U moet het mij maar vergeven, maar voor religie ben ik niet in de wieg gelegd.
Veel verder dan ik stipuleerde in mijn bijdrage van zaterdag, waarin ik stelde gelovige mensen met respect te willen behandelen, kan ik niet gaan. Nederland gaat subsidie verstrekken aan producenten van 'groene waterstof', terwijl de CO-2-uitstoot daardoor toeneemt. De vage belofte is dat ergens in de toekomst er ooit zoveel energie zal zijn uit windmolens, dat tegen die tijd de netto-uitstoot, op papier, minder zal zijn dan nu het geval is. Dat wil zeggen, als we niet net zo'n situatie krijgen als in het Verenigde Koninkrijk nu, waar een tekort aan wind betekent dat huishoudens de komende weken zonder stroom komen te zitten. Wie echter nadenkt over kernenergie als alternatief, kan meer vis gaan eten uit Japan, dan geef je zelf licht, en ben je er gloeiend bij, als ze straks meer dan een miljoen liter radioactief vervuild water uit Fukushima in de Stille Oceaan laten stromen.
Daar staat je zwaar gesubsidieerde Tesla dan aan de 'laadpaal', geproduceerd door de rijkste wanbetaler ter wereld. Je hebt al niet kunnen koken, de verwarming deed het niet, en geen verlichting, internet of televisie in huis, tenzij je nog zo'n 'noodaggregaat' op diesel of benzine in de garage had staan. Buitenshuis eten lukt ook niet, vanwege 'Covid'. Maar de regering werkt keihard aan een oplossing. Eerst moet echter de affaire rond de 'toeslagen' nog vóór 2025 worden opgelost, en moet het ei worden gelegd over de 'mondmaskers'.
Op de televisie een komen en gaan van bewindslieden die ons bezweren: 'We kunnen het!' Wat ze kunnen is niet helemaal helder. En ondertussen vraagt Michael Avery van de Rabobank zich af hoe beleggers kunnen weten in welke bedrijven ze veilig en verantwoord kunnen beleggen, in tijden van oprukkende censuur. De 'Tech-bedrijven' achter de 'sociale media' schijnen niet meer te weten of ze nou een 'platform' willen zijn, of een ordinaire 'website'. Een 'platform' is niet aansprakelijk voor de 'content'. Maar een website wel. Voor mij dé reden om 'comments' niet te plaatsen voor ik ze gelezen heb. Daarbuiten waande ik mij altijd veilig, in een land dat internationaal goede sier maakt met haar 'vrijheid van meningsuiting'. Maar inmiddels is het zo gesteld dat als je níet oproept tot 'Regime Change' in landen die door 'Den Haag', 'Brussel' en 'Washington' worden aangewezen als vijanden, je risico loopt te worden aangeklaagd wegens 'heulen met de vijand'. Een groep wereldvreemde 'wetenschappers' wil zelfs dat bij een technologisch project de firma Huawei, koploper in het veld van échte 'Tech'-bedrijven, buiten de deur wordt gezet wegens 'mensenrechtenschendingen'. Ze betogen dat Huawei apparatuur aan de Chinese overheid levert, die er die vriendelijke Oeigoeren mee onderdrukt.
Daarmee kies ik geen partij voor China in haar binnenlandse politiek, maar wil ik slechts onderstrepen dat je van een 'Tech'-bedrijf niet mag verwachten dat het zich met politiek bemoeit, want daar komt heibel van. Dito waar je als 'wetenschapper' vergeet dat je de wetenschap hoort te dienen, en niet de Mammon van de 'Warparty'. Los nog van het simpele gegeven dat niemand meer lijkt te weten wat we precies onder 'mensenrechten' zouden moeten verstaan, nu de censuur om zich heen grijpt. Middels 'sancties' hongeren we complete landen uit. Middels 'Regime Change' schuiven we gekozen volksvertegenwoordigers aan de kant. We maken van rechts-extremisten en ultra-nationalisten 'oppositieleiders', ook al halen ze amper de kiesdrempel bij verkiezingen. En we steunen hen openlijk als ze via straatprotesten het land ontregelen, in voorbereiding op een coup, waarna we een burgeroorlog ontketenen als een deel van het land afstand neemt van de coupplegers, en zich aansluit bij het buurland. Dat laatste na een overtuigend referendum, dat we echter net zo min erkennen als verkiezingsuitslagen. En we hebben altijd nog onze 'vrienden' achter de hand om lekker rotzooi te trappen onder de vlag van 'gematigde rebellen'.
Onlangs in mijn krant een enorm uitgebreid artikel over de handel in olie en geraffineerde producten tussen Iran en Venezuela, waarbij die bilaterale handel tussen twee soevereine staten werd omschreven als 'smokkel'. Niemand heeft het over het kapen van schepen met olie in volle zee, als de eerste de beste 'Somalische piraat', en dat de diefstal van 31 ton goud door de Britten ervoor zorgt dat Venezuela geen geld heeft voor de bestrijding van de 'Covid-pandemie', want het is een 'mensenrecht' om te sterven voor onze ambities met olielanden. Toch? Maar ik blijf zeggen dat een land als Nederland, met goud dat ligt opgeslagen in Londen, beter haar knopen kan tellen vóór 'Boris' en de zijnen in de 'No-Deal-Brexit' een argument vinden om ook ons goud te confiskeren. Dan zeggen dat je was afgeleid door 'Mondkapjes', 'Groene Waterstof', 'Oeigoeren', 'Toeslagen' en die waaier aan 'Regime Change'-oorlogen waarbij je graag 'Haantje-de-Voorste' wilt zijn, om een 'wit voetje' te halen bij de 'Warparty', valt niet goed bij de kiezer die aan het opdrogende 'NOW-infuus' ligt, kan ik u wel verzekeren.