Voorbij een kritisch punt is er geen houden meer aan.
Vele jaren geleden was ik met mijn vrouw aan het 'toeren' door de Verenigde Staten, waarbij zij navigeerde en een korte, tevens 'groene' (fraaie) route vond op één van de meer gedetailleerde kaarten die we bij ons hadden. De kaart in kwestie was er één uit de reeks 'Mad-maps', destijds primair bedoeld voor motorrijders, zowel wegmotoren als 'Off the Road', met kleurcodes om motorrijders die op een Harley 'cruisen' te waarschuwen voor onverharde trajecten, ongeschikt voor die loodzware tweewielers. Maar voor die vakantie hadden we de voorkeur gegeven aan een 'Four-by-Four', een gehuurde comfortabele Nissan Murano SUV, omdat het winter was, en we allerlei weersomstandigheden tegen konden komen in de staten die we doorkruisten.
De route had een naam: De 'Pozo-Road'. En zoals in de beschrijving staat van de link hiervoor kom je inderdaad geen hond tegen, en geen spoor van bewoning. Het grootste gedeelte loopt langs een diep ravijn, niet tot stand gekomen door erosie, zoals de 'Grand Canyon', maar omdat de aarde daar is 'opengescheurd' als gevolg van tectonische activiteit. In Californië zijn er vaak genoeg aardbevingen geweest, sommigen met verwoestende kracht, maar ze wachten nog steeds op de 'Big One'. De landmassa van de Verenigde Staten die het westelijke deel van Californië de Stille Oceaan in duwt. Morgen? Of over honderd jaar? De meningen zijn verdeeld. Maar voorbij een kritisch punt is het zonder veel waarschuwing raak, zo verwachten velen, en dan mag je hopen dat je net op vakantie bent als je daar woont, of daar net níet op vakantie bent als toerist, en zéker niet als je via de 'Pozo Road' van 'A naar Beter' onderweg bent.
Instabiele situaties voeden door er 'massa' aan toe te voegen is 'Dare Devils' en cynische machtswellustelingen eigen. Zelf ben ik meer van het 'conserveren' en behoedzaam te werk gaan. Geen onverantwoorde risico's. Maar als de routebeschrijving zegt dat het een 'moderately challenging' route is, en ik heb de beschikking over een 'Four-by-Four', dan ga ik ervoor. Anderen rijden vermoedelijk toch liever een eindje om. Eenieder van ons heeft zo zijn eigen grenzen. In elk geval praat mijn vrouw er nog steeds over, omdat zij zelf, als ze beseft had wat voor weg het was, ons niet die kant op had gestuurd.
Met andere woorden, ik heb zelf in mijn leven spectaculaire dingen gedaan, unieke dingen meegemaakt, wereldwijd al meerdere malen in de loop van een vuurwapen gekeken, en wijken van steden, en regio's in landen bezocht die de meesten van u zullen mijden, maar mijn houding is niet iets in de geest van: 'Als het je tijd is…….'. Ik stort mij niet met een camera op mijn fietshelm van een steile helling, ik vaar niet uit met een orkaan op komst, of hoge 'brekers' voor de kust waar stroming en wind elkaar tegenwerken, en ik mijd 'zwarte' pistes. Volkomen kansloos dat ik mij aanmeld als 'huurling' om te sterven voor het streven naar uitbreiding van de NAVO. Maar mijn ingebouwde behoefte aan 'lijfsbehoud' gaat ook niet zo ver dat ik mij pas veilig voel als heel Nederland is volgebouwd met militaire bases vol dieselwalmen uitspuwende, natuur verwoestende tanks, en de luchthaven van Lelystad is omgetoverd tot een extra luchtmachtbasis voor vliegtuigen die ongeschikt zijn voor de verdediging van het Nederlandse luchtruim, om op het moment dat alles gaat schuiven, het hele zooitje onmiddellijk richting Polen of Oekraïne te dirigeren, waar we niks te zoeken hebben.
Eerder deze week schreef ik over een 'ontmoeting' met een groepje jongens die 'bedreigend' overkwamen, en hoe ik het lont uit dat kruitvat trok om een mogelijke orgie van geweld te voorkomen. Let op dat woord 'mogelijke'. Net als bij een dreigende lawine kan het uiteindelijk niet veel meer zijn dan enkele losse keien die langs de helling omlaag rollen, zonder noemenswaardige schade, of de messen komen tevoorschijn en je eindigt op de 'Intensive Care', of zes voet onder de grond. Maken dat je wegkomt, en laat anderen het maar oplossen, ligt daar niet in mijn aard. Preventief zelf met geweld dreigen, of meteen maar beginnen met schoppen en slaan, ook niet.
Als ik in de wereld die ons allen ter harte gaat instabiele situaties zie ontstaan, binnen onze eigen maatschappij, of waar wij als 'BV Nederland' weer eens voorop lopen om volkeren elders de les te lezen, en plannen ondersteunen om landen te ontwrichten, of er meteen maar op los te slaan met onze vrienden van de NAVO, tracht ik mijn medemensen te waarschuwen voor de gevolgen. In de realiteit zul je Godsonmogelijk een 'Adrenaline-verslaafde' kunnen overtuigen om het gevaar niet op te zoeken, en kun je de blaren op je tong kletsen om een 'Angsthaas' ervan te overtuigen dat hij of zij spoken ziet. Die twee groepen zijn niet voor rede vatbaar. Als ze de handen ineen slaan, en als cynische machtswellustelingen hen voeden, waardoor meer en meer mensen hun verstand verliezen, en het 'redelijke midden' haar remmende invloed verliest, komt er een moment waarop een minuscuul kiezeltje dat vanuit het niets op de massa valt voldoende is om een verwoestende lawine van bloed, lijken en verwoeste levens teweeg te brengen.
Onze Europese leiders, althans de 'Coalition of the Willing', en Rutte bij de NAVO, spelen niet met vuur, maar ze zijn uit op het veroorzaken van zo'n alles verwoestende ineenstorting. Enkelen onder hen als cynicus, in de veronderstelling dat het hen zal brengen wat ze vurig wensen: 'Wederopbouw' waardoor ze de maatschappij anders, conform hun eigen inzichten, in kunnen richten als een 'Groene Idylle', of een fascistische wereldmacht. Daarnaast degenen die geboren zijn als 'Dare Devils'. Geen agenda, anders dan de 'Adrenaline-Kick'. Voorzover u niet tot die laatste groep behoort, en geen geboren 'Angsthaas' bent, roep ik u op om de 'frictie' die de massa op zijn plek houdt te helpen versterken. Om de cynici, met name, te ontmaskeren. En om uw schouders te zetten onder het uitdenken van bestuurlijke structuren die 'Dare Devils' en cynici (en hun domme meelopers, hun 'nuttige idioten') de toegang tot de 'Staatsruif' ontzegt middels een beperking van hun macht, vastgelegd in een Constitutie.