Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Spektakelmens

In 1967 schreef Guy Debord ‘La Société du spectacle’.

 

Het heeft niet mogen baten. Met de tijd is onze ‘Attention Span’ eerder nog verder afgenomen. Daarnaast groeit het aantal mensen, ook in ‘intellectuele kring’, die de wereld nog slechts kunnen begrijpen via de romans die ze lezen, en de Hollywoodproducties die ze kijken, of de spelletjes die ze spelen op hun computer. Door de ogen van een ‘realist’ is dat kenmerkend voor ‘vervreemding’. Maar als iedereen ‘vervreemd’ is, is de ‘realist’ de vreemde eend in de bijt. 

 

Op enig moment verstaan mensen elkaar niet meer. Niet door onwil, maar men keert zich van de medemens af omdat die niet ‘interessant’ meer is. ‘Saai’. Een jaar geleden kon je de televisie niet aanzetten, of het ging over ‘Covid’. Nu ben je ‘saai’ als je erover begint. Ook, of zelfs in het bijzonder, als je nu het bewijs ziet opduiken voor de negatieve gevolgen van ‘vaccins’, de ‘Lockdowns’, en andere maatregelen die ons door de strot werden gedrukt. 

 

Waait de oorlog in Oekraïne ook vanzelf over? Heeft niemand het nog over Rusland en de sancties over twee, drie jaar? En komt dat dan omdat het gewoon ‘oud nieuws’ is? Of omdat we het ‘Spektakelstuk’ een nieuwe impuls hebben gegeven door te escaleren naar een nucleaire Holocaust? Niet omdat het moest, maar omdat het kon. En zonder aandacht te besteden aan die saaie ‘realisten’. Ik kwam een commentaar tegen op de ‘Turcopolier’ website, waar nu ijverig wordt gespeculeerd over een offensief van Oekraïne om de zuidelijke stad Kherson te heroveren, waarin een uitgesproken fan van Oekraïne haast wanhopig stelde dat de NAVO nu met alles wat ze hebben de Russen op hun nek moeten springen, voordat zelfs de militairen de interesse verliezen. 

 

Hier op mijn blog heb ik al veelvuldig het contrast geschetst van de ‘Shock and Awe’-insteek van de NAVO, ons gebracht door ‘embedded’ journalisten, versus de geduldige destructie van de tegenstander, zonder poespas en gierende propaganda, waar de Russen patent op hebben. Niet alleen in Oekraïne, maar ook in Syrië. En ook de Chinezen zijn uit dat hout gesneden. Indachtig die politiek incorrecte, seksistische mop over de jonge en oude stier, die bovenaan de heuvel staan, uitkijkend over een veld vol grazende koeien. Waarop de dolenthousiaste jonge stier voorstelt naar beneden te rennen, om een koe te bevruchten. Waarop de oude stier hem tot de orde roept, en stelt dat ze rustig afdalen en ze allemaal een beurt te geven. Of, zoals ik al eerder ophoestte: ‘Als je haast maakt wanneer je tijd hebt, heb je tijd wanneer je haast hebt’. Een bruikbare leefregel voor ‘realisten’, maar niet besteed aan de impulsieve, in het ‘Hier en Nu’ levende, sensatiebeluste ‘Spektakelmens’ die verkommert zonder ‘prikkels’.

 

Interessant daarbij is, dat de ‘Spektakelmens’ allesbehalve consistent is. Iets kan vandaag ruimschoots binnen de normen van het fatsoen vallen, bijvoorbeeld, maar morgen taboe zijn. Het is de ‘realist’ een gruwel. Niet de taboes zelf, maar de onvoorspelbaarheid. De ‘Spektakelmens’ is niet geïnteresseerd in ‘gisteren’, maar ook niet in de toekomst. Met mijn bijdrage over de planning van een oorlog tegen China, gisteren, wilde ik vooral duidelijk maken dat er wel degelijk mensen zijn die vooruit kijken. Ik merkte daar op dat ze geen moeite deden om hun plannen geheim te houden. De ‘Spektakelmens’ heeft hoe dan ook geen interesse. ‘Maak me maar wakker als de eerste bommen vallen’. Noch is die ‘Spektakelmens’ geïnteresseerd in het ‘hoe’, of ‘waarom’. 

 

Mijn stelling is dat Russen en Chinezen uit héél ander hout gesneden zijn. Of liever, dat ze anders ‘geconditioneerd’ zijn, want het is geen kwestie van erfelijke aanleg, of iets dat je kunt herleiden tot ras of religie. Het is cultureel bepaald. Mijn ‘stokpaardje’ over de diametraal tegenover elkaar geplaatste werelden van het ‘Financieel Kapitalisme’, dat in de NAVO-landen inmiddels dominant is als economische theorie, en het ‘Industrieel Kapitalisme’ dat voorheen ook in Europa populair was, als ‘Rheinland-model’, versus het ‘roofdierkapitalisme’ waar ‘Wallstreet’ en de ‘London-City’ patent op hadden, terwijl dat 'Rheinland-model' nu in de BRICS/SCO-landen het denken vormgeeft, met Europa dat op het niveau van ‘Brussel’ gecapituleerd is voor ‘Davos’ ('Wallstreet'/'The City'), is voor mij de sleutel. 

 

Zeker, het is een ‘shortcut’, een generalisatie, en er valt ontstellend veel meer over te zeggen. Belangrijk is hier dat het niet zo is dat we te maken hebben met een aangeboren, door de evolutie gedicteerde, of in de kleur van onze huid, onze seksuele voorkeur, of ons geslacht vastgelegde preferentie. Wie zoekt zal ‘Spektakelmensen’ vinden in ‘Industrieel Kapitalistische’ landen. En ‘realisten’ in ‘Financieel Kapitalistische’ landen. En je kunt in groepen mensen erfelijke aanleg identificeren die maakt dat iemand zich in een ‘Spektakelmaatschappij’ als een vis in het water voelt, terwijl men in een door ‘realisten’ gedomineerde wereld gedeprimeerd raakt. En andersom. Maar het evenwicht verschuift onder invloed van cultureel bepaalde voorkeuren. 

 

Een ‘realist’ en een ‘Spektakelmens’ verstaan elkaar niet. Er is geen bruikbare taal om hen nader tot elkaar te brengen. In een stabiele samenleving zal de ‘middenmoot’, het ‘politieke midden’, de invloeden kanaliseren. De ‘Industrieel Kapitalistische’ omgeving is niet zozeer een oase voor ‘realisten’, maar een stabiele omgeving waarin een ‘Markt’ de scheidsrechter is. Wel op basis van de opdracht om een productief leven te leiden. In een ‘Industrieel Kapitalistische’ samenleving is geen ruimte voor puur destructieve, of op deconstructie gerichte initiatieven, behoudens in de Kunst. Het is toegestaan, maar niet verplicht, in de wereld van de illusie, de roman, en alles wat in een museum of beeldentuin past. Waar ik opende met de constatering dat in onze hedendaagse westerse wereld zelfs de ‘intelligentia’, de ‘intellectuele kring’, haar inspiratie uit die omgeving haalt, is dat primair het gevolg van decadentie. Immers, wie behoort tot de ‘intelligentia’, tot de ‘intellectuele kring’, is niet gebonden aan meetbare waarden. Het heeft niets te maken met ‘IQ’, nog los van het gegeven dat ook mensen met een hoog ‘IQ’ uitgesproken ‘Stupid’ kunnen zijn binnen de matrix van Cipolla. De 'Intelligentia' wordt geselecteerd. Zij zijn het die het volk inspireren op een ogenschijnlijk niet geïnteresseerde wijze.

 

Decadentie overvalt ons als we, in meerderheid, genoeg hebben van alles. Als de ‘Gebraden kippetjes ons in de mond vliegen’. Dan bij de les blijven blijkt onwaarschijnlijk lastig. Het inzicht dat daarvoor nodig is bestond wel in onze maatschappij, en genereerde ook dat boek van Guy Debord, en andere waarschuwende teksten. Maar de verleiding is toch te groot gebleken. Toegeven aan ‘gekkigheid’, aan ‘spilzucht’, maar je tegelijk realiseren dat er wel geproduceerd moet worden om het waar te maken, is iets wat een ‘Markt’ in een ‘Industrieel Kapitalistische’ omgeving voor ons regelt. De reactie die we zien onder mensen die de barricaden bestijgen om aandacht te vragen voor het ‘Klimaat’, het ‘Milieu’ of het lot van deze of gene ‘Minderheid’ is ogenschijnlijk een tegenpool, maar wie goed kijkt ziet bij de meesten geen spoor van ‘realisme’, maar wel veel destructivisme, en een lust om te ‘deconstrueren’. Er is niet over nagedacht. Het is impulsief. En ‘Spectaculair’. De ‘Spektakelmens’ lust er wel pap van! En als er ergens sprake is van een markant korte ‘Attention Span’, dan is het wel onder actievoerders en politici uit die hoek. Daarbij zwijmelen ze bij ‘verhalen’, en vinden ze de realiteit maar lastig. 

 

U zult beseffen dat deze ‘realist’ zich verre houdt van het aanbieden van oplossingen, en dat ik mij beperkt tot de verzuchting om nou eens ‘volwassen’ te worden waar mensen van het kastje naar de muur rennen. Ga eens met elkaar praten. Hou je aan de afspraken. Noem een uitonderhandeld resultaat geen wetenschap. Zeg wat je bedoelt, en doe wat je zegt. Geef de ‘Markt’ de ruimte. Dring het ‘Spektakel’ terug uit je eigen leven, in het bijzonder waar dat opzichtig destructief is. Waar het leidt tot oorlog. Polarisatie. Beestachtige ontsporingen, of de wellustige consumptie van dergelijke aberraties. Sluit die excessen op in het museum, waar de Kunst haar eigen tempel heeft, en haar eigen tempo kan aanhouden. Het ‘Spektakel’ is boeiend en aantrekkelijk als omlijsting van de realiteit, niet als alternatief.

Go Back



Comment