Quos Deus vult perdere, prius dementat.
Gekte, of ‘dementie’, zijn ernstige ‘aandoeningen’, en door de eeuwen heen haalden auteurs bovenstaande volzin in verschillende varianten aan als ze meenden dat iemand een gevaar voor zichzelf en de samenleving vormde. In de Sovjet Unie werden dissidenten niet zelden afgevoerd richting psychiatrische inrichting, en eind jaren zestig groeide daarom in het westen de weerstand tegen die ‘Instituten’. Ik had zelf ook ooit een poster aan de muur hangen met de tekst: ‘Ooit een normaal mens ontmoet? En? Beviel het?’
Wat in mijn geval niet betekende dat ik er een warm pleitbezorger van was om de ‘Inrichtingen’ te sluiten, en al die verwarde mensen te ‘integreren’ met wat ambulante zorg voor de zwaardere gevallen. Maar wat is hier wijsheid? De ‘Blockbuster’ met Jack Nicholson, zelf ook best wel een ‘bijzonder’ mens in het dagelijkse leven, en niet alleen ‘gestoord’ in het gros van de films waarin hij acteert, ‘One Flew Over The Cuckoo’s Nest’, attendeerde veel mensen op de spanning tussen gek en normaal, en hoe sedatie wordt misbruikt om mensen eronder te houden als ze eenmaal in zo’n ‘Inrichting’ terechtkomen. Het originele boek verscheen in 1962, geschreven door Ken Kesey, die ijverig experimenteerde met LSD en andere ‘geestverruimende middelen’, en een sleutelfiguur was in de ‘tegencultuur’ die al in de jaren vijftig opkwam. Veelal oud militairen die na de Tweede Wereldoorlog terugkeerden, en in de Verenigde Staten hun draai niet meer konden vinden gingen er in op.
Kesey nam het initiatief voor de oprichting van een LSD-gedreven groep ‘alternatievelingen’ die vanuit het ‘Esalen Instituut’ in Californië met een kleurrijk beschilderde bus door de Verenigde Staten trok, genaamd de ‘Merry Pranksters’. Hij en Neal Cassady bestuurden om beurten de bus. Cassady stond model voor Dean Moriarty, de sleutelfiguur uit Jack Kerouac’s ‘On The Road’. De literaire werken, en bijbehorende ‘psychedelische’ muziek vond ik zelf erg inspirerend, maar ik koesterde mijn brein teveel om er op onverantwoorde wijze mee te experimenteren. Wel begreep ik dat ‘normaal’ een erg lastig begrip was, afgeleid uit de statistiek, en als referentie onderdeel van pogingen van wetenschappers die op zoek waren naar manieren de evolutie naar hun hand te zetten om de boel te sturen. Dit ‘Sociaal Darwinisme’ vinden we terug is de totalitaire stromingen, fascisme en communisme zoals het werd geïmplementeerd in het begin van de twintigste eeuw.
Elias Canetti, in zijn boek ‘Massa en Macht’, en tal van andere auteurs, zochten na de Tweede Wereldoorlog naar het antwoord op de vraag hoe het toch mogelijk was dat zoveel ‘normale’ mensen, leerkrachten, slagers, politieagenten, vaders en moeders, totaal ‘Van Lotje’ achter een idioot als Hitler aangingen, terwijl ze toch hadden moeten begrijpen waar dat toe moest leiden? Maar niet dus. Na afgelopen week al verscheidene bijdragen over dit thema te hebben geschreven, waar ik meen dat de gekte als een virus om zich heengrijpt, en het mensen beweegt tot keuzes waar ze, in mijn perceptie, onherroepelijk spijt van krijgen, omdat elke relatie tot de realiteit op fictie is gestoeld, dacht ik terug aan die jaren waarin ‘gekkigheid’ een wapen was om aandacht te vragen voor de waanzin van de oorlog in Vietnam, en oorlog in het algemeen. Terwijl het nu opnieuw leidt tot een zucht naar oorlog en daadkracht, weg van ‘reality based’ denken over macht in de wereld, zoals John Mearsheimer, Jeffrey Sachs, en anderen, waaronder ik zelf, de voorkeur aan geven.
In heel Nederland vind je geen invloedrijke politieke partij meer die voorzichtig is waar het de oorlogen betreft waar de NAVO leidend in is. Ja, Forum staat op de rem, maar die partij heeft geen enkele invloed, en fungeert in de praktijk meer en meer als een ‘stepping stone’ voor de rest, wat allerlei oorzaken heeft waar ik nu niet op in wil gaan. ‘Reality Based’ is wat Cipolla ‘Intelligent’ noemt, ‘Win-Win’, wat slechts mogelijk is als je tenminste de bereidheid hebt om met elkaar te praten. En om onder ogen te zien dat iets wat voor jou een ‘geloofsartikel’ is, ‘Klimaatverandering’ als gevolg van ons eigen handelen, bijvoorbeeld, bij anderen op weerstand stuit omdat het te complex is om dat zo stellig te presenteren. Maar het wordt onverkoopbaar als je niet consequent handelt binnen je eigen overtuiging door er in de praktijk geen prioriteit aan toe te kennen als je de kans krijgt om voor miljarden wapens aan te schaffen om ergens in de wereld, ver van huis, een oorlog uit te vechten die gegarandeerd krankzinnig slecht is voor het milieu, het klimaat wereldwijd, en best eens zou kunnen leiden tot een nucleaire Holocaust, terwijl er geen haar op je hoofd is die er zelfs maar over denkt om te gaan praten.
In Cipolla’s raamwerk waar ik al zoveel over geschreven heb, en dan in het bijzonder over de ‘Stupide’ mens, vinden we ook de ‘Naïeve of Hulpeloze’ mens, die niet gehecht is aan bezit of iets voor zichzelf, in de extreme versie, en alles weggeeft. In 1972, toen de ‘Tegencultuur’ invloedrijker was dan ooit, en dat iets was waar menigeen voor pleitte, schreef Peter Singer, filosoof, een boek met de titel ‘Famine, Affluence and Morality’, waarin hij een lans brak voor zelfgekozen armoede. Leven ‘Als Jezus’, of als een ‘Monnik’ in een Boeddhistische sekte, en u ziet het ook terug bij het WEF waar zij u voorhouden dat u in de toekomst niets meer zult bezitten, maar volmaakt gelukkig zult zijn. HIER een video waarin wordt uitgelegd waarom dat ‘Logisch’ is, binnen een moralistisch raamwerk, en waarom mensen als u en ik ’slecht’ zijn. En ook de NAVO maakte zich dat ‘Frame’ eigen door al haar oorlogen na ‘Vietnam’ te verkopen als gedreven door de noodzaak ergens in de wereld mensen te ‘Helpen’. Je bent gek als je het gelooft, maar het gaat erin als zoete koek, zo blijkt steeds weer.
Er is niets mis met altruïsme, maar waar Singer, en de presentator/docent in die video een lans breekt voor het weggegeven van alles wat je bezit aan Oxfam, om de honger in de wereld te bestrijden, wil ik er wel even op wijzen dat de best betaalde functionaris daar $450.000 mee naar huis neemt, en dat je in de managementlagen daaronder ook vet binnenloopt. En dat geldt voor nagenoeg al die ‘NGO’s’ die sinds de jaren zeventig als paddenstoelen uit de grond zijn geschoten, en zij aan zij met de NAVO en het WEF weinig scrupules hebben als het er om gaat hun macht te vergroten. Wat begon als ‘Sociaal Darwinisme’, werd dankzij de ‘Sociale Media’ geperfectioneerd als ‘Social Engineering’, en degenen die in een trance achter de kunstmatig geschapen massa aansjokken op weg naar een ‘Betere Wereld’, zijn als ‘Drones’ onderweg naar een ondiep graf in een anoniem veld, en voor niks. Althans, niet iets wat van waarde is voor henzelf, of voor de samenleving als geheel. Maar ze snakken ernaar om offers te brengen. Afgelopen week stak er één zichzelf in brand voor het gebouw waar Trump terecht staat in een politiek proces. Een aanhanger van Bernie Sanders, kennelijk, ooit de tegenhanger van Hillary Clinton voor de nominatie van presidentskandidate voor de ‘Democratische’ partij, en Sanders had gewonnen als ‘Team Hillary’ de partij niet met een ‘regime change’ operatie onder controle had gebracht. Waar ‘Team Hillary’ dacht dat hun ‘Engineering’ technieken ook zouden zorgen voor een klinkende overwinning op de ‘Republikeinen’, als ze maar eerst Trump tot kandidaat wisten te verheffen, pakte dat verrassend anders uit, en daar is ze nog steeds niet overheen. En de ‘Warparty’ als eenheid, ‘Democraten’ en ‘Republikeinen’ samen, slechts voor de show bakkeleiend in het Congres, nog steeds niet.
Het oorverdovende gejuich na de goedkeuring van een pakket ter grootte van $61 miljard voor de oorlog tegen Rusland, waarbij Amerikaanse volksvertegenwoordigers met vlaggetjes van Oekraïne stonden te zwaaien in het Congres, belooft weinig goeds voor de toekomst, ben ik bang. Medvedev mag dan hopen dat de gekkies elkaar naar de strot vliegen in een nieuwe burgeroorlog, zoals hij stelde op ‘X’, en dat valt niet uit te sluiten, evenmin als de desintegratie van Europa zoals John Mearsheimer voorziet als de Verenigde Staten met al dat geld geen verschil kan maken in Oekraïne, en de hele slachtpartij voor niets blijkt te zijn geweest, maar Rusland moet zich voorbereiden op een weg die nog wat langer wordt. Dat de Verenigde Staten wegvallen door opzettelijk gegenereerde instabiliteit in een land waar nog lang niet iedereen overtuigd is van het nut om alles weg te geven en in armoe verder te leven, ergens na november, na de verkiezingen, is beslist mogelijk, maar houdt Rusland het tot die tijd vol als de NAVO escaleert? Het is cruciaal dat u begrijpt dat het niet uitmaakt of u zich herkent in het ideaal van Singer en zijn bewuste volgelingen. Uw individuele keuze doet er aan het eind van de dag niet (meer) toe. Dat is ook de conclusie die Canetti trok in zijn boek ‘Massa en Macht’. Voorbij een ‘Point of No Return’, is er geen houden meer aan. Dan hebben de gekken de leiding in het gesticht.