Als je links kijkt, zie je rechts niets.
En andersom. Rutte had net nog een miljard Nederlands belastinggeld extra in die bodemloze put van ‘Project Oekraïne’ gestort, en Duitsland had nóg een ‘Patriot’ op de trein naar Kiev gezet, terwijl de NAVO haar grootste oefening sinds het einde van de ‘Koude Oorlog’ organiseert met een focus op de Baltische staten, en dan breekt de pleuris uit tussen Iran en Israël. Terwijl ‘Project Gaza’ nog op geen stukken na is afgerond, en moeizamer verloopt dan de optimisten hadden gedacht, met tandeloze westerse landen die handenwringend toezien hoe de Palestijnen voor hun ogen over de kling worden gejaagd. Zeker als je je realiseert dat Netanyahu en zijn vertrouwelingen er op hadden ingezet de Palestijnen in die kuststrook massaal de Sinaï in te drijven. Daarbij is niet glashelder hoe ver de cynische planning ging, en of ‘insiders’ in Israël vooraf aan de operatie van Hamas al wel wisten wat er op het menu stond.
Dit wordt een lastig stukje. Wie wist wat, wanneer? Wat weten we nu? Was er sprake van verkeerde inschattingen? Of wilden ‘beleidsmakers’ bepaalde ontwikkelingen juist graag een handje helpen, omdat het hen een perfecte uitgangspositie gaf voor de implementatie van hun onfrisse plannen, die anders geen kans van slagen zouden hebben? Andermaal benadruk ik graag dat ik niet geloof in een ‘Groot Complot’ waar alle gebeurtenissen keurig in passen. Maar het staat buiten kijf dat er mensen zijn die complotten bedenken, waarbij schade aan belangen die ze geacht worden te verdedigen voor lief worden genomen. Met inbegrip aan doden aan eigen kant. Door ‘Hier’ een offer te brengen, slaan we ‘Daar’ een grote slag. Schaakstukken hebben geen eigen inbreng, maar mensen wel, dus die moet je verleiden, voorliegen en bedriegen om ze zo gek te krijgen zich op te offeren. Geestdriftige zelfmoordenaars zijn er voor de aanvang van een gewapend conflict nog slechts mondjesmaat, in de meeste gevallen. Maar als de strijd gunstig verloopt pikt het enthousiasme op. Zit het tegen, dan wordt het spannend.
Vraagstukken van oorlog en vrede zijn terecht een academische discipline, evenals oorlog zelf wanneer die gepaard gaat met grote troepenconcentraties, en het beheer over de productie van wapens en munitie, en logistiek. Na de Koude Oorlog is die discipline uit beeld gegleden, omdat de NAVO meende dat dergelijke oorlogen iets waren uit het verleden, gelet op de machtsverhoudingen in de wereld, met een NAVO en haar directe bondgenoten die verantwoordelijk waren, en zijn, voor meer dan 75% van alle militaire uitgaven. Ook al zijn de Arabische landen geen betrouwbare bondgenoten meer. Hier op dit blog, en op het ‘In English’ gedeelte vanaf de aftrap, heb ik u op de hoogte gehouden van mijn eigen analyses en predicties inzake de strijd tussen de NAVO en Rusland op het grondgebied van Oekraïne, dat sinds de staatsgreep van 2014 in drie stukken uiteenviel. De Krim had al een onafhankelijke status binnen de federatie met ‘Kiev’, en vertrok toen Victoria Nuland en haar team daar het roer overnamen. De Donbas verklaarde zich niet akkoord met de machtsovername in ‘Kiev’, en de rest van het verhaal is bekend.
De NAVO was niet voorbereid op wat er kwam. Die hadden een ‘replay’ van ‘Afghanistan’ in de jaren tachtig in gedachten, met nationalistische inwoners van Oekraïne die zich zouden manifesteren als Al Qaida en de Mujahedin in Afghanistan, en in combinatie met ‘Sancties uit de Hel’ was het Rusland van Poetin, een ‘Benzinestation met kernraketten’, kansloos. De NAVO wíst dat die militaire confrontatie eraan zat te komen, en wílde die ook, en had na 2014 Oekraïne volgepompt met wapens, fortificaties en gespecialiseerde legereenheden voor dát scenario. Toen de Russen eind 2021 wanhopig voorstellen deden die via onderhandelingen hadden moeten leiden tot een blijvende structuur voor vrede en veiligheid in Europa, waagden ze er niet eens een telefoontje aan. Ze deden het af als een dictaat, en Rusland bevond zich niet in een positie om eisen te stellen aan het machtige bondgenootschap, zo was de overtuiging. Stoltenberg hing bij het uitbreken van de vijandigheden de vlag uit toen ‘Zijn NAVO’ werd uitgebreid met Finland en Zweden, zonder zich te realiseren dat hij met een volkomen andere oorlog bezig was dan de Russen. Sterker nog, het inlijven van Finland en Zweden zal hem meer tijd hebben gekost dan ‘Project Oekraïne’, dat ‘op rails stond’. Totdat die aanname een blunder van historische omvang bleek te zijn.
Vorige week bezocht Lukashenko Moskou, en was Lavrov in Beijing, waar hij werd ontvangen door Xi zelf, toch vrij uitzonderlijk. Waarna Poetin de NAVO bediende met een ultimatum waar Finland suggereerde dat het nucleaire wapens op haar grondgebied zou accepteren, wat andermaal door de westerse media onder het tapijt werd geveegd. Het grootste gedeelte van onze échte generaals, én onze schrijftafelgeneraals, leven nog onverminderd in de veronderstelling dat meer geld voldoende is om de opmars van de Russen tot staan te brengen. Misschien weten ze meer dan ik, maar kijk naar hun ‘track-record’, en krab u maar eens achter de oren, want het is één grote aanfluiting. Enige militair in een leidinggevende positie die meent dat de tegenstander op voorhand kansloos is, wordt lui en overmoedig. En tegen de tijd dat het tegenslagen gaat regenen, blijkt de reeds opgelopen achterstand al niet meer weg te werken. Zelfs als je de wapens en de benodigde munitie hebt, heb je nog niet meteen ook de soldaten die ermee overweg kunnen. En je tegenstander wacht niet op je.
Als dan tevens op een andere flank, waar het, zelfs mét ‘Gaza’, en de problemen met de Houthi’s, nog betrekkelijk rustig was, de pleuris uitbreekt, wordt het spannend. Waar moeten de schaarse ‘Patriots’ en andere munitie en wapens heen? En als je alles weggeeft, heb je zelf geen luchtverdediging en geen tanks of artillerie meer. Als de vijand jou dan tevens hard hoort roepen dat de in het nauw gedreven Oekraïeners vooral ‘strategische’ doelen in Rusland zelf moeten aanvallen, met wapens die jij wel wilt leveren, waarvoor ze in Oekraïne de gekwalificeerde militairen en ondersteunend personeel niet hebben, wat wel moet betekenen dat je die erbij levert, en je dus ook ‘combattant’ bent, hoe lang duurt het dan voordat ze in Rusland bedenken dat het zaak is die schreeuwlelijken in Europa een koekje van eigen deeg te geven? Ja, dan is een oorlog die er al is, tussen de NAVO en Rusland ineens ook formeel werkelijk de Derde Wereldoorlog, compleet met raketten die op Pernis, energiecentrales, en onze omvangrijke ondergrondse gasvoorraden alsmede fabrieken waar wapens, zoals drones of munitie worden gefabriceerd landen, niet anders dan in Oekraïne op dit moment. Ook omdat we dan wel stoppen met het leveren van wapens aan Oekraïne, omdat we ze zelf nodig hebben.
Uw politici, en uw ‘ThinkTank’-experts, alsmede de fanclub van de NAVO op ‘X’ houden u voor dat we Oekraïne moeten helpen door ze alles te geven wat ze nodig hebben, zodat zij daar kunnen sterven voor onze onbekommerde toekomst, wat een ‘goede investering’ zou zijn, en dat als ze het verliezen, de Russen door zullen stoten naar de rest van Europa. Ik kijk er volkomen anders naar, zoals u weet. Anders dan al die ‘experts’, die over Rusland spraken als een ‘Benzinestation met atoomwapens’ u voorhielden, wist dat land sinds 2007, de Veiligheidsconferentie in München, dat de NAVO uit was op oorlog, en heeft het zich daar op voorbereid. Anders dan de ‘experts’ ons vertelden bleek Rusland een onuitputtelijke voorraad materiaal te hebben, mét passende munitie, en geen wasmachines te hoeven importeren om aan chips voor hun raketten te komen, zoals onze ‘experts’ ons voorhielden. Niet alleen hun voorraad was vele malen omvangrijker dan de ‘experts’ hadden ingeschat, maar waar ze de eigen propaganda over enorme Russische verliezen geloofden, die geen raakvlak had met de realiteit volgens minder bevooroordeelde bronnen, en ze geen zicht hadden op de razendsnel opnieuw opgestarte productielijnen, terwijl wij in het westen nog niet verder komen dan erover praten, met Macron die in Frankrijk net de eerste steen heeft gelegd voor een nieuwe munitiefabriek die niet volgend maand af zal zijn, lopen we inmiddels lichtjaren achter. Zeker als je bedenkt dat wat we aan wapensystemen hebben véél te complex en kwetsbaar is voor massaproductie en de haast achteloze inzet in een traditionele oorlog zoals die nu in Oekraïne plaatsvindt. Wat betekent dat?
Dat betekent dat ook als de Russen in het geheel geen enkele intentie hadden om Europa aan te vallen, ze dat beter vroegen dan later kunnen doen als ze tot de conclusie komen dat de NAVO het meent dat ze Oekraïne in willen lijven, met inbegrip van de Krim. Daar zullen ze de hulp van Wit-Rusland en China bij nodig hebben, maar de NAVO op stoom laten komen om de achterstand op elk gebied behalve ‘Show-Room-Wapens’ en ‘Inclusieve’ legers weg te werken, is dan geen goede optie. Waar ik zie dat de VS nu op de rem staat kan ik mij voorstellen dat de laatst overgebleven échte generaals, en academici als Mearsheimer en Sachs, gehoor hebben gevonden bij de politieke leiding, de blinde en dove runderen die als ‘Neocons’ binnen de ‘Warparty’ de dienst uitmaken. Dat nu het besef indaalt dat de strategie van die ‘Neocons’ pure luchtfietserij was, en dat al die peperdure, protserigen pronkstukken, zoals die vliegkampschepen, kansloos zijn tegen hypersone raketten. In Europa leven we zelfs nu nog met het idee dat als we Poetin in zijn been bijten, en hij slaat van zich af, we kunnen rekenen op de Verenigde Staten om ons te hulp te schieten. Ik zou er niet op rekenen. Nog los van de vraag of de wil er is om dat te doen, ben ik er vrij zeker van dat de professionals in het Pentagon, die er vast nog zijn, zich realiseren dat de NAVO, zoals de vlag er nu bij hangt, kansloos is.
Om het niet verkeerd voor te stellen beweer ik niet dat Rusland Europa onder de voet zal lopen en het zal bezetten. Net als met Oekraïne willen en kunnen ze dat helemaal niet. Maar doelen in Europa treffen voordat we ons herpakt hebben, en niet wachten, dat ligt voor een militair voor de hand, als waar is wat ik meen te zien, en dat Rusland niet hoeft te vrezen dat Europa een vuist kan maken. Het ijzer smeden als het heet is. Een beslissende voorsprong uitbouwen, en niet gemakzuchtig slechts verdedigen, wachtend op het laatste fluitsignaal, want dat komt niet. Er is geen scheidsrechter. En nee, de Verenigde Staten ook niet. Dus wat wilt u? Denkt u dat ons land meer mogelijkheden heeft om zich het lot van Oekraïne te besparen als het drones, raketten en kruisvluchtwapens gaat regenen? Ook zonder ‘Patriots’? En met onze vloot in de Rode Zee? Wagen we het erop?