die mensen blijkbaar een feestje is, zolang ze dat geld maar éérst in de échte economie hebben verdiend. Iets vertelt mij dat de kans op zo'n geldstroom niet groot is, en dat dergelijke donaties overwegend afkomstig zijn van parasieten die hun geld eerder weghaalden bij de belastingbetalers en bedrijven, voorzover die zelf niet ook aan het infuus van het 'publieke geld' hangen.