Waar is het verkeerd gegaan?
Op zeker moment gaat het niet naar wens. Pijnstiller, pleister erop, 'sorry-zeggen', toelage, subsidie, en door maar weer. Symptoombestrijding. Mede door mijn beroep, maar eigenlijk meer nog door mijn opvoeding, en wellicht ook door een zekere aanleg, neem ik daar als regel geen genoegen mee. Als we de oorzaak weten, kunnen we herhaling voorkomen. Dat vergt een volkomen andere 'Mind-Set'.
De meeste mensen zijn, om uiteenlopende redenen, geconditioneerd richting de 'Quick Fix'. Geen tijd, geen zin om erover na te denken, of niet weten waar je beginnen moet om de oorzaak te vinden, geen 'logisch' werkend brein dat nodig is om de verschillende stappen die werden gezet op weg naar de ongewenste uitkomst te ontrafelen, of wel makkelijk. Op zeker moment wordt het allemaal zo onmogelijk complex, leef je op pijnstillers, ben je volledig ingezwachteld, en blijf je 'sorry' zeggen, terwijl je meer ontvangt aan toelages en subsidies dan aan inkomsten uit arbeid, en dan is het functionele einde nabij.
Als je valt, en je breekt je been, zal de 'Quick Fix'-mens concluderen dat hij of zij een pechdag had, en beter niet op had kunnen staan. Dat is niet de uitkomst van een zorgvuldig onderzoek naar de oorzaak. Als Johan Derksen zich voor de camera iets ontluisterends laat ontvallen over Habtamu de Hoop, reageert die laatste in eerste instantie op de enige passende wijze met een kort bericht op 'X', en met humor, door in het Fries te schrijven: 'Om heel eerlijk te zijn heb ik niet zoveel tijd voor en zin in deze flauwekul'. Maar het wemelt in Nederland van de mensen die die koe willen melken tot zij er dood bij neervalt, al helemaal als Derksen weigert om 'Sorry' te zeggen.
Waarom zegt Derksen geen 'Sorry'? Omdat hij niet van de 'Sorry-Generatie' is. Niet van de 'Quick Fix', pleister op de wonde, pijnstillertje, wat geld er tegenaan, en door maar weer. Hij is van mijn generatie. En die groeide op met andere normen en waarden, zoals ik de afgelopen drie bijdragen al heb geprobeerd te illustreren. Je bent/was fout, en dan krijg je straf. Of je zat fout, maar iedereen wéét dat je niet fout bent, en dan is het een ongelukje. Kan gebeuren. En dan is 'Sorry-zeggen' hypocriet. Nou kun je, tegen beter weten in, volhouden dat Derksen een 'racist' is, omdat die domme opmerking in dat televisieprogramma zo op jou overkwam, en omdat je die Johan Derksen hoe dan ook een naar mannetje vindt, en voor je het weet staat heel Nederland in brand. Daarom zeg ik: Respect voor Habtamu, terwijl ik Derksen in dat programma meer zie als 'entertainer'/cabaretier dan iets anders, en zeker niet als 'expert' die mij informeert over hoe ik tegen de wereld en mijn medemensen moet aankijken.
Er zijn belangrijker zaken. Zoals de vraag waar het mis ging in Europa? Voor de 'Quick Fix'-generatie ging er niks mis, en is dit het Walhalla. Pijnstillers, pleisters, toelages en subsidies te kust en te keur, en overal politici die de hele dag door ingestudeerd 'Sorry' zeggen. De Hemel op Aarde. Dat zie ik anders. En de oorsprong van alle ellende is de stap naar 'Federalisatie' vanuit een organisatie die bij de start geen ander doel had dan de 'Vrije Markt' tussen lidstaten te bevorderen, en daarmee de groei van de welvaart, wat bijzonder succesvol was.
Hoe komen we dan aan een bestuurlijke laag boven de nationale regeringen, die op geen enkele manier democratisch 'geborgd' is, en ook niet in toom wordt gehouden door een 'grondwet' (constitutie) die de burger tegen bestuurlijke willekeur beschermt? Dat probleem lossen we niet op door méér pijnstillers, méér pleisters op gapende wonden, en méér geld richting slachtoffers. Daar moet de oorzaak worden gevonden, en weggenomen, voordat de hele zaak op een hoop stort, of doodbloedt.
Op zeker moment werd er, in 2003, een Europese Grondwet gepresenteerd die in 2006 van kracht moest worden. En waar de bevolking van de lidstaten de kans kregen om zich erover uit te spreken, zeiden ze luid en duidelijk 'Nee!' Destijds had ik het er buitengewoon moeilijk mee. Voorafgaand aan de eerste verkiezingen voor een 'Europees Parlement' in 1979 had ik fel geageerd tegen die geldverslindende onzin die niet geborgd was door een 'Grondwet', en in de praktijk meer iets was in de geest van een peperdure 'adviescommissie', gevuld met leken die nergens verstand van hadden, behalve graaien. En dat is het nu nog steeds, met een 'achterkamertjes-Commissie' in Brussel die op diffuse wijze wetten uitvaardigt die elke burger in de EU raken, zonder dat iemand ergens verhaal kan halen.
Een weelde aan rechtbanken maakt er een groot Kafkaiaans proces van, een groot Las Vegas, een flipperkast. Het Mecca voor onproductieve juristen, maar de Hel voor de burger. In de basis ben ik niet principieel tegen een 'federaal verband', en ik heb hier op mijn blog bij herhaling verkondigd dat 'Minsk', na die onzalige coup in Oekraïne en de daaropvolgende burgeroorlog, 'briljant' was als een oplossing van een anders onoplosbaar probleem. Een 'federaal verband' kan heel diverse 'staten' samenbrengen, zolang de 'Federale Overheid' gebonden is aan een heldere, eenduidige 'Grondwet' die de macht van dat centrale orgaan sterk beperkt tot 'Overstijgende' problemen in de relaties met externe machten en krachten, en infrastructurele kwesties. Dan is de juiste volgorde: Eérst die 'Grondwet', noodzakelijk extreem bescheiden van opzet om iedereen 'mee' te krijgen, dán regelen dat er een gekozen orgaan komt dat toeziet op de 'Federale Overheid' en bijbehorende verkiezingen.
Door de weg die wij zijn gegaan, zonder 'Grondwet', is het nu een schiettent. Een Grabbelton. Een Speelbal voor mensen met 'Belangen' en bergen geld. En bestuurlijk is dat fascisme. Neo-feodalisme. Een speeltuin voor 'Roof Kapitalisten' en gewiekste lui die de hand weten te leggen op gemeenschapsgeld, dat wegvloeit naar hun lucratieve 'Hobbies' en 'Passies', zoals oorlog. Met andere woorden, ik ben niet tégen 'Europa'. Ik ben juist erg vóór 'Europa' als een veilig onderkomen voor 'Europeanen', met een heldere 'Grondwet' die voor alle burgers gelijk is, van hoog tot laag, zonder onderscheid, en zonder discriminatie, niet positief, noch negatief, zonder gedogen, uitzonderingsbepalingen, en geldstromen naar 'doelen' die vér buiten de competentie van een 'Federale Overheid' liggen. Onderdeel van het probleem is uiteraard dat 'Europa' zich voor haar militaire protectie had opgehangen aan de 'NAVO'. Dat is dat andere ondemocratische lichaam dat bij de aftrap wel was opgehangen aan een soort 'Grondwet' in de vorm van een 'Handvest' dat haar macht beperkte tot defensieve acties, maar dat 'Handvest' is sinds eind jaren negentig een 'Dode Letter', en de offensieve handelingen vliegen je sindsdien om de oren, met als gevolg de huidige oorlog met Rusland op het grondgebied van Oekraïne, en die tegen China in de maak.
De EU en de NAVO 'zitten' niet fout, maar zíjn fout, en verdienen straf. Met een hypocriet 'Sorry' komen ze niet weg, en er zijn geen 'Quick Fix' oplossingen. De zaak moet grondig worden verbouwd. Niet om 'Europa' te slopen, maar om haar te redden van de ondergang. En datzelfde geldt voor de Verenigde Staten, zij het dat de uitdaging daar een andere is, waar ze hooguit het respect voor de 'Grondwet' nieuw leven in moeten blazen, en die 'Grondwet' wellicht op onderdelen eens tegen het licht moeten houden om te bezien of die nog wel van deze tijd is. In het verleden gaf ik hier op dit blog, en elders, lucht aan mijn kritiek op 'Europa', zonder mij af te keren van het concept, met een houding van: 'Hup Europa! Laat zien dat je het kunt! Herpak je!' Zo zit ik er nog steeds in, maar ik weet niet of we het ook kunnen. Teveel 'Quick Fix' profiteurs die het wel mooi vinden zo. En tegen de tijd dat die wakker schrikken hoeft het niet meer. Steek je kop niet in het zand. Help mee het tij te keren.