Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Storm

Discussie op basis van argumenten en feiten is belangrijk.

 

Minstens even belangrijk is het om te beseffen dat zo’n discussie geen resolutie op hoeft te leveren. Je hoeft het na zo’n discussie niet met elkaar eens te zijn. En als je het niet met elkaar eens bent, en je eerder nog verder uit elkaar drijft als je de discussie aangaat, betekent het allerminst dat het zonde was van je tijd. Gisteren sprak een familielid zich uit tegen de ‘Formule 1’. Sterker nog, ze vond dat die ‘Formule 1’ geen enkel bestaansrecht had. Ik vroeg waarom? En kreeg tot mijn verbijstering als antwoord dat er geen mensen met een donkere huidskleur, en geen vrouwen meededen, en dat het ‘decadent’ was door de enorme hoeveelheid geld die er in omging. Anderzijds had ze genoten van de gedramatiseerde Netflix-serie over de ‘Formule 1’. Ik viel bijna van mijn stoel. 

 

Het kost mij geen enkele moeite om argumenten te bedenken tégen de ‘Formule 1’ zoals het is ingekleed, maar dat heeft dan eerder te maken met de rol van het geld na de overname door een Amerikaanse ‘investeerder’ uit de wereld van het ‘Financieel Kapitalisme’, die weinig of geen affiniteit heeft met het ‘Industrieel Kapitalisme’, het belang van de auto-industrie. Hij ziet het als een mooie mogelijkheid om via ‘Rent Seeking’ zijn eigen vermogen nog wat verder op te krikken. Wat dan onder andere weer verwijst naar die ‘Netflix-serie’, die ik niet gezien heb, en waar ik ook geen begin van interesse in heb. Al helemaal niet nadat ik van een goede vriend vernam dat coureurs die in werkelijkheid goede vrienden zijn, erin worden weggezet als uitgesproken vijanden, omdat het anders een ‘suffe docu’ zou zijn die niet verkoopt. Als het familielid dat met die politiek correcte onzin aan kwam zetten nou een punt had, als de Formule 1 ontoegankelijk zou zijn voor mensen met een getinte huid, of voor vrouwen, had ze wellicht nog een punt gehad. Maar dat is niet het geval. HIER is een (korte) lijst met vrouwelijke Formule 1 coureurs sinds 1958. En William T. Ribbs was op enig moment testrijder, maar hij gaf de voorkeur aan de racerij in zijn eigen land, de Verenigde Staten, of hij was niet goed genoeg om door te breken, maar de kleur van zijn huid had er niks mee van doen. 

 

Er is dus geen barrière voor niet-blanken, of vrouwen, om mee te doen. En dat is bij veel andere sporten eerder nog een stuk lastiger, of alleen mogelijk in een ‘eigen’ competitie, zoals bij voetbal en de wielrennerij met gescheiden competities voor vrouwen. Wie een ‘Formule 1’-team wil opzetten bestaande uit louter vrouwen, of louter ‘donkere’ mensen, zal daarin door de commerciële bazen van dat circus zelfs van harte gesteund worden. Mits ze een beetje bij kunnen blijven. En ‘Viaplay’ timmert aan de weg met een vrouwelijke presentatrice en een vrouwelijke verslaggeefster voor de Nederlandse uitzendingen. Mij is het om het even, zolang ze er maar voldoende verstand van hebben om mij bij de hand te nemen op weg naar een bredere kennis van de racerij zelf, en de technische achtergronden, en het niet verzandt in een roddelrubriek zoals die ‘Netflix-serie’, want dan haak ik af. In een discussie had ik dat graag toegelicht, maar het familielid had geen interesse. Haar standpunt was ‘duidelijk’, en daar moest ik het mee doen. Ik ben te oud om mij daaraan dan te ergeren. Ik voel alleen medelijden. En angst voor de toekomst als dat het niveau wordt waaraan we onszelf op moeten trekken.

 

Daar gaat het ‘nergens’ over, kun je volhouden. Al ben ik zelf van mening dat die ‘Formule 1’ competitie ons tot nu toe waardevolle innovaties heeft gebracht die de wereld aantoonbaar vooruit hebben geholpen, en niet alleen de wereld van de techniek. Maar er zijn eerder steeds meer onderwerpen waar mensen simpelweg niet over willen praten. Iets, of iemand heeft hen een standpunt aangereikt, en klaar. Wie er anders over denkt is de vijand. Hoe doorbreek je dat patroon? In een reactie op wat ik gisteren schreef, en een link die ik bijvoegde, schreef Willem over een terugkeer naar ‘dichter bij huis’ als een wapen in de strijd tegen de alles verzwelgende ‘stam’ (‘tribe’) van de kosmopolieten. Waar ik zelf meer zoiets heb van ‘kom uit je comfort-zone’, en kijk eens om je heen. Staan we nou diametraal tegenover elkaar? Ik denk het niet. Maar we missen de taal, en de tijd, om ver genoeg door te dringen tot de kern van de zaak om zekerheid te verkrijgen. Prima toch? Zolang we maar met elkaar in gesprek blijven dan. 

 

Waar ze niet meer met elkaar praten, dat is op het niveau van de NAVO versus Rusland. De NAVO heeft Zelensky opgepompt tot een ‘Celebrity’, haar ‘Kampioen’. Strategisch en tactisch gaat eigenlijk alles mis, maar met Zelensky als propagandawapen kunnen ze niet stuk. En dan ineens gaat het mis. Zelensky begint links en rechts mensen te ontslaan, en hij verschijnt in ‘Vogue’, samen met zijn vrouw, wat eerder de voorbode was van onheil voor Assad. ‘Vogue’ portretteerde de Assad’s als een modern stel met verlichte standpunten, direct gevolgd door NAVO-ingrijpen in Syrië, waarbij we ‘opstandelingen’ steunden die Syrië terug wilden voeren naar het stenen tijdperk. In dat geval werd dat stuk in ‘Vogue’ opgevoerd als het bewijs voor de decadentie van de Assad’s, en moest ‘Vogue’ door het stof. Gisteren schreef ik al dat Zelensky kennelijk de memo niet had gekregen dat je westerse politici en journalisten, alsmede de banken, niet tegen je in het harnas moet jagen. En nu las ik in de Jerusalem Post dat hij drie machtige Joodse oligarchen, waaronder Igor Kolomoisky, zijn steenrijke ‘mentor’, hun paspoort heeft ontnomen, omdat ze al een Israëlisch paspoort hebben. Ik vrees dat een aantal belangrijke spelers in de wereld aan de kant van de NAVO nu sterk het gevoel krijgen dat ze zich in hun ‘Kampioen’ vergist hebben. 

 

Dat voerde mij, op onnavolgbare wijze, terug naar de bijdrage van Willem, en mijn eigen stelling dat bestuurders in dienst van de overheid ‘nederiger’ zouden moet zijn. Dus tochdichter bij huis’? Het is niet zo simpel. Ik kan ook niet op de achterkant van een bierviltje schetsen hoe het dan wél moet. Maar in mijn eigen beleving is dat juist ook (mede) het gevolg van dat ‘kosmopolitisme’ waar Willem moeite mee heeft, terwijl ik mij er mee vereenzelvig. Zeker, hij heeft zonder meer gelijk dat mensen die zich ontworstelen aan hun ‘tribe’, en elders mensen vinden met vergelijkbare ervaringen, in praktische zin een nieuwe ‘tribe’ vormen. En hoe verder zij afstaan van praktische, alledaagse problemen, hoe groter de kans is dat ze buiten de werkelijkheid komen te staan. Maar daarvoor hoef je niet fysiek op reis, zoals ik trachtte te illustreren met het verhaal in de opening van deze bijdrage. En je hoeft er ook niet ‘geld als water’ voor te hebben. 

 

Anders dan Willem denk ik allerminst dat we aan het eind van ons Latijn zijn waar het ‘groei’ betreft, maar ik erken direct dat de rol van de mens bij het realiseren van die ‘groei’ eerder nog verder zal worden teruggedrongen. Meer in het bijzonder op het productieniveau. Ik zie ‘kernfusie’, en spectaculaire ‘groei’ in de sfeer van ‘Artificial Intelligence’ als een zekerheid, als we daar de ruimte voor bieden. De enige vraag is dan waar we die capaciteit voor willen gebruiken? Voor wapens en oorlog? De ontwikkeling van ‘games’ en ‘modellen’ om de mens bezig te houden met oorlogen en strijd, met inbegrip van de strijd tegen de ‘Windmolens in je Hoofd’ waar het vermeende discriminatie en achterstelling betreft, of gaan we wat nuttigs doen? Ik ben geen lichtend voorbeeld, waar ik nu mijn dagen vul met zwemmen, ‘toeren’ om plekken te zien die ik nog niet ken, en nieuwe routes te ontdekken, beetje varen, lezen, schrijven, klussen en genieten. Maar nog altijd beter dan ergens aan een front liggen wachten op de genadeklap, in opdracht van iemand die ik alleen ken van de ‘Vogue’, of de televisie en de krant. En met wie ik verder niets gemeen heb. We hoeven ook niet allemaal druk te zijn met de ‘diepzee’, of een reis naar de maan, of mars. Je bent al nuttig als je niet afbreekt, kapotschiet, opblaast, of jat wat anderen hebben opgebouwd. 

 

Maar laten we erover blijven discussiëren, zonder drang, of hang naar de implementatie van de stroom aan gedachten die loskomen als die ‘Windmolens in ons Hoofd’ op volle toeren draaien, als er een storm opsteekt. En die storm komt er als we de koers niet rap verleggen.

Go Back



Comment