Waarom gebruiken mensen geweld?
Elk simpel antwoord is fout. Het begint er al mee dat er geen eenduidige definitie van geweld bestaat. Al helemaal niet indien men uitgaat van de persoon die er zijn of haar toevlucht toe zoekt. Naast fysiek geweld onderscheiden we (tenminste) ook psychisch en verbaal geweld, met de connotatie dat er mensen zijn die lust beleven aan het ondergaan van geweld, waardoor iets voor mij wel thuishoort onder het kopje geweld, maar zij zouden het voor geen goud willen missen, en kopen er kaartjes voor. Of andersom. En zeker als we psychisch en verbaal geweld meenemen, niet zelden het voorportaal van fysiek geweld, wemelt het van slachtoffers die geen slachtoffers zijn. Alsmede daders die zich van geen kwaad bewust zijn.
Een losse opmerking, een frivool gebaar kan volkomen verkeerd vallen bij toehoorders, die daarop in woede ontsteken, of daarna getraumatiseerd door het leven gaan, terwijl betrokkene geen kwaad in de zin had. We kennen dit onder andere vanuit de verschuiving in ons eigen normen- en waarden-stelsel, waar bijvoorbeeld 'bouwvakkers' die vanaf de steiger begeerlijk floten naar passerend vrouwelijk schoon, of met opmerkingen waaruit die begeerte sprak, eerder als volkomen onschuldig werden geclassificeerd door het gros van de bevolking (er zijn altijd, overal uitzonderingen), terwijl dat in onze tijd zelfs kan resulteren in arrestatie en een veroordeling. Het is een willekeurig voorbeeld, en de lijst met transformaties is onwaarschijnlijk lang.
Bijgevolg heeft iedereen een geheel eigen definitie van 'Vrede'. Hier op dit blog doe ik mijn best om een lans te breken voor 'Vreedzame coëxistentie' in een 'Multipolaire' wereld, wat evident iets volkomen anders is dan het streven naar een 'Unipolaire' wereld vol gedrogeerde schapen onder de laars van 'Big Brother', of 'Big Sister', verderop in deze bijdrage 'Keizer/Keizerin' genoemd. Zoals impliciet keer op keer betoogd zie ik niet hoe dat 'Neoliberale' wensdenken ons als mens tot voordeel strekt, want het jaagt de spanningen tussen individuen onderling, tussen bevolkingsgroepen, en tussen volkeren alleen maar richting kookpunt. Ik *begrijp* de goede bedoelingen die erachter schuil gaan, waar men predikt dat het 'geweldsmonopolie' bij de overheid berust, in de veronderstelling dat de overheid er professioneel en terughoudend mee om zal springen, ondanks de historische bewijzen van het tegendeel.
Helaas leidt dat streven ertoe dat lieden die aangetrokken worden tot het gebruik van geweld werk maken van hun ambitie door te proberen een plaatsje dicht bij het 'vuur' te bemachtigen. Eenmaal 'overheidsfunctionaris' bedient men zich vrijelijk van psychisch en verbaal geweld, terwijl de schroom om over te gaan tot fysiek geweld niet veel meer is dan een flinterdun laagje vernis. En het kenmerkende is daarbij dat er geen 'gedachte' achter zit, alleen smoesjes. Waardoor de normen en waarden haast per dag veranderen, om de lust te legitimeren om geweld te 'mogen' gebruiken. En het eind van het liedje is de tirannie waar critici van 'Democratie', versus de 'Constitutionele Republiek', ons al zo lang voor waarschuwen.
Wat we in onze Westerse wereld nu zien, is dat uiteenlopende groepen elkaar het recht op het gebruik van geweld ontzeggen, omdat zij zelf de erfgenamen zijn van de 'Juiste Richting'. Ik ga hier niet alle flauwekul-argumenten opvoeren die mensen gebruiken om zich te legitimeren als rechthebbende. Als u twee stappen terug doet, en de samenleving beschouwt zoals die nu (niet) functioneert, waarin het geweld overal aanwezig is, veelal gesubsidieerd, met als summum 'Brussel' dat elke lidstaat, en ieder individu in het volle daglicht chanteert, terwijl het druk is met het maken van plannen om de toepassing van fysiek, militair geweld naar zich toe te trekken, mag u mij de 'lichtpuntjes' aanwijzen die er op wijzen dat 'Vrede' binnen handbereik is. Ik zie ze niet.
Sterker nog, de honger naar geweld lijkt eerder de enig overgebleven beweegreden achter het gros van de beleidskeuzes. Geweld in die zin staat dan gelijk aan het streven naar macht. Macht is iets anders dan autoriteit. Autoriteit is wat iemand moet verdienen. Macht eigent men zich toe, door anderen buiten te sluiten middels 'Cordons Sanitaires' waarvoor geen enkele wettelijke, of morele basis is, gevolgd door beschimpen, vernederen, uitlokken, arbitraire sancties, vertragingstaktieken en pesterijen die uiteindelijk wel *moeten* leiden tot fysiek geweld.
Schoolvoorbeeld daarbij is de wijze waarop het Westen zocht naar manieren om met geweld orde op zaken te kunnen stellen in landen als Rusland en China. En tal van andere landen. De recente keuze om de sancties tegen Syrië als land op te heffen, nu Al Qaida daar aan de macht is, is onverkoopbaar vanuit het idee dat het Westen voor zekere universele normen en waarden zou staan, maar logisch vanuit het streven naar macht, en het koesteren van bruikbare terroristen om het uit te oefenen. En waar het Westen in alle openlijkheid op zoek was naar het overbelasten en destabiliseren van Rusland, door Oekraïne (en Syrië) onder de bus te duwen, terwijl het Westen pertinent weigerde om in gesprek te gaan met die landen om te trachten oorlog te voorkomen, mag u proberen het te vergoelijken, maar als je je ogen opent, dan zie je dat de Keizer/Keizerin geen kleren aanheeft. Hij/Zij zit naakt te paard. Niets te bieden, behalve een *orgie* van geweld.
Vandaag ontmoeten delegaties uit Rusland, de VS en Oekraïne elkaar in Istanbul, met een beetje goede wil. Ik houd een slag om de arm, omdat het zeker niet denkbeeldig is dat Oekraïne geen delegatie zal sturen, of dat functionarissen van dat land zullen weigeren om in overleg te treden met de Russische delegatie. Daar is niet slechts het probleem dat Zelensky in de wet heeft laten vastleggen dat gesprekken met Russen over een oplossing simpelweg *verboden* zijn zolang Poetin nog president van Rusland is, maar de 'Sunk Cost' maakt het nagenoeg onmogelijk. Zelensky is een slaaf van zijn eigen stupiditeit. In 2022 verscheurde Zelensky een akkoord, aangespoord door Boris 'Brexit' Johnson, voor wie macht de enige motivatie is bij *alles* wat hij doet, en nalaat. Vanaf 2007, toen Poetin in München waarschuwde voor deze uitkomst, heeft het Westen *alles* gedaan wat mogelijk was om te garanderen dat het zou eindigen in tranen. Welke intens perverse 'drive' gaat daarachter schuil? Welke sadomasochistische, zelfdestructieve lust delen onze leiders? Hoe is het mogelijk dat de burgers, de kiesgerechtigden, zich op sleeptouw lieten nemen door die hersenloze primaten?
Dat laatste inspireerde menige auteur waar ik u in het verleden al attent op maakte, nadat de kanonnen staakten met vuren, en de laatste bom gevallen was waardoor de Tweede Wereldoorlog ten einde kwam. De focus lag op de Duitsers, waarvan er zovelen claimden 'Ich Habe Es Nicht Gewusst'. Maar ik heb u, in het bijzonder op het 'In English' gedeelte van dit blog, ook de weg gewezen naar de cynische plannetjes die de Britten (met name) hadden om de Nazi's te gebruiken om de Sovjet Unie onder de voet te lopen. Dát onderzoek is nooit serieus van de grond gekomen, waardoor de Westerse geallieerden konden blijven doen alsof ze van de Prins geen kwaad wisten, en volkomen werden overvallen door die oorlog. 'Dat heb ik nooit geweten' kwam in ons gedeelte van de wereld niet voor. En ook toen uiteindelijk, in de jaren negentig, de archieven 'open' gingen, waardoor werd onthuld dat de Britten plannen klaar hadden liggen om hun Russische bondgenoten alsnog onder de voet te lopen, en af te maken waar Hitler gefaald had, mét de hulp van zojuist verslagen Duitse militairen, werd het 'gesponnen' als een defensieve militaire actie.
HIER een overzicht van alle levensgevaarlijke, gewelddadige activiteiten waar het Westen, meer in het bijzonder de Amerikaanse 'Warparty' met hun Britse vrienden, zich schuldig aan maakten in vredestijd. Tot en met het 'spelen' met mini-nukes aan toe. En dan ontbreken daar nog de lange lijst aanslagen op (deels) democratisch gekozen leiders in de wereld die werden gezien als een risico voor de naakte Keizers/Keizerinnen, die wellustig dood en verderf zaaiden. Laat even indalen dat die operaties plaatsvonden in een tijd die wij beschouwen als 'Vreedzaam'. Registreer tevens dat de naakte Keizers/Keizerinnen ons nu met de moed der wanhoop complotten voorschotelen waarbij Oekraïners in Europa aanslagen plegen, in opdracht van de Russen. Tegen het 'Vredelievende' Westen.
In onze huidige samenleving zijn we geobsedeerd door slachtoffers, maar weigeren we onder ogen te komen dat we, als collectief, een stel *behoorlijk* zieke idioten zijn.