Keuzes hebben consequenties.
Maar veelal kunnen we niet overzien wat die consequenties zijn. We kunnen niet weten wat anderen voor conclusies trekken nadat ze onze keuze vernemen. Viktor Orbán ging op vredesmissie. Hij bezocht eerst Zelensky, daarna Putin, Xi en Trump, waarbij hij een tussenstop maakte in Washington voor de ‘NAVO-Top’, en nu heeft de ‘Europese Commissie’ hem in de ban gedaan. Die ‘EC’ kan niet bogen op democratische legitimatie, in die zin dat ze geen campagne hoeven te voeren voor een bepaald programma, maar worden aangesteld door een groep premiers van lidstaten, na een obscuur selectieproces. Terwijl Orbán tenminste nog kan bogen op de steun van een ruime meerderheid van het Hongaarse volk.
De ‘EC’ en de NAVO willen de oorlog met Rusland op het grondgebied van Oekraïne nog verder uitbreiden, en onder geen beding praten over een oplossing zolang de Russen nog een paar tandjes te sterk zijn voor Oekraïne en de NAVO, omdat de uitkomst van enig onderhandelingsproces onverbiddelijk betekent dat die delen van Oekraïne waar Rusland nu aanspraak op maakt dan verloren gaan voor ‘Europa’ en de NAVO. Vervolgens is er dan geen argument meer om geen presidentsverkiezingen te organiseren in dat zwaar getroffen land, en verliezen ‘Europa’ en de NAVO de controle. Zelensky is inmiddels in eigen land mateloos impopulair.
Vóór 2014 was Oekraïne een door en door corrupt, maar soeverein land, politiek verdeeld over de vraag of samenwerking met ‘Europa’ of met Rusland nou de beste optie was. De voorstellen die Rusland deed kwamen er op neer dat Oekraïne niet zou hoeven kiezen, en dat handelsstromen niet gebruikt moesten worden als een politiek wapen. Het was de Russen een doorn in het oog dat formeel pro-Europese oligarchen in Oekraïne, een belangrijk doorvoerland voor Russisch gas, Europa en Rusland gijzelden door te dreigen met het stoppen van de doorvoer als er niet meer aan hun strijkstok bleef hangen. Yulia Tymoshenko werd via die weg flitsmiljardair, en een zeer invloedrijke vrouw in de politiek in dat tot op het bot corrupte land.
De gekozen president Yanukovych stond onder grote druk vanuit ‘Europa’ om zich te bekeren tot een pro-EU standpunt, en afscheid te nemen van Rusland, maar zwichtte voor een veel ruimer Russisch aanbod waarmee hij de kwakkelende economie van zijn land een impuls kon geven. En de rest is bekend. Tal van ‘Europese’ en Amerikaanse politici en functionarissen daalden neer in Oekraïne, en organiseerden een ‘Regime Change’ operatie, die succesvol verliep voorzover we het hebben over wie er de controle heeft over het in Kiev zetelende parlement en de regering, maar de autonome republiek op de Krim nam afscheid, en in het oosten van het land kwam een afscheidingsbeweging van de grond. Dat laatste leidde tot een burgeroorlog met het door de NAVO-landen en ‘Europa’ op de troon gehesen regime, dat bij Debaltseve militair verslagen werd. En de Krim voegde zich bij de Russische Federatie.
Orbán is voor zijn eigen plannen met Hongarije ook afhankelijk van Russisch gas, en hij ziet meer in een ‘EU’ zoals die was toen Hongarije het proces in werking stelde om toe te treden. Een op de bevordering van onderlinge ‘vrijhandel’, en handel met de wereld gerichte supranationale organisatie die zich niet bemoeit met de binnenlandse aangelegenheden van de lidstaten. Een sentiment dat ook in veel andere landen van de ‘EU’ opzichtig aanwezig is. Maar de ‘Méér Europa’-sectie is er langs allerlei slinkse wegen in geslaagd er een ander ‘Beest’ van te maken. Het wordt ons verkocht als ‘politieke integratie’, nodig om die handel onderling, en met de buitenwereld, te bevorderen, maar je hebt poep in je ogen als je niet ziet dat het traject leidt tot groeiende isolatie in de wereld, en ernstige verstoring van de ‘Interne Markt’ door een weelde aan ‘Subsidies’ en ‘Sancties’, en exponentieel oplopende kosten die samenhangen met de oorlogen en ‘Regime Change’ operaties, waardoor we nu in ‘Europa’ hard achteruit fietsen, met gierende inflatie en een implosie van de échte economie.
In hoeverre het plan van Orbán kans van slagen had/heeft, kan ik u niet vertellen. Het plan benadert de oorlog in Oekraïne als een conflict tussen twee landen, Rusland en Oekraïne. ‘Europa’ en de Verenigde Staten doen formeel wel alsof ze niet betrokken zijn, maar Oekraïne is haar autonomie kwijtgeraakt in 2014, en de ‘EC’ en de NAVO beschouwen het onbetwistbaar als behorend tot hun grondgebied, en dat houdt tegenwoordig in dat ‘Brussel’ regeringen die eigen initiatieven ontplooien om de vrede te bewaren, of tot vrede te komen, kan straffen. Oekraïne bevindt zich daarmee tussen een ‘Rock and a Hard Place’. Zonder begin van enig mededogen wordt het vermalen door ‘Europa’ en de NAVO, zolang ‘Team-Biden’ nog de scepter zwaait in de Verenigde Staten, en dat zou best eens snel afgelopen kunnen zijn, nu. Maar er kan nog veel gebeuren tussen nu en november.
Charles Groenhuijsen, fanatiek supporter van ‘Team Biden’ en Oekraïne, die onlangs nog opriep tot ‘Den Totalen Krieg’ met Rusland, plaatste een bericht op ‘X’ waarin hij aankondigde dat het een gelopen race was voor Trump, na de aanslag. Maar er kan altijd nog een tweede poging, en zelfs meerdere pogingen komen om hem van het leven te beroven. De virulente haat die is opgekweekt door adepten van de ‘Warparty’ wordt niet door iedereen ingeschat als een regelrechte bedreiging voor veel meer dan het leven van de vastgoedmagnaat. Ik durf de stelling wel aan dat als de schutter erin geslaagd was Trump van het leven te beroven, we nu getuige zouden zijn van een burgeroorlog in de Verenigde Staten. Wat weer een argument zou zijn om de verkiezingen van november maar meteen op te schorten, en ‘Team Biden’ een contractverlenging te geven, waardoor het kansloze ‘Team’ de schone schijn op zou kunnen houden van ‘Westerse’ steun voor ‘Project Oekraïne’. Met Trump, of Kennedy als president krijgt Orbán de wind in de zeilen, en krijgt de ‘EC’ de wind tegen.
Wat niemand lijkt te beseffen, is dat ‘Europa’ weinig kans maakt om ‘Project Oekraïne’, waar de meeste lidstaten zich toe verplicht hebben middels langlopende bilaterale overeenkomsten met een looptijd van tien jaar, in leven te houden als de Verenigde Staten niet slechts afhaakt, maar een diametraal tegenovergestelde koers gaat varen. Onder dat gesternte proberen terug te keren naar het concept van weleer, dat van de ‘EEG’ zo’n succes maakte, zal knap lastig zijn. De ‘Méér Europa’-sectie zit onderling niet op dezelfde pagina. Het omvat de machtswellustelingen die dromen van meer ‘Lebensraum’ in oostelijke richting, gesteund door bewonderaars van A. H. die iets meer dan tachtig jaar geleden zijn plannen schipbreuk zag lijden bij Stalingrad, en esoterische dromers die oprecht menen dat de ‘EC’ het meent als ze hen een ‘Groen Paradijs’ beloven, waarin iedereen gesubsidieerd kan spelen in de ‘Ballenbak’. Met daar tussenin ‘Paarse’ schakeringen die geen begin van enige visie op de toekomst hebben, en zich laten leiden door de opdracht te ‘Verbinden’ tot de wielen van de wagen lopen.
De strekking van deze bijdrage is dat we binnen de door ons geschapen ‘consensus gedreven’ wereld, door onze ‘Rules Based’ samenleving, geen aanspraak kunnen maken op het controleren van processen, omdat het onmogelijk is te weten welke invloeden in de toekomst de doorslag zullen geven. We hebben de leiding over ons eigen leven uit handen gegeven, en hoe zou dat ons opties moeten bieden om andere landen te inspireren? Onze ‘Sanctie-Bereidheid’ en alle ‘Snode Plannetjes’ die onvoorspelbaar tot wapengekletter kunnen leiden, maken ons deel van de wereld bijzonder onaantrekkelijk voor welke handel dan ook. De ‘mobiele’ handel in aandelen en dergelijke, voorzover het geen beleggingen betreft met een lange looptijd, kunnen nog wel profiteren van dat ‘Las Vegas’-klimaat, maar daadwerkelijke handel, en beslissingen over investeringen in productiemiddelen, grondstoffenwinning, landbouw en infrastructuur, schuwen die flipperkast.
Dat we ons in ‘Europa’ hebben vastgeketend aan Oekraïne dreigt onze ondergang nog te bespoedigen. We hebben daar de Russen, of de Chinezen niet voor nodig. We doen het helemaal zelf. Waarom? En nee, niet om Oekraïne te helpen, of de mensen die daar wonen die zich een rad voor ogen hebben laten draaien door die politici en functionarissen die in 2014 en daarvoor Gouden Bergen beloofden, wat uitmondde in de totale destructie van het land, de halve bevolking op de vlucht voor het oorlogsgeweld, en de dreiging om als kanonnenvoer te worden afgevaardigd naar het front om daar te sterven voor de illusie van ‘EU-en NAVO-Lidmaatschap’.