Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Overtuigd

Hoe kan ik jou overtuigen?

 

Er zijn verschillende kwaliteiten op het niveau van de bewijslast. Zelfs het 'onomstotelijke' bewijs is niet onfeilbaar. Er kan mee gerotzooid zijn, of aspecten die van belang zijn werden over het hoofd gezien. Als er meer 'dimensies' zijn dan de drie, of vier, waar we vanuit gaan, kan iets waar we het allemaal over eens zijn dat het 'waar' is, in praktische zin 'onwaar' blijken te zijn, en moeten we ons hele wereldbeeld herzien. 

 

Afgelopen week was ik bij een begrafenis van een lid van de (uitgebreide) familie, die aan covid was overleden. Gevaccineerd en geboosterd, zonder 'onderliggend lijden'. Maar de dame in kwestie zou over enkele weken honderd geworden zijn. Ik kan het opvoeren als anekdotisch bewijs in een betoog waarin ik stel dat de vaccins niet vaccineren, anders had ze nog geleefd. En dan heb ik gelijk, zolang we de term 'gevaccineerd' hanteren zoals die voor covid werd gebruikt. Het wemelt van de anekdotes over mensen die conform de normen zijn ingeënt, en tóch covid kregen. Sommigen meerdere keren, zoals ik middels een link in mijn bijdrage van gisteren liet zien. 

 

Door de definitie van vaccineren op te rekken, zodat het ook een profylaxe omsluit, krijg je een oneigenlijke discussie. Bewijzen dat een vaccin wel, of niet helpt, wordt oneindig veel lastiger. Statistieken kunnen uitsluitsel brengen als we genoegen nemen met 'waarschijnlijkheid' als hoogst haalbare bewijs. Is het na de inenting minder waarschijnlijk dat iemand covid krijgt? Of juist waarschijnlijker dat iemand wél covid krijgt, als waar is dat het eigen immuunsysteem minder goed, of zelfs niet meer beschermt? Als de inenting niet zo goed, of zelfs helemaal niet beschermt tegen het kríjgen van covid, kan een vervolgvraag zijn of iemand die is ingeënt dan tenminste wel beter beschermd is tegen een 'ernstig verloop'? Of is ook dat omgekeerd evenredig?

 

Daarnaast, en bepaald niet onbelangrijk uiteraard, is er de vraag hoe groot de kans is dat iemand die zich laat inenten te maken krijgt met ernstige bijwerkingen? Verschillende onderzoeken brengen aan het licht dat eerdere schattingen over de kans op ernstige bijwerkingen, gebaseerd op wat 'experts' zeiden, fors aan de lage kant waren. In het bijzonder als we de risico's van trombose en hartfalen, pas zichtbaar na enige tijd, meenemen. Maar hoe krijgen we het overtuigende bewijs rond? In veel landen is de kwaliteit van het 'volgsysteem', waardoor bijwerkingen zichtbaar worden, erbarmelijk slecht. Daar zijn allerlei oorzaken voor. Per land ligt dat anders. 'Privacywetgeving' kan in de weg zitten. Er was geen geld voor. De organisatie die zich daarmee bezighield hangt van de 'liefhebberij' aan elkaar, en is niet professioneel, met 'politieke' benoemingen van mensen die men een 'functie elders' aan wilde bieden. Of de functionarissen zijn gekocht en betaald door de farmaceutische industrie.

 

Hier op mijn blog heb ik veel geschreven over elk aspect van het beleid rond covid, de 'vaccins', alternatieven die door artsen werden aanbevolen, en door de overheid werden verboden, en de vraag of covid een natuurlijk fenomeen was, een 'lab-leak', of 'biologische oorlogsvoering', cq een 'terreurdaad'. Steeds heb ik benadrukt dat ik geen medische achtergrond heb, en u dus niet kon, niet mocht, en niet wilde adviseren. Terwijl ik mij graag liet overtuigen door mensen die het 'onomstotelijke' bewijs hadden. Mede door de 'data-dump' waar de Amerikaanse rechter de farmaceutische industrie toe verplichte, zijn er nu honderdduizenden pagina's vrijgegeven. Vrijwilligers pluizen die uit op zoek naar informatie over wat men al wist, maar verborgen hield. Over de werking, de bijwerkingen, en de effecten op het immuunsysteem. Al die vrijwilligers worden gedreven door scepsis, wat kan resulteren in de onjuiste interpretatie van teksten of 'data'. Hoe meer mensen er naar kijken, en hoe meer mensen met een bruikbare expertise relevante documenten tegen het licht houden, en uitleggen hoe je iets moet 'lezen' als het 'vakjargon' betreft, hoe beter het is. Voorheen was dat de functie van de onafhankelijke pers, maar die bestaat niet meer waar het de 'zwaarwegende' problemen betreft. De journalisten die uit die mallemolen zijn gestapt, of gegooid, om voor zichzelf door te gaan op het internet, hebben nu al een bescheiden bereik, en als de voortekenen niet bedriegen zal dat bereik binnenkort dicht bij 'nul' liggen.

 

Na de introductie van 'aangepast algoritmes' waardoor kritische geluiden zakten in de 'ranking' bij de gangbare zoekmachines, kwam de openlijke censuur waarbij websites, of privépersonen niet meer te vinden waren. Censuur waarvoor geen wettelijke basis was, of is, maar die werd georganiseerd door 'Public/Private' organisaties waarin geen gekozen vertegenwoordigers zitting hebben. Of, als dat wel het geval is, ze dat aspect van hun taakopvatting niet aan de kiezer voorleggen. Al ontken ik zeker niet dat er kiezers zijn die niks hebben met de vrijheid van meningsuiting, en die feller zijn dan de meest autoritaire geesten in de politiek als het er op aankomt censuur te verdedigen. Aard van het beestje, dat we liever niet horen wat we niet willen horen. 'Laat mij met rust! Houd je mond!'

 

Na de 'filters' en de 'de-platforming' kwam de financiële verwurging. Een groot aantal buitengewoon interessante websites die draaien op donaties werden door 'financiële dienstverleners' al 'Kaltgestellt', zonder opgaaf van reden, en dat aantal groeit nog steeds. Dat is dan naast websites die helemaal van het internet zijn gewist in sommige landen, omdat ze in handen zijn van Russen die niet onwelwillend staan tegenover Poetin. En ik las in de Telegraaf een 'juichbericht' over 'hackers' en 'journalisten' die in Rusland op 'Lenta-ru' de 'content' hadden overgenomen en eigen berichten hadden gepubliceerd die model staan voor kwaliteitsjournalistiek zoals de Telegraaf het graag ziet: 'Vladimir Poetin is veranderd in een zielige, paranoïde dictator'. En ook elders hadden de journalistieke vrienden van de Telegraaf berichten achtergelaten die in mijn ogen nog niet naast journalistiek hebben gelegen, maar pure, onversneden getuigenis-propaganda zijn, meer in lijn met het soort berichtgeving uit '40-45' waar de Telegraaf liever niet meer aan wordt herinnerd. Dacht ik, tot voor kort. 

 

Recent opende ik de 'bookmark' die mij naar de website van 'zerohedge' brengt, en kreeg ik een 'mirror-image' van de website van een week daarvoor te zien. We zijn millimeters verwijderd van totale controle over wat ons wordt gevoerd aan 'infotainment', waarbij alle grenzen van het fatsoen verlaten worden, en of iets 'waar' is, of niet, geen overweging meer is. Door het bereik van de moderne media, en onze verslaving aan onze vriend de 'mobiele telefoon', is dit iets anders dan de klassieke combinatie van propaganda en censuur. In eerdere bijdragen stond ik al stil bij mensen die professioneel bezig zijn met het 'nieuws', die zich afzetten tegen de realisten. En dat een Wopke Hoekstra die zegt dat Poetin 'fabeltjes' vertelt, terwijl de bewijzen van het tegendeel van wat Wopke meent te weten torenhoog liggen opgestapeld, en vooralsnog vrij toegankelijk zijn via het internet, of in boeken en artikelen die vele jaren geleden al werden geschreven en uitgegeven, niet betekent dat hij staat te liegen. Hij weet gewoon niet beter, en wil het ook niet beter weten. Hij is tevreden in zijn cocon van zelfgenoegzaamheid, aan de leiband van de NAVO-consensus. Hij heeft meer aan zijn God, dan aan bewijzen en wetenschap. Of hij besodemietert de boel, en staat gewoon te liegen om kans te maken op toegang tot de 'Hogere Kringen'. 

 

Wat mij verbijstert, is het bereik van dat 'post-realisme'. Dat mensen het 'onweerlegbare' bewijs getoond kan worden, zonder dat het enige invloed heeft. Het is niet dat die mensen weigeren om zich door een ander te laten overtuigen. Ze negeren wat hun ogen zien, wat hun oren horen, wat ze kunnen vastpakken. En ze hunkeren naar de dag dat anderen hun 'Tweets' corrigeren als ze een keer buiten de lijntjes kleuren. Die 'fabeltjes' van Wopke, dat lijkt nog enigszins op iemand die van de buren klachten krijgt omdat de muziek te hard staat. Waarop Wopke de deur in hun gezicht dichtsmijt, en de volumeknop van de stereo nog een paar tandjes hoger zet. Maar dat lijkt mij niks voor Wopke. Dus ik moet er wel vanuit gaan dat hij die buurman ziet, hoort, ook wel begrijpt wat de woorden van de buurman betekenen, maar zonder dat het kwartje valt dat er een geschil is. Een geschil dat in het geval van Oekraïne werd opgelost met het 'akkoord van Minsk'. Maar vervolgens gebeurt er niks, en knallen de favoriete koorzangen van Wopke nog steeds uit de luidsprekers tot in de kleine uurtjes. Alzheimer, Korsakov, of iets in die geest, maar dan collectief, alsof het 'fabeltjesvirus' zich meester heeft gemaakt van de mensheid in het 'gevaccineerde' westen. 

 

Ook rond covid, de 'vaccins' en het totale beleid hebben we te maken met de 'post-realisten', die zien, horen en voelen, maar handelen in een wereld die niet bestaat. Het is ook niet die klassieke dooddoener van 'Oude Koeien', 'Water onder de Brug', iets in de geest van: 'Ik ben nou ingeënt, dus het is toch te laat.' Want morgen halen ze gewoon de vijfde en de zesde prik. En als iemand hen een 'pilletje van Pia' aanbiedt, en de consensus is dat het goed voor je is, dan slikken ze dat ook. Ook als je hen vertelt wat daar de consequenties van zijn. Eén keer de schouders ophalen, glaasje water, en weg. Wat ze zien, horen en voelen heeft geen betrekking op hen. Wie zij zijn, en willen zijn, wordt omschreven door de extase die ze alleen in het 'post-realistische' domein terugvinden. Je zag het al rond die 'Eindeloze Oorlog'. Libië, Syrië, Irak, Afghanistan, Yemen, Oekraïne. 'Doe maar'. Realisten zoals ondergetekende keken vol ontzetting naar de complete 'fabeltjeskrant' aan 'Goede Bedoelingen' die voorbij kwam, waarvan een kleuter kon zien dat het niks te maken had met de fysiek bestaande wereld. 'Nou en?'

 

Al heb ik er niet het onomstotelijke bewijs voor, omdat hetgeen ik verwacht nog in de toekomst ligt, maar ik ben er voor mijzelf van overtuigd dat we op deze manier ons eigen graf graven.

Go Back



Comment