Er ligt een voorstel van D66 om de ontbinding van het huwelijk te reduceren tot een formaliteit.
Tenzij er minderjarige kinderen zijn, moet je naar het gemeentehuis kunnen stappen voor een handtekening van een ambtenaar, en klaar. Zo denken ze ook over euthanasie bij die partij. En over geslachtsverandering. Alsmede over deelname aan oorlogen. Allerlei grote, ingrijpende, onomkeerbare beslissingen moeten een stuk eenvoudiger worden. Als je daar vraagtekens bij zet krijg je als reactie dat jouw 'mening' er niet toe doet, want we 'leven in een vrij land'.
Als er minderjarige kinderen zijn dan moeten echtparen nog wel even bij de rechter langs, die dan een 'afweging' maakt die recht zou doen aan het belang van de kinderen, binnen het kader van de wet. Eventueel na consultatie van 'experts'. Op zich onderschrijf ik van harte dat je volwassenen niet voor de voeten moet lopen, terwijl je kinderen moet beschermen. Daarover geen verschil van mening. Als ik problemen heb met een partij als D66, en andere partijen, 'Links', 'Centrum' of 'Rechts', dan is het dat ze op tal van punten overlopen van bemoeizucht, en D66 is koploper, samen met GL/PvdA, maar eigenlijk hebben alle partijen er een handje van. Over grote, onomkeerbare stappen moet 'de Politiek' goed nadenken alvorens keuzes te maken die de samenleving 'structureren'.
'Geneuzel', via 'micro-management' gedrag beïnvloeden, en beleid gericht op het beïnvloeden van iets wat je helemaal niet kúnt beïnvloeden, zoals het 'Klimaat', terwijl je de belangrijke thema's de vrije loop laat, geeft onvoorspelbare uitkomsten en bestuurlijke chaos. Waar ik naar pleitbezorgers van die 'moderne' benadering kijk, zie ik een splitsing tussen twee groepen die elkaar helpen om er een onvoorstelbare puinhoop van te maken. De ene groep loopt over van de 'Goede Bedoelingen', en denkt niet na. De andere groep denkt wel na, maar heeft Eurotekens in de ogen, omdat chaos de 'vraag' naar hun 'expertise' en 'diensten' doet toenemen. Het is niet zwart/wit. En niet absoluut. Er is een zekere mate van kruisbestuiving, en als een 'beweging' mogen we daarnaast de 'sukkels' niet vergeten, mensen die consequent keuzes maken die slecht zijn voor henzelf, én voor de samenleving als geheel, die voor 'massa' zorgen.
U herkent die observatie, of in het geheel niet, en als dat laatste het geval is dan is de kans levensgroot dat u mij uitmaakt voor een 'betweter' en een 'dictator', terwijl ik niet verder ga dan mijn medemensen oproepen om geen 'Domme Dingen' te doen. Om per situatie goed na te denken over de consequenties van een keuze, en als je die niet kunt overzien, om dan conserverend (conservatief) te zijn, en niet alles om te woelen en grote veranderingen door te drukken op basis van gevoelens, sentimenten en emoties. Sommige keuzes moeten niet te gemakkelijk zijn. Daar komen brokken van. 'Kopen zonder Kijken' is roulette, en bij roulette wint alleen het casino.
Een bescheiden onderzoek van de Universiteit van Groningen bracht aan het licht dat rond 11% van de tieners onzeker is over het geslacht, en dat het tegen de tijd dat men de schone leeftijd van 26 heeft bereikt is afgenomen tot 4%. Het gaat dus om 'zelf-rapportage', waarbij betrokkenen 'onzeker' zijn. Als op grond van die onzekerheid iemand het voortouw neemt om betrokkene te 'begeleiden' op een traject van 'verandering', dan suggereert dit onderzoek uit Groningen dat je dan rond de leeftijd van 26 zit met de helft of meer spijtoptanten, waarbij ook de resterende 4% geen zekerheid geboden kan worden dat een verandering hen blij zal maken. Moet je zo'n ingreep dan makkelijk maken, of juist niet? Doe je er goed aan om het aantal twijfelaars groter te maken via programma's op scholen die de 'drempel' weg moeten nemen? Of stort je daardoor veel kinderen in het verderf? Ernstige trauma's, tot suïcide aan toe, zijn al volop in beeld, waarbij de 'experts' elkaar de strot afbijten op zoek naar schuldigen. Het kan uiteraard hoe dan ook niet liggen aan hun eigen 'expertise', noch aan de faciliterende wetgever, of aan de leerkrachten met 'Goede Bedoelingen'. Dus ligt het aan die kinderen zelf, of aan de ouders.
Terughoudendheid en een conservatieve benadering, zonder zo'n proces bij wet te verbieden, lijkt mij niet onverstandig. En dat geldt ook voor de vraag of je met elkaar zult gaan trouwen, kinderen op de wereld gaat zetten, en of je er op zeker moment beter aan doet om te scheiden en elkaar los te laten. Geen jurist, geen 'expert', kan daarin het verlossende woord spreken. Elke relatie is anders. Elke situatie is anders. Maar in algemene termen zijn kinderen, én volwassenen, gebaat bij stabiele relaties, zijn kinderen beter af als ze volop aandacht krijgen van de natuurlijke ouders, en is 'DNA' belangrijker dan veel 'experts' veronderstellen. Het streven naar maximalisatie op basis van 'wetenschappelijke' bevindingen is eerder de bron van grote ellende in een mensenleven dan de weerstanden die mensen tegenkomen op hun weg, en die vragen om een compromis, en laveren tussen de klippen door.
Onze samenleving migreert meer en meer naar een onberekenbare mengeling van ingevingen en impulsen die leidend zijn, waarbij we de verantwoordelijkheid voor die keuzes buiten onszelf plaatsen. In mijn optiek dient de overheid overal waar chaos en willekeur voor grote problemen zorgt stabiliteit te brengen door respect voor het 'contract' en de consequenties van eigen keuzes te verankeren in de wet, waarbij die overheid zelf het goede voorbeeld geeft door niet mee te buigen met de waan-van-de-dag. En door af te zien van het idee dat 'nudgen' een goede manier is om uit te komen bij een gewenst resultaat. Ik zie liever dat mensen bewust kiezen, beseffen wat de consequenties van die keuzes zijn, en hun verantwoordelijkheid nemen, dan dat ze zich laten 'verleiden'. In het bijzonder waar een rechter vervolgens iemand afrekent op bepaalde keuzes omdat betrokkene 'had moeten weten' dat er ergens in de toekomst op teruggekomen zou worden, en wat dan de norm zou zijn.