Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Uitbreiding

Added an 'In English' page to this website. Articles in that section are not a direct translation of what is posted on the Dutch language blog. They are 'stand alone' contributions, borrowing from the main Dutch language blog. Contributions will be irregular, and cover various topics. Read the introduction on that page to learn more. 

Zoeken op dit blog

De Russische dreiging

Moeten we bang zijn voor de Russen? 

 

Ja, maar niet omdat Poetin snode plannetjes aan het smeden is om Europa aan te vallen. Maar omdat Rusland klaar is met onze pogingen om dat land te ontdoen van haar soevereiniteit, en haar positie binnen ‘BRICS’, het alternatief voor ons eigen ‘WEF’-gedreven ideaal van een globalistische wereld waarin niemand nog iets bezit, en iedereen gelukkig zal zijn, beschermd door ‘Big Brother’ en de NAVO. Na de val van de Sovjet Unie schreef de ‘Neocon’ Francis Fukuyama dat we aan het eind van de ‘Geschiedenis’ waren gekomen. Tevens gereflecteerd in dat interview van Ron Suskind waar ik in mijn bijdrage van gisteren al naar verwees. ‘We are an Empire now!’ Geen zaken meer met je ‘Reality Based’ bezwaren.

 

Die ‘Clash of Civilizations’, met enerzijds de unipolaire-wereld waar het ‘WEF’ (en andere globalistische organisaties onder controle van het westen) naar streeft, die eerder getuigt van een mondiale ‘bipolaire stoornis’, zoals ik recent betoogde, en anderzijds het idee dat een multipolaire-wereld de enige realistische keuze is, is nu onderweg. Huntington, en zijn leerling Fukuyama mikten op een ‘Remaking of the World Order’, met de ‘Onmisbare’ Verenigde Staten in een leidende rol. De propositie van de voorstanders van die unipolaire wereld is kort samengevat dat je niks meer zult ‘bezitten’, maar intens gelukkig zult zijn. Vrede op aarde in welbehagen. De tegenstanders van dat ideaal wijzen vrede niet af, noch welbehagen, maar voorzover ze er over nagedacht hebben, en het geen ‘knee-jerk’ defensieve houding is, menen ze dat de culturele en praktische verschillen te groot zijn om ze uit te gummen, of op te bergen in onschuldige ‘lifestyle’ expressies die dan in praktische zin betekenisloos zijn. Maar ze menen zelfs dat het spanningsveld tussen die culturen ook nuttig en nodig is om te voorkomen dat we als ’soort’, als ‘Homo Sapiens’, afglijden richting ‘vee’. Om de evolutie van de ‘soort’ niet af te breken, moeten we doorgroeien. Het heelal verkennen. De aarde nog beter leren kennen. Terwijl we manieren vinden om explosies van geweld op een rationele manier de baas te worden. 

 

Mijn opmerking over ‘bipolariteit’ als kenmerkend voor de unipolaire wereld zie ik overal om mij heen bevestigd, waar mensen de meest onmogelijke ‘principes’ aan elkaar knopen, en er een kleurige, totaal onvoorspelbare lappendeken van maken waardoor je lelijk in je kuif gepikt kan worden als je denkt dat mensen wel consequent vanuit een bepaald principe zullen denken en handelen. Een journalist van ’Sky’ vroeg aan Cameron, die de wereld rondreist als Britse minister van buitenlandse zaken, na te zijn geflopt als premier, met de boodschap dat geld geven aan Oekraïne voor die oorlog van de NAVO tegen Rusland op hun grondgebied een goede ‘investering’ is, hoe de Britten zouden reageren als een ander land een raket zou afvuren op de Britse ambassade. Zonder ook maar een seconde te aarzelen verzekerde hij de journalist, en de kijkertjes thuis, dat de Britten keihard terug zouden slaan. Waarop die journalist vroeg hoe het dan kon dat Cameron de vergeldingsaanval van Iran op Israel, nadat dat land de Iraanse ambassade in Damascus in de as had gelegd met een raketaanval, veroordeelde? 

 

Het is niet uniek dat een land meent zich dat soort ‘oplossingen’ te kunnen veroorloven, en Israel grossiert in keuzes die tegen alle internationale normen, wetten, regels en waarden ingaan, consequent afgedekt door de Verenigde Staten. En in voormalig Joegoslavië bombardeerde de NAVO ook zonder scrupules de Chinese ambassade. Want ‘We are an Empire now!’. En ze contracteerden ook daar Bin Laden en zijn ‘Al Qaida’ als proxies voor het ‘vuile werk’. Volgens mijn ‘lezing’ van de ontwikkelingen in Oekraïne ziet u hoe ik die coup van 2014, het ‘opschonen’ van het politieke speelveld, met ‘doorgestoken kaart verkiezingen’ tussen twee smaken ‘Ben&Jerry’, gevolgd door een burgeroorlog om ‘andersdenkenden’ in de Donbas een kopje kleiner te maken, of de grens over te jagen, wat dramatisch anders uitpakte, is het ook daar pure cynische berekening. Het is niet ‘wegkijken’ van het gegeven dat de ultra-nationalisten in dat land, en de Russische vijanden van Poetin en de zittende Russische regering ‘white supremacists’ en Nazi’s zijn. Het interesseert hen gewoon niks. In hun unipolaire wereld is dat betekenisloos. Een ‘lifestyle’. En mooi als die lui daardoor bruikbaar zijn in de strijd tegen Poetin en de weerbarstige Russen. Als ze ‘antifascisten’ nodig hebben, of politici die gretig de eigen welvaart van een land slopen ten bate van een ‘Groene Illusie’, terwijl het vrijgemaakte geld direct naar de oorlog in Oekraïne gaat, dan werken ze met die groepen. 

 

Of ze Israel steunen, of Iran, wordt bepaald door de vraag welke keuze een unipolaire wereld dichterbij gaat brengen. Punt. De ‘lifestyle’ van de Joden in Israel, of de Shiieten in Iran interesseert hen de rozen. En je ziet dat gereflecteerd in onze hele samenleving, waar ‘Do-Gooders’ de meest moorddadige terroristen met open armen ontvangen, en alleen in het geweer komen als iemand oppert om het kind niet met het badwater weg te kieperen, en onze bestaande cultuur en de landsgrenzen met enige respect te benaderen. In Georgië voeden de globalisten protesten tegen het voornemen van de gekozen regering om een wet door te voeren die tot doel heeft het land te beschermen tegen ‘regime change’ operaties. Gisteren sloeg een door de globalisten aangestuurde politicus in de volksvertegenwoordiging een politicus van de regeringspartij snoeihard fysiek onderuit, zoals je eerder veel zag in Oekraïne. Dat zijn dan de mensen die onze normen en waarden zeggen te verdedigen. Die wet wordt afgeschilderd als een ‘Russische’ wet, maar het is een wet die al in 1937 in de Verenigde Staten werd ingevoerd, bedoeld om buitenlandse inmenging in binnenlandse aangelegenheden te voorkomen, zonder meteen je toevlucht te nemen tot keiharde censuur, waar Europa een voorkeur voor heeft. Al heeft de EU recent ook zo'n identieke wet doorgevoerd. Als een ‘Influencer’ geld krijgt uit het buitenland, dan moet dat gemeld worden. De voormalige campagneleider van Trump, Paul Manafort, werd op basis van die wet veroordeeld. En nee, het was geen Russisch geld, maar geld uit Oekraïne dat hij niet had aangemeld. 

 

Het moedwillig, en opportunistisch ontwrichten van de hele wereld, om middels ‘Verdeel en Heers’ de ontwikkelingen te kunnen beheersen, terwijl ‘Blackrock’ alles ‘beheert’ wat van waarde zou kunnen zijn, samen met geassocieerde ‘Fondsen’, wat je vervolgens bij hen kunt huren/leasen, mits je ‘social credit’ voldoende is, zie ik niet als een kansrijke propositie, maar ik verkeer niet in een positie die mij de mogelijkheid geeft iets te veranderen, dus beperk ik mij tot het becommentariëren van de ontwikkelingen, terwijl ik op het persoonlijke vlak zo goed en zo kwaad als dat gaat probeer buiten schot te blijven. Nu terug naar de opening, met de vraag of we bang moeten zijn voor de Russen. Denk even terug aan Carlson’s interview met Poetin, waarin de Rus een lange inleiding nodig had om te onderbouwen dat Cultuur, en gedeelde normen en waarden, uiteindelijk de doorslag zullen geven, en dat zij het cynisme zullen overwinnen. Een boodschap die niet aan Carlson besteed was, noch aan velen die naar dat interview hebben gekeken, ben ik bang. Maar als ik mij niet vergis zien we nu wat Poetin bedoelde in de praktijk. In Oekraïne beginnen meer en meer mensen door te krijgen dat ze gebruikt zijn, en worden, voor cynische machtsspelletjes. Bij Chasiv Yar lopen zelfs de meest fanatieke ‘Right Sector’ Azov bataljons weg. Ze háten de Russen, maar ze zien hoe de NAVO hen gebruikt, en ineens groeit het besef dat ze niet passen in een unipolaire wereld waarin hun meest dierbare overtuigingen slechts een bruikbare ‘lifestyle’ zijn. Een ‘kledingmerk’, een tattoo, een vlag, een voetbalclub, een kapsel, een ‘patch’ op je uniform. 

 

Nog een klein stapje, en ze vragen zich af waar hun eigen haat vandaan komt? Wie waren die cynici die hen met mestvorken tegelijk voedden opdat ze die haat konden exploiteren ten bate van dat unipolaire ideaal? Waarom leverden onderhandelingen akkoorden op, maar werden die vervolgens systematisch ondermijnd door geslepen volksmenners die zich de techniek van het ’nudgen’ eigen hadden gemaakt, waardoor geen enkele afspraak, belofte of contract iets waard is? ’Not One Inch’ niet, en ‘For As Long As It Takes’ niet. Een koekje op het Maidanplein, en volgende stop een ondiep graf in de vrije natuur, tussen de puinhopen van wat ooit jouw huis was, of dat van de buren. En waarom? Om het ideaal dichterbij te brengen van een wereld waarin je niks meer zult bezitten, maar intens gelukkig zult zijn met je ‘lifestyle’, je kledingmerk, je tattoo, je vlag en je voetbalclub? Fuck!

 

Let wel, als u erg gehecht bent aan die unipolaire wereld, en u meent dat we als Nederland het stokje over moeten nemen van de gedesillusioneerde proxies in Oekraïne, of waar dan ook in de wereld, dan komt er een moment dat een directe confrontatie met de landen die een multipolaire wereld voorstaan ook bij ons schade en slachtoffers op gaat leveren. Omdat zij zekere principes en normen en waarden die hen dierbaar zijn verdedigen, en geen vrede kunnen sluiten met het principe dat er geen principes zijn, en alles slechts een ‘lifestyle’ is. 

 

Eet maar stondpunten

Terwijl vier partijen nog druk zijn met formeren, komt het demissionaire kabinet vervroegd met een ‘voorjaarsnota’.

 

In die ‘voorjaarsnota’ geeft het kabinet van Rutte nog vele miljarden extra uit, waarvoor geen dekking is. De hoofdschotel is meer geld naar Oekraïne, maar ook andere populaire gerechten worden voor onze neus op tafel gezet. Waar het kabinet de behoefte voelt om de illusie te wekken dat gestreefd wordt naar het vinden van extra geld, heeft men ‘technische’ oplossingen in de aanbieding die neerkomen op (theoretische) lastenverhogingen voor mensen die het nu nog redden zonder steun van de overheid, voorzover ze hun inkomen al niet uit de ‘staatsruif’ ontvangen. 

 

De reparatie van het ‘Toeslagenschandaal’ kost geld. ‘Groningen’ kost geld. En iedereen wil iets doen aan de ‘Crisisopvang’, waarvoor het kabinet denkt aan meer geld, inplaats van de ‘Crisis’ zelf op te lossen, waardoor de hoeveelheid geld die er naartoe moet met de tijd nog toeneemt. Er gaat meer geld naar het ministerie van ‘Oorlog’, alhoewel vooralsnog niet helder is hoe dat geld ons land ook beter moet beschermen tegen enige dreiging, waar alles wat de industrie nu nog kan produceren direct naar Oekraïne en Israël gaat, tot en met de reserveonderdelen aan toe, en er geen capaciteit is om aan extra vraag te voldoen. Geheel los van het gegeven dat er een enorme ‘mismatch’ is tussen wat ons land nodig heeft om zich te kunnen verdedigen, en wat we hebben aangeschaft voor het bestaande leger. In het bijzonder als je accepteert dat de enige serieuze dreiging die van Rusland is. 

 

Geen dubbeltje van al die extra miljarden die het demissionaire kabinet rondstrooit kan je aanmerken als een ‘investering’. U moet het mij maar niet kwalijk nemen, maar in mijn vocabulaire is een ‘investering’ een naar voren gehaalde uitgave die op termijn gaat renderen. Waarbij dat rendement gebruikt wordt om de openstaande schuld af te bouwen, en de winst kan worden bijgeschreven. Infrastructuur-projecten kunnen renderen door de toegenomen mogelijkheden voor productieve ondernemingen om hun productie te vergroten, of de eigen kosten te verlagen als een product tegen lagere kosten, en sneller geleverd kan worden. Een dijk kan landbouwgrond ontsluiten, voorheen de bodem van de Zuiderzee, en langs die weg renderen. Een dijk rond een ‘spaarbekken’ waarin water wordt opgevangen, dat kan dienen als een ‘accu’ door water erin te pompen als er teveel elektra wordt geproduceerd, om het via generatoren weer terug te krijgen als er te weinig elektra wordt opgewekt om aan de vraag te kunnen voldoen, en zo het ‘net’ te stabiliseren, terwijl dat ‘spaarbekken’ tevens de irrigatie van landbouwgrond kan garanderen, alsmede de drinkwatervoorziening, dat is een investering. 

 

Geld pompen in oorlogen en crisissen, die je als regering had moeten voorkomen, is geen investering, maar weggegooid geld. Marieke Stellinga is econoom, maar ze zit er, net als zoveel andere economen en ‘Gasten aan de Stamtafel’ anders in dan ik. Zij beziet de economie door een compleet andere bril, en meent dat we in Nederland ‘Handen Tekort’ komen door de overstelpende ‘Vraag’, waardoor de regering ‘Keuzes’ moet maken. Als je met ondernemers gaat praten die actief zijn in de échte economie, dus niet als iemand die levert wat de overheid vraagt, maar levert aan privé-personen, dan klagen ze steen en been over de concurrentie van de overheid. Als je bij het ‘COA’, of een gesubsidieerde ‘Stichting’, of als ‘Leuterkous’ op de gesubsidieerde TV, kwebbelend over alle crisissen en oorlogen die de overheid veroorzaakt of gaande houdt, méér kunt verdienen dan in de échte economie, waarom zou je de overstap naar zo’n lucratieve ‘baan’ dan niet maken? Geen verantwoordelijkheid. Geen ‘Checks and Balances’. 

 

Menigeen die mij hier de afgelopen jaren ziet ‘mopperen’ op dit blog begrijpt er helemaal niets van. Wat zit ik toch te ‘klagen’? Kijk om je heen! We zijn rijker dan ooit! Het gaat ons enorm voor de wind! Geen stoeltje vrij op het terras als het een keer mooi weer is. Iedereen is op vakantie, of net terug. Elke peuter heeft een ‘I-Phone’, én een ‘Phat-Bike’. Schreeuwende tekorten in het ‘Onderwijs’, waar met elke nieuwe dag weer een ‘lifestyle’ thema wordt bedacht waar óók aandacht aan moet worden besteed, terwijl elk kind met de hik meteen begraven wordt onder de extra aandacht. Alleen kunnen ze niet lezen en rekenen tegen de tijd dat ze vijftien zijn, en rijgen ze op onbewaakte momenten andere kinderen aan het mes, of beunen ze bij als ‘uithaler’, of ‘distributeur’ van dope, maar dat levert weer volop ‘werk’ op voor de meest uiteenlopende academici, onderzoeksbureaus, begeleiders, politiediensten en vergadertijgers. Wat is dan het probleem? Die mensen hebben allemaal ‘werk’?

 

Mijn ‘klacht’ betrof niet mijzelf, benadrukte ik steeds. Maar dat zijn typisch de signalen die wijzen op een naderende afgrond, omdat het ‘decadent’ is. Er zijn altijd ‘vrijgestelde’ mensen in een welvarende samenleving, die overigens keihard werken als Kunstenaar, of ‘Geleerde’, en alle landen die op enig moment in hun geschiedenis buitengewoon rijk waren getuigen daarvan. Maar hoe voorkom je de kater? Niet door die Kunstenaar of de ‘Geleerde’ aan de lopende band te zetten, maar de ‘Mariekes Stellinga’ en anderen die niets produceren, niets verfraaien, en geen ‘Eureka’s!’ voortbrengen, maar ‘stondpunten’ en andere spijtbetuigingen waar ze verder niet op afgerekend worden. ‘Maar het is een sympathiek mens met goede bedoelingen die zo goed kon leren op school!’ Ja, mooi. Gezellig. Lekker rond het kampvuur op het strand, mooie verhalen, maar stel er geen beloning tegenover, anders dan een ‘basisinkomen’ dat je aan elke burger beschikbaar stelt. Bedenk ook dat veel van die ogenschijnlijke rijkdom op dit moment bestaat uit niet afgedragen pensioenpremies van ‘ZZP’-ers, die niet sparen voor hun ‘Oude Dag’, het in het ‘hier en nu’ uitgeven, aangevuld met torenhoge ‘leases’, leningen en hypotheken, waardoor ze straks geld tekort komen, afgezet tegen de generatie die wél spaarde, en dat spaargeld liet renderen. Renderen? Zie hierboven. En een overheid die structureel geld tekort komt, gaat dat rendement van die spaarders nu ‘afromen’ ten behoeve van het eigen, niet-renderende, niet-productieve uitgavenpatroon behorend bij het eigen ‘Empire’. 

 

Op het ‘In English’ gedeelte heb ik eerder vandaag een stukje geschreven waarin ik heb getracht te schetsen hoe we daar terecht zijn gekomen, benaderd vanuit keuzes die enigszins logisch verklaarbaar zijn door onze hang naar een leven dat niet ‘saai’ is, maar daarom nog wel stupide. Dat ga ik hier niet integraal in vertaling toevoegen, want ik ga er vanuit dat u Engels wel kunt lezen, en anders is er nog ‘Google Translate’. Dat stukje en het bovenstaande vullen elkaar aan. Maar waar Marieke Stellinga meent dat de overheid keuzes moet maken, vrees ik dat die voor de overheid gemaakt gaan worden door de ‘Internationale Markt’ die klaar is met onze oorlogen en crisissen. Ze steken er geen geld meer in, omdat het niet rendeert, en willen niet meer leveren wat we nodig hebben, waardoor de prijzen door het dak gaan. ‘Eet maar bijles. Of ‘stondpunten’. Of rapporten van Onderzoekers.’

0 comments

Er is geen scheidsrechter

Als je links kijkt, zie je rechts niets.

 

En andersom. Rutte had net nog een miljard Nederlands belastinggeld extra in die bodemloze put van ‘Project Oekraïne’ gestort, en Duitsland had nóg een ‘Patriot’ op de trein naar Kiev gezet, terwijl de NAVO haar grootste oefening sinds het einde van de ‘Koude Oorlog’ organiseert met een focus op de Baltische staten, en dan breekt de pleuris uit tussen Iran en Israël. Terwijl ‘Project Gaza’ nog op geen stukken na is afgerond, en moeizamer verloopt dan de optimisten hadden gedacht, met tandeloze westerse landen die handenwringend toezien hoe de Palestijnen voor hun ogen over de kling worden gejaagd. Zeker als je je realiseert dat Netanyahu en zijn vertrouwelingen er op hadden ingezet de Palestijnen in die kuststrook massaal de Sinaï in te drijven. Daarbij is niet glashelder hoe ver de cynische planning ging, en of ‘insiders’ in Israël vooraf aan de operatie van Hamas al wel wisten wat er op het menu stond. 

 

Dit wordt een lastig stukje. Wie wist wat, wanneer? Wat weten we nu? Was er sprake van verkeerde inschattingen? Of wilden ‘beleidsmakers’ bepaalde ontwikkelingen juist graag een handje helpen, omdat het hen een perfecte uitgangspositie gaf voor de implementatie van hun onfrisse plannen, die anders geen kans van slagen zouden hebben? Andermaal benadruk ik graag dat ik niet geloof in een ‘Groot Complot’ waar alle gebeurtenissen keurig in passen. Maar het staat buiten kijf dat er mensen zijn die complotten bedenken, waarbij schade aan belangen die ze geacht worden te verdedigen voor lief worden genomen. Met inbegrip aan doden aan eigen kant. Door ‘Hier’ een offer te brengen, slaan we ‘Daar’ een grote slag. Schaakstukken hebben geen eigen inbreng, maar mensen wel, dus die moet je verleiden, voorliegen en bedriegen om ze zo gek te krijgen zich op te offeren. Geestdriftige zelfmoordenaars zijn er voor de aanvang van een gewapend conflict nog slechts mondjesmaat, in de meeste gevallen. Maar als de strijd gunstig verloopt pikt het enthousiasme op. Zit het tegen, dan wordt het spannend. 

 

Vraagstukken van oorlog en vrede zijn terecht een academische discipline, evenals oorlog zelf wanneer die gepaard gaat met grote troepenconcentraties, en het beheer over de productie van wapens en munitie, en logistiek. Na de Koude Oorlog is die discipline uit beeld gegleden, omdat de NAVO meende dat dergelijke oorlogen iets waren uit het verleden, gelet op de machtsverhoudingen in de wereld, met een NAVO en haar directe bondgenoten die verantwoordelijk waren, en zijn, voor meer dan 75% van alle militaire uitgaven. Ook al zijn de Arabische landen geen betrouwbare bondgenoten meer. Hier op dit blog, en op het ‘In English’ gedeelte vanaf de aftrap, heb ik u op de hoogte gehouden van mijn eigen analyses en predicties inzake de strijd tussen de NAVO en Rusland op het grondgebied van Oekraïne, dat sinds de staatsgreep van 2014 in drie stukken uiteenviel. De Krim had al een onafhankelijke status binnen de federatie met ‘Kiev’, en vertrok toen Victoria Nuland en haar team daar het roer overnamen. De Donbas verklaarde zich niet akkoord met de machtsovername in ‘Kiev’, en de rest van het verhaal is bekend. 

 

De NAVO was niet voorbereid op wat er kwam. Die hadden een ‘replay’ van ‘Afghanistan’ in de jaren tachtig in gedachten, met nationalistische inwoners van Oekraïne die zich zouden manifesteren als Al Qaida en de Mujahedin in Afghanistan, en in combinatie met ‘Sancties uit de Hel’ was het Rusland van Poetin, een ‘Benzinestation met kernraketten’, kansloos. De NAVO wíst dat die militaire confrontatie eraan zat te komen, en wílde die ook, en had na 2014 Oekraïne volgepompt met wapens, fortificaties en gespecialiseerde legereenheden voor dát scenario. Toen de Russen eind 2021 wanhopig voorstellen deden die via onderhandelingen hadden moeten leiden tot een blijvende structuur voor vrede en veiligheid in Europa, waagden ze er niet eens een telefoontje aan. Ze deden het af als een dictaat, en Rusland bevond zich niet in een positie om eisen te stellen aan het machtige bondgenootschap, zo was de overtuiging. Stoltenberg hing bij het uitbreken van de vijandigheden de vlag uit toen ‘Zijn NAVO’ werd uitgebreid met Finland en Zweden, zonder zich te realiseren dat hij met een volkomen andere oorlog bezig was dan de Russen. Sterker nog, het inlijven van Finland en Zweden zal hem meer tijd hebben gekost dan ‘Project Oekraïne’, dat ‘op rails stond’. Totdat die aanname een blunder van historische omvang bleek te zijn.

 

Vorige week bezocht Lukashenko Moskou, en was Lavrov in Beijing, waar hij werd ontvangen door Xi zelf, toch vrij uitzonderlijk. Waarna Poetin de NAVO bediende met een ultimatum waar Finland suggereerde dat het nucleaire wapens op haar grondgebied zou accepteren, wat andermaal door de westerse media onder het tapijt werd geveegd. Het grootste gedeelte van onze échte generaals, én onze schrijftafelgeneraals, leven nog onverminderd in de veronderstelling dat meer geld voldoende is om de opmars van de Russen tot staan te brengen. Misschien weten ze meer dan ik, maar kijk naar hun ‘track-record’, en krab u maar eens achter de oren, want het is één grote aanfluiting. Enige militair in een leidinggevende positie die meent dat de tegenstander op voorhand kansloos is, wordt lui en overmoedig. En tegen de tijd dat het tegenslagen gaat regenen, blijkt de reeds opgelopen achterstand al niet meer weg te werken. Zelfs als je de wapens en de benodigde munitie hebt, heb je nog niet meteen ook de soldaten die ermee overweg kunnen. En je tegenstander wacht niet op je. 

 

Als dan tevens op een andere flank, waar het, zelfs mét ‘Gaza’, en de problemen met de Houthi’s, nog betrekkelijk rustig was, de pleuris uitbreekt, wordt het spannend. Waar moeten de schaarse ‘Patriots’ en andere munitie en wapens heen? En als je alles weggeeft, heb je zelf geen luchtverdediging en geen tanks of artillerie meer. Als de vijand jou dan tevens hard hoort roepen dat de in het nauw gedreven Oekraïeners vooral ‘strategische’ doelen in Rusland zelf moeten aanvallen, met wapens die jij wel wilt leveren, waarvoor ze in Oekraïne de gekwalificeerde militairen en ondersteunend personeel niet hebben, wat wel moet betekenen dat je die erbij levert, en je dus ook ‘combattant’ bent, hoe lang duurt het dan voordat ze in Rusland bedenken dat het zaak is die schreeuwlelijken in Europa een koekje van eigen deeg te geven? Ja, dan is een oorlog die er al is, tussen de NAVO en Rusland ineens ook formeel werkelijk de Derde Wereldoorlog, compleet met raketten die op Pernis, energiecentrales, en onze omvangrijke ondergrondse gasvoorraden alsmede fabrieken waar wapens, zoals drones of munitie worden gefabriceerd landen, niet anders dan in Oekraïne op dit moment. Ook omdat we dan wel stoppen met het leveren van wapens aan Oekraïne, omdat we ze zelf nodig hebben. 

 

Uw politici, en uw ‘ThinkTank’-experts, alsmede de fanclub van de NAVO op ‘X’ houden u voor dat we Oekraïne moeten helpen door ze alles te geven wat ze nodig hebben, zodat zij daar kunnen sterven voor onze onbekommerde toekomst, wat een ‘goede investering’ zou zijn, en dat als ze het verliezen, de Russen door zullen stoten naar de rest van Europa. Ik kijk er volkomen anders naar, zoals u weet. Anders dan al die ‘experts’, die over Rusland spraken als een ‘Benzinestation met atoomwapens’ u voorhielden, wist dat land sinds 2007, de Veiligheidsconferentie in München, dat de NAVO uit was op oorlog, en heeft het zich daar op voorbereid. Anders dan de ‘experts’ ons vertelden bleek Rusland een onuitputtelijke voorraad materiaal te hebben, mét passende munitie, en geen wasmachines te hoeven importeren om aan chips voor hun raketten te komen, zoals onze ‘experts’ ons voorhielden. Niet alleen hun voorraad was vele malen omvangrijker dan de ‘experts’ hadden ingeschat, maar waar ze de eigen propaganda over enorme Russische verliezen geloofden, die geen raakvlak had met de realiteit volgens minder bevooroordeelde bronnen, en ze geen zicht hadden op de razendsnel opnieuw opgestarte productielijnen, terwijl wij in het westen nog niet verder komen dan erover praten, met Macron die in Frankrijk net de eerste steen heeft gelegd voor een nieuwe munitiefabriek die niet volgend maand af zal zijn, lopen we inmiddels lichtjaren achter. Zeker als je bedenkt dat wat we aan wapensystemen hebben véél te complex en kwetsbaar is voor massaproductie en de haast achteloze inzet in een traditionele oorlog zoals die nu in Oekraïne plaatsvindt. Wat betekent dat?

 

Dat betekent dat ook als de Russen in het geheel geen enkele intentie hadden om Europa aan te vallen, ze dat beter vroegen dan later kunnen doen als ze tot de conclusie komen dat de NAVO het meent dat ze Oekraïne in willen lijven, met inbegrip van de Krim. Daar zullen ze de hulp van Wit-Rusland en China bij nodig hebben, maar de NAVO op stoom laten komen om de achterstand op elk gebied behalve ‘Show-Room-Wapens’ en ‘Inclusieve’ legers weg te werken, is dan geen goede optie. Waar ik zie dat de VS nu op de rem staat kan ik mij voorstellen dat de laatst overgebleven échte generaals, en academici als Mearsheimer en Sachs, gehoor hebben gevonden bij de politieke leiding, de blinde en dove runderen die als ‘Neocons’ binnen de ‘Warparty’ de dienst uitmaken. Dat nu het besef indaalt dat de strategie van die ‘Neocons’ pure luchtfietserij was, en dat al die peperdure, protserigen pronkstukken, zoals die vliegkampschepen, kansloos zijn tegen hypersone raketten. In Europa leven we zelfs nu nog met het idee dat als we Poetin in zijn been bijten, en hij slaat van zich af, we kunnen rekenen op de Verenigde Staten om ons te hulp te schieten. Ik zou er niet op rekenen. Nog los van de vraag of de wil er is om dat te doen, ben ik er vrij zeker van dat de professionals in het Pentagon, die er vast nog zijn, zich realiseren dat de NAVO, zoals de vlag er nu bij hangt, kansloos is. 

 

Om het niet verkeerd voor te stellen beweer ik niet dat Rusland Europa onder de voet zal lopen en het zal bezetten. Net als met Oekraïne willen en kunnen ze dat helemaal niet. Maar doelen in Europa treffen voordat we ons herpakt hebben, en niet wachten, dat ligt voor een militair voor de hand, als waar is wat ik meen te zien, en dat Rusland niet hoeft te vrezen dat Europa een vuist kan maken. Het ijzer smeden als het heet is. Een beslissende voorsprong uitbouwen, en niet gemakzuchtig slechts verdedigen, wachtend op het laatste fluitsignaal, want dat komt niet. Er is geen scheidsrechter. En nee, de Verenigde Staten ook niet. Dus wat wilt u? Denkt u dat ons land meer mogelijkheden heeft om zich het lot van Oekraïne te besparen als het drones, raketten en kruisvluchtwapens gaat regenen? Ook zonder ‘Patriots’? En met onze vloot in de Rode Zee? Wagen we het erop?

0 comments

Hoed u voor de leunstoelgeneraals

Hoed u voor de leunstoelgeneraal.

 

Zoals zovelen schrijf ik hier op mijn blog over de oorlog van de NAVO tegen Rusland op het grondgebied van Oekraïne. En zo heb ik het ook vanaf het prille begin getypeerd. En die krachtmeting ving niet aan in februari 2022, maar in 2014, toen Victoria Nuland en haar team 'investeerde' in regime change in Oekraïne, teneinde dat enorme land toe te voegen aan de invloedssfeer van de NAVO. Maar anders dan een leunstoelgeneraal ben ik niet uitgesproken partijdig. Eerder een 'contrair' denker, iets wat Larry Johnson beschreef als een 'Dutch Uncle', zoals hij die had leren kennen bij de CIA. Iemand die de organisatie moest beschermen tegen 'Groupthink' en overmoed. 

 

Na het omvallen van de Sovjet Unie werd die functie ernstig verwaarloosd, want in de Unipolaire wereld waren het 'Onze' leiders die overal de dienst uitmaakten. 'Groupthink' en overmoed werden de norm. En wie lastig was binnen de eigen organisatie mocht via een 'Functie Elders' buiten de deur worden gezet. En wat we nu zien is de consequentie. Elke oorlog en regime change operatie sinds het begin van deze eeuw is geëindigd in tranen. Ik houd het kort, maar kom er op terug. 

0 comments

Wat niet weer?

Dat nooit weer!

 

In de jaren vijftig, toen de schade en het leed van de Tweede Wereldoorlog in volle omvang duidelijk was, beloofden mensen elkaar plechtig: 'Dat nooit weer!' Maar wat was 'Dat'? Voor de een was dat 'oorlog', wat later leidde tot de 'Vredesbeweging', gekoppeld aan de felle protesten tegen de neokoloniale oorlog in Vietnam in de Verenigde Staten zelf, waar die zich haast ongemerkt ook had uitgebreid tot Laos en Cambodja. De ander beperkte zich tot de 'Holocaust' als thema, de gruwelijke, onmenselijk wrede, 'industriële' manier waarop Joden en Roma over de kling waren gejaagd. En een derde zag er een oproep in om ervoor te zorgen dat het fascisme in de herkansing niet opnieuw het onderspit zou delven. Fascisten moesten zorgen voor een betere 'PR', 'salonfähiger' worden, en velen werden geabsorbeerd door het na-oorlogse anti-communisme als een mooie mogelijkheid om zich te herpakken.

 

Die laatste groep omvatte niet uitsluitend rancuneuze openlijke Nazi's die de oorlog hadden overleefd, en in het vervolg niet 'tegen de muur' werden gezet, maar ook velen in het 'Westen' die niet begrepen waarom Hitler zich tegen Engeland en Frankrijk had gekeerd, terwijl ze toch een 'Deal' met hem hadden. 'Peace in Our Time', in ruil voor een vrijbrief voor de Nazi's om de Sovjet-Unie aan te vallen, en die enge 'Communisten', waarvan velen Joden, te verpletteren. Op het 'In English' gedeelte schetste ik al hoe die 'communicatiestoornis' tussen de Britten en Hitler-Duitsland het droomscenario van de Britten op zijn kop had gezet, met als direct gevolg de teloorgang van hun 'Imperium'. Hun banken hadden volop in Hitler 'geïnvesteerd', en die 'investering' rendeerde niet. Als je dan nu Cameron hoort die zijn gehoor voorhoudt dat steun voor de oorlog in Oekraïne een goede 'investering' is, dan druipt de cynische berekening er vanaf. Hij en zijn 'Oxford'-maatjes, in Engeland en daarbuiten, willen hun 'British Empire' nieuw leven inblazen. 

 

Elke generalisatie, elke indeling in groepen, suggereert dat we te maken hebben met 'ééndimensionale' mensen die uniek door één bepaald doel geobsedeerd zijn, maar zo is die schets die ik hierboven geef niet bedoeld. Wat ik ermee probeer te verhelderen, is dat zo'n kreet als 'Dat nooit weer!', na zo'n slachting, nagenoeg overal op instemming kan rekenen, totdat je vraagt wat dat 'Dat' dan is? Iemand kan vol overtuiging en gloedvol betogen dat we moeten waken tegen lieden die een bloedhekel hebben aan Joden, en in hun haat zo ver gaan dat ze bereid zijn hen op industriële wijze te termineren. Zonder acht te slaan op het gegeven dat voor Hitler de 'Slaven' en 'Roma' ook 'Untermenschen' waren, en dat je die waakzaamheid beter een stuk breder kunt trekken als je een 'Holocaust' wilt voorkomen. 

 

Daar zou de opdracht moeten zijn te waken tegen het identificeren van grote groepen mensen als 'minderwaardig'. Jood, Palestijn, Rus, Chinees, Amerikaan, Fransman, Italiaan…… Hier op dit blog heb ik, haast tot vervelens toe, gehamerd op de noodzaak 'Gedrag' te identificeren als iets wat we niet kunnen tolereren binnen de gemeenschap waar we toe behoren. Wat mensen elders in de wereld aanvaarden als hun normen en waarden dat gaat ons niet aan. Het is echter tegen dovemansoren gericht, en de roep om 'vergelding' bereikt inmiddels een crescendo die richting een herkansing gaat van een nieuwe Wereldoorlog, waarna de schaarse overlevenden elkaar plechtig beloven: 'Dat nooit weer!' Maar we leren het nooit.

0 comments

Hoe kon het zo uit de hand lopen?

Waar is het verkeerd gegaan?

 

Op zeker moment gaat het niet naar wens. Pijnstiller, pleister erop, 'sorry-zeggen', toelage, subsidie, en door maar weer. Symptoombestrijding. Mede door mijn beroep, maar eigenlijk meer nog door mijn opvoeding, en wellicht ook door een zekere aanleg, neem ik daar als regel geen genoegen mee. Als we de oorzaak weten, kunnen we herhaling voorkomen. Dat vergt een volkomen andere 'Mind-Set'. 

 

De meeste mensen zijn, om uiteenlopende redenen, geconditioneerd richting de 'Quick Fix'. Geen tijd, geen zin om erover na te denken, of niet weten waar je beginnen moet om de oorzaak te vinden, geen 'logisch' werkend brein dat nodig is om de verschillende stappen die werden gezet op weg naar de ongewenste uitkomst te ontrafelen, of wel makkelijk. Op zeker moment wordt het allemaal zo onmogelijk complex, leef je op pijnstillers, ben je volledig ingezwachteld, en blijf je 'sorry' zeggen, terwijl je meer ontvangt aan toelages en subsidies dan aan inkomsten uit arbeid, en dan is het functionele einde nabij. 

 

Als je valt, en je breekt je been, zal de 'Quick Fix'-mens concluderen dat hij of zij een pechdag had, en beter niet op had kunnen staan. Dat is niet de uitkomst van een zorgvuldig onderzoek naar de oorzaak. Als Johan Derksen zich voor de camera iets ontluisterends laat ontvallen over Habtamu de Hoop, reageert die laatste in eerste instantie op de enige passende wijze met een kort bericht op 'X', en met humor, door in het Fries te schrijven: 'Om heel eerlijk te zijn heb ik niet zoveel tijd voor en zin in deze flauwekul'. Maar het wemelt in Nederland van de mensen die die koe willen melken tot zij er dood bij neervalt, al helemaal als Derksen weigert om 'Sorry' te zeggen. 

 

Waarom zegt Derksen geen 'Sorry'? Omdat hij niet van de 'Sorry-Generatie' is. Niet van de 'Quick Fix', pleister op de wonde, pijnstillertje, wat geld er tegenaan, en door maar weer. Hij is van mijn generatie. En die groeide op met andere normen en waarden, zoals ik de afgelopen drie bijdragen al heb geprobeerd te illustreren. Je bent/was fout, en dan krijg je straf. Of je zat fout, maar iedereen wéét dat je niet fout bent, en dan is het een ongelukje. Kan gebeuren. En dan is 'Sorry-zeggen' hypocriet. Nou kun je, tegen beter weten in, volhouden dat Derksen een 'racist' is, omdat die domme opmerking in dat televisieprogramma zo op jou overkwam, en omdat je die Johan Derksen hoe dan ook een naar mannetje vindt, en voor je het weet staat heel Nederland in brand. Daarom zeg ik: Respect voor Habtamu, terwijl ik Derksen in dat programma meer zie als 'entertainer'/cabaretier dan iets anders, en zeker niet als 'expert' die mij informeert over hoe ik tegen de wereld en mijn medemensen moet aankijken. 

 

Er zijn belangrijker zaken. Zoals de vraag waar het mis ging in Europa? Voor de 'Quick Fix'-generatie ging er niks mis, en is dit het Walhalla. Pijnstillers, pleisters, toelages en subsidies te kust en te keur, en overal politici die de hele dag door ingestudeerd 'Sorry' zeggen. De Hemel op Aarde. Dat zie ik anders. En de oorsprong van alle ellende is de stap naar 'Federalisatie' vanuit een organisatie die bij de start geen ander doel had dan de 'Vrije Markt' tussen lidstaten te bevorderen, en daarmee de groei van de welvaart, wat bijzonder succesvol was. 

 

Hoe komen we dan aan een bestuurlijke laag boven de nationale regeringen, die op geen enkele manier democratisch 'geborgd' is, en ook niet in toom wordt gehouden door een 'grondwet' (constitutie) die de burger tegen bestuurlijke willekeur beschermt? Dat probleem lossen we niet op door méér pijnstillers, méér pleisters op gapende wonden, en méér geld richting slachtoffers. Daar moet de oorzaak worden gevonden, en weggenomen, voordat de hele zaak op een hoop stort, of doodbloedt. 

 

Op zeker moment werd er, in 2003, een Europese Grondwet gepresenteerd die in 2006 van kracht moest worden. En waar de bevolking van de lidstaten de kans kregen om zich erover uit te spreken, zeiden ze luid en duidelijk 'Nee!' Destijds had ik het er buitengewoon moeilijk mee. Voorafgaand aan de eerste verkiezingen voor een 'Europees Parlement' in 1979 had ik fel geageerd tegen die geldverslindende onzin die niet geborgd was door een 'Grondwet', en in de praktijk meer iets was in de geest van een peperdure 'adviescommissie', gevuld met leken die nergens verstand van hadden, behalve graaien. En dat is het nu nog steeds, met een 'achterkamertjes-Commissie' in Brussel die op diffuse wijze wetten uitvaardigt die elke burger in de EU raken, zonder dat iemand ergens verhaal kan halen. 

 

Een weelde aan rechtbanken maakt er een groot Kafkaiaans proces van, een groot Las Vegas, een flipperkast. Het Mecca voor onproductieve juristen, maar de Hel voor de burger. In de basis ben ik niet principieel tegen een 'federaal verband', en ik heb hier op mijn blog bij herhaling verkondigd dat 'Minsk', na die onzalige coup in Oekraïne en de daaropvolgende burgeroorlog, 'briljant' was als een oplossing van een anders onoplosbaar probleem. Een 'federaal verband' kan heel diverse 'staten' samenbrengen, zolang de 'Federale Overheid' gebonden is aan een heldere, eenduidige 'Grondwet' die de macht van dat centrale orgaan sterk beperkt tot 'Overstijgende' problemen in de relaties met externe machten en krachten, en infrastructurele kwesties. Dan is de juiste volgorde: Eérst die 'Grondwet', noodzakelijk extreem bescheiden van opzet om iedereen 'mee' te krijgen, dán regelen dat er een gekozen orgaan komt dat toeziet op de 'Federale Overheid' en bijbehorende verkiezingen. 

 

Door de weg die wij zijn gegaan, zonder 'Grondwet', is het nu een schiettent. Een Grabbelton. Een Speelbal voor mensen met 'Belangen' en bergen geld. En bestuurlijk is dat fascisme. Neo-feodalisme. Een speeltuin voor 'Roof Kapitalisten' en gewiekste lui die de hand weten te leggen op gemeenschapsgeld, dat wegvloeit naar hun lucratieve 'Hobbies' en 'Passies', zoals oorlog. Met andere woorden, ik ben niet tégen 'Europa'. Ik ben juist erg vóór 'Europa' als een veilig onderkomen voor 'Europeanen', met een heldere 'Grondwet' die voor alle burgers gelijk is, van hoog tot laag, zonder onderscheid, en zonder discriminatie, niet positief, noch negatief, zonder gedogen, uitzonderingsbepalingen, en geldstromen naar 'doelen' die vér buiten de competentie van een 'Federale Overheid' liggen. Onderdeel van het probleem is uiteraard dat 'Europa' zich voor haar militaire protectie had opgehangen aan de 'NAVO'. Dat is dat andere ondemocratische lichaam dat bij de aftrap wel was opgehangen aan een soort 'Grondwet' in de vorm van een 'Handvest' dat haar macht beperkte tot defensieve acties, maar dat 'Handvest' is sinds eind jaren negentig een 'Dode Letter', en de offensieve handelingen vliegen je sindsdien om de oren, met als gevolg de huidige oorlog met Rusland op het grondgebied van Oekraïne, en die tegen China in de maak. 

 

De EU en de NAVO 'zitten' niet fout, maar zíjn fout, en verdienen straf. Met een hypocriet 'Sorry' komen ze niet weg, en er zijn geen 'Quick Fix' oplossingen. De zaak moet grondig worden verbouwd. Niet om 'Europa' te slopen, maar om haar te redden van de ondergang. En datzelfde geldt voor de Verenigde Staten, zij het dat de uitdaging daar een andere is, waar ze hooguit het respect voor de 'Grondwet' nieuw leven in moeten blazen, en die 'Grondwet' wellicht op onderdelen eens tegen het licht moeten houden om te bezien of die nog wel van deze tijd is. In het verleden gaf ik hier op dit blog, en elders, lucht aan mijn kritiek op 'Europa', zonder mij af te keren van het concept, met een houding van: 'Hup Europa! Laat zien dat je het kunt! Herpak je!' Zo zit ik er nog steeds in, maar ik weet niet of we het ook kunnen. Teveel 'Quick Fix' profiteurs die het wel mooi vinden zo. En tegen de tijd dat die wakker schrikken hoeft het niet meer. Steek je kop niet in het zand. Help mee het tij te keren. 

0 comments

Autonoom gevaar

Wat staat ons nog te wachten?

 

Wie een glazen bol heeft, mag het zeggen. Maar de trend richting 'Gotham', zoals ik het noem, bij gebrek aan een beter woord dat de lading dekt, is onmiskenbaar. In mijn laatste twee bijdragen heb ik geschetst hoe ons stelsel van normen en waarden is getransformeerd van een 'constitutioneel' systeem, met een 'grondwet' als 'dictator', waar elke burger in het publieke verkeer aan gehouden was, en waardoor de macht van de overheid werd beperkt versus het privé-leven van de burger, naar een 'democratie' met een alwijze, almachtige, onberekenbare overheid die tot in de poriën van de burger doordringt, het voorportaal van een totalitair systeem, waar menige 'intellectueel' in het verleden voor waarschuwde. 

 

Het maakt op zich niet uit hoe je ertoe komt, maar 'de kiezer' (hoog- of laagopgeleid, dat maakt niet uit) heeft niet altijd gelijk, stelde de 'Linkse' brombeer Maarten van Rossum recent nog in zijn 'podcast'. Helaas bekruipt mij bij hem het gevoel dat hij klaar is voor de stap richting totalitaire perfectie, ook al twijfel ik er geen seconde aan dat hij er voor zichzelf Heilig van overtuigd is dat het 'voor ons aller bestwil' is. Dat hij 'Goede Bedoelingen' heeft. Evenals de mensen die hem verketteren vanwege zijn 'Linkse Gedram', en liever 'Over Rechts' totalitair uitpakken, al is de 'architectuur', met een 'elite' die 'bepaalt' praktisch hetzelfde, en zijn, ironisch genoeg, zelfs de 'kreten' onderling uitwisselbaar. Ze willen allebei die 'Arme Sloeber' helpen, die het zwaar heeft, en ze geven elkaar er de schuld van dat die het na elke verkiezingsronde alleen maar nóg zwaarder krijgt. 

 

Hier op mijn blog heb ik u verwezen naar 'intellectuelen' als Ayn Rand, Carlo Cipolla, en in ons eigen land ook nu nog Andreas Kinneging, die menen dat 'zuivere democratie' een regelrechte ramp is voor de samenleving. Bij toenemende welvaart en bescheiden problemen is er verhoudingsgewijs veel ruimte voor 'gekkigheid', en kun je de spanningen 'afkopen' door 'verzekeringen' en door het strooien met subsidies, en 'iedereen een baan' bij de overheid, of in een 'bedrijf' dat afhankelijk is van opdrachten van de overheid, waarbij die overheid de ene groep tegen de andere uitspeelt, en hen wisselend de status van 'slachtoffer' toekent. Maar als die welvaart afneemt, of de problemen groter worden, en er geen geld meer is om mensen af te kopen, zijn de rapen gaar. 

 

Onder druk wordt alles vloeibaar, en als die druk toeneemt gaan mensen zoeken naar manieren om zich te beveiligen tegen de 'Almacht' van een inerte, onvoorspelbare overheid. De één doet dat door te vluchten in een baan als 'Secretaris Generaal' van de NAVO, met een spectaculair belastingvrij inkomen, en karrevrachten status en priviléges, of iets vaags bij de 'Verenigde Naties', zoals Kaag, of 'Eurocommissaris', zoals Hoekstra, en de ander verklaart zich 'autonoom' met de claim dat belasting betalen aantoonbaar iets is voor het 'vee', de 'domme schapen', terwijl ze de autoriteit van overheidsdienaren niet langer erkennen. Het komt in praktische zin op hetzelfde neer, waar die 'elite' zich ook buiten de samenleving plaatst, maar die stuurt de overheden aan die die groep 'autonomen' die onderaan de ladder bungelen ophangt als afschrikwekkend voorbeeld voor het 'vee' om te blijven betalen, en te blijven gehoorzamen. 

 

Vanuit het 'vee' komen de 'SS-ers', de 'NSB-ers' die werk maken van de opdracht om die 'gediskwalificeerde' medemens in het gareel te trappen, en dan zijn de rapen gaar. Ik neem het niet op voor de ene, of de andere groep, maar hamer op de noodzaak om de ambities terug te schroeven, en te voorkomen dat we een systeem in het leven roepen waarin 'Some Animals are More Equal than Others' voor de wet. Per saldo hebben we misschien de ene keer (nog net) voordeel, en de andere keer worden we geknipt en geschoren, maar die willekeur is fnuikend. Je hebt net een keuze gemaakt om géén elektrische auto aan te schaffen, omdat het je een arm en een been gaat kosten, gelet op het aangekondigde beleid, en verdomd, de 'demissionaire' regering slaat nóg een gat in de begroting van haar opvolgers door elektrisch aangedreven voertuigen uit te zonderen van het betalen van wegenbelasting, alhoewel die voertuigen het wegennet meer belasten door hun spectaculair hogere gewicht, en het toch al overbelaste elektriciteitsnet meer elektrische auto's helemaal niet aankan. Om maar eens een ander voorbeeld te geven van 'Positieve Discriminatie' dan gebruikelijk, die voor anderen dan de geprivilegieerde groep uitgesproken negatief uitpakt. 

 

Gisteren kwam een vriendin die alleen woont bij ons eten. Klein pensioentje, bovenop de AOW, en ze beunt nog wat bij, 'wit', waardoor ze nu extra belasting moet betalen via een 'naheffing', terwijl ze niet in aanmerking komt voor een 'ooievaarspas' waarmee je overal korting krijgt wanneer je niet meer hebt dan AOW, mits je in Den Haag of omgeving woont. Achter die 'pas' zit weer een grote, dure organisatie, betaalt door 'partners', en de overheid, direct, of via-via, compleet met bestuurders en 'overlegorganen', maar wie nét buiten de 'doelgroep' valt wordt vervolgens geplukt en geschoren tot ze een stuk minder overhouden dan wie niet heeft gespaard voor een aanvullend pensioentje, en wie niet nog actief is in het economische verkeer. Geen wonder dat zij zich de kikker voelt. 

 

De AIVD en andere organisaties maken ze zorgen over de groeiende groep die het 'vee' de rug toekeert, en zichzelf afficheert als 'autonoom' of 'soeverein'. Voorzover dat mensen zijn die al vér over hun 'theewater' zijn, en rondlopen met de ambitie om 'Gotham' te vervolmaken, begrijp ik die zorg. Maar keuzes hebben consequenties, en de consequenties bestrijden zonder nog eens goed naar de keuzes te kijken is 'stupide'. Een journalist van de Telegraaf die bij de 'Dames' van 'GoedeMorgenNederland' was uitgenodigd om het 'Domme Volk' bij te lichten over de angst voor 'autonomen' en 'soevereinen', anders dan de Rutte's, Kaags, Hoekstra's en 'belastingontwijkende' burgers die de lakens uitdelen in Europa, vertelde over die 'stumpers', en hoe 'coaching' van de 'Gebroeders Anker' al is ingezet om die 'kanslozen' de weg te wijzen in dat bord spaghetti dat we het 'Recht' noemen, inmiddels een flipperkast. Daarnaast vertelde hij opgewonden over een buitenkansje voor hemzelf, als publicitair verlengstuk van het 'Veiligheidsapparaat' in ons land, waar hij mee mocht met militairen op oefening in Litouwen.

 

Om Litouwen te bereiken moest het konvooi door een nauwe 'opening' tussen Kaliningrad en Wit-Rusland. De presentatrice vroeg of dat niet een beetje een provocatie was? Waarop de 'journalist' helemaal begon te stralen: Ja, dat was ook precies de bedoeling! Laten zien dat je klaar bent voor de oorlog! Oh, joh. In de voetsporen van Hitler en Napoleon, compleet met enthousiaste steun van NeoNazi's die in die kersverse NAVO-landen ruim voorradig zijn. En dat willen wij? Uit naam van de 'democratie', zeg je? Om 'Gotham' als een virus de hele wereld te laten veroveren, tot er nergens nog soevereine, autonome landen zijn, en het één grote, wereldomspannende bestuurlijk 'Grey Goo' is? Geef mijn portie maar aan Fikkie! Maar hoe voorkomen we die ontwikkeling?

0 comments

Is het aanstellerij?

Misschien stellen we de verkeerde vragen.

 

Wetenschap begint met het stellen van vragen. Uit nieuwsgierigheid, pure verwondering, of 'aangestuurd' door iemand die ergens een probleem ziet dat hij of zij wil oplossen. Het moet eenvoudiger kunnen, goedkoper, beter. In mijn bijdrage van gisteren stond ik stil bij maatschappelijke veranderingen met de tijd, en hoe normen en waarden, algemeen geaccepteerde oplossingen, transformeren. Onder invloed van de techniek, of veranderende mores, of omdat bepaalde uitdagingen (problemen) wegsmelten als sneeuw voor de zon. 

 

In mijn jonge jaren werden tal van 'misdragingen' aangemerkt als een serieuze bedreiging, wat inhield dat de verantwoordelijke autoriteiten, de ouders, de leerkrachten en verschillende overheidsdiensten meenden dat het zaak was die 'misdragingen' in de kiem te smoren, en onverbiddelijk op te treden. Wat een generatie voortbracht die zich afvroeg of het niet wat minder kon, en die 'boomers' vonden oplossingen. Enerzijds door druk te zetten op de autoriteiten zelf door van hen te vragen inschikkelijker te zijn. Toleranter. Ik schreef daar in het verleden over dat tolerantie niet kan worden opgelegd of afgedwongen, omdat het dan geen tolerantie meer is. Tolerantie behoort bij het individu, en is spontaan, wat echter niet betekent dat je iemand niet met argumenten mag proberen te overtuigen om anders naar het gedrag van de medemens te kijken. Is 'Lang Haar' nou echt zo'n bedreiging? Nee. Nou, laat het dan los. Niet zo 'uptight'. Dat haar zegt niks over hem of haar als mens. 'Beter langharig, dan kortzichtig'.

 

Maar elke samenleving is een mengeling van mensen met verschillende tolerantieniveaus, en mijn 'oplossing' is dat de overheid zich er beter niet mee kan bemoeien. Laat de 'markt' vrij, en concentreer je op levensbedreigende situaties of de voortekenen van repressie, en stel daar paal en perk aan. 'Cordon Sanitair'? 'Positief Discrimineren'? Niemand kan u verplichten om in uw privéleven inschikkelijk te zijn, maar het mag nooit of te nimmer beleid worden, want dat is het voorportaal naar fascisme, of communisme. Dus op beleidsniveau moeten we met elkaar in gesprek blijven. Ook met de mensen die we niet mogen. Mits ze zich onthouden van machtsmisbruik, de grondwet die voor eenieder in gelijk mate geldt respecteren, en bereid zijn om compromissen te sluiten, en afspraken na te komen, zonder te 'nudgen'. Zonder geniepig de grenzen te verleggen in de hoop dat het niet opvalt.

 

Een andere innovatie van de 'boomers' was de verzekering. 'Misdragingen' waren niet erg, want de verzekering dekt de schade. Moreel en materieel corrupt, en alleen toepasbaar in een buitensporig welvarende samenleving waar het geld tegen de plinten opklotst. En tot slot bedachten de 'boomers' dat je 'misdragingen' ook kon voorkomen door 'surveillance', en door de beveiliging op te schroeven tot ver boven de pijngrens, wat mij betreft. Want ik heb het niet zo op 'Big Brother'. 

 

Gaandeweg voltrok zich een merkwaardige metamorfose, waarbij wat voorheen de daders waren, die middels straf werden gecorrigeerd, slachtoffers werden, omdat de straf traumatiseerde. Nou noteerde ik al dat autoriteiten, ouders, leerkrachten en overheidsdiensten als de politie, in mijn jonge jaren niet zuinig waren met straffen, en ook straffen hanteerden die in deze tijd zelfs bij wet verboden zijn in ons deel van de wereld, omdat ze worden beschouwd als 'in strijd met de mensenrechten'. Nou ben ik zelf nogal fel op het punt van de 'mensenrechten', zoals de vrijheid van meningsuiting, de strijd tegen het opsluiten van onschuldige mensen die de misdrijven van overheidsdiensten openbaar hebben gemaakt, het beperken van de bewegingsvrijheid, middels boetes of belasting de vrije 'markt' zonder objectieve noodzaak manipuleren, of het recht om te demonstreren beperken, hoewel men binnen de lijntjes kleurt en anderen niet onnodige schade berokkent. Maar straf voor mensen die zich misdragen willen uitbannen? Hoe kom je erop?!? 

 

Een straf kan bovenmatig zijn, of onderbemeten. En daar stuiten we op een serieus probleem waar ik niet zo één, twee, drie een oplossing voor zie. Zeker geen wetenschappelijke oplossing. Onze hoogst persoonlijke perceptie van wat redelijk is, is hoogst persoonlijk, en dat maakt een passende straf lastig. Die perceptie is ook nog eens niet stabiel, in veel gevallen, waar we onze opinie met de tijd aanpassen aan de 'mode'. Een ervaring kan daardoor tot decennia nadien nog uitmonden in een trauma. Wie 'boomers', die opgroeiden in een tijd waarin er héél anders werd gedacht over straf, zeker voor kinderen, vraagt of ze een 'gelukkige jeugd' hebben gehad, krijgt soms verrassende antwoorden voor wie verwacht dat iemand die opgroeide in die tijd waarin het zo 'streng' was wel tot op het bot getraumatiseerd moet zijn, en een abonnement moet hebben op therapie om er nog iets van te maken. In de praktijk zijn het véél vaker generaties na hen die zonder pillen niet weten waar ze het zoeken moeten, en in praatprogramma's het hoogste woord hebben over wat hen allemaal is aangedaan. Hoe kan dat nou?

 

Laat ik benadrukken dat ik niet zeg dat de klagers 'aanstellers' zijn, maar slachtofferschap is gecultiveerd door de keuzes die we maakten, en die kwetsbaarheid is in de meeste gevallen niet 'fake', zelfs niet als je als 'boomer' met wijd opengesperde ogen en mond naar je televisiescherm staart waar iemand in tranen is uitgebarsten omdat zijn voetbalclub met zes-nul van de mat werd gespeeld, en deze of gene 'expert' in een gloedvol betoog pleit voor erkenning van dergelijke trauma's. Een trauma is een debiliserende ervaring die maakt dat je je niet meer kunt concentreren op belangrijke zaken in het hier-en-nu. Onze eigen, individuele ervaringen, en weerbaarheid, daar terecht aangeduid als tolerantie, is deels een kwestie van aanleg, en deels een kwestie van conditionering. 

 

Conditionering is een proces van kleine stapjes, in dit geval gewenning aan tegenslag, onaangename ervaringen, fysieke en mentale pijn, zoals bij straf, maar daar gekoppeld aan het besef dat bepaalde 'misdragingen' niet slechts worden afgekeurd, maar ook terecht buiten de norm zijn geplaatst, omdat het schade berokkent aan anderen. Iemand die opgroeide in een tijd waarin die normen en waarden nog niet waren opgerekt omdat de verzekering de schade dekte, of omdat mensen niet moesten zeuren omdat het gewoon een 'grapje' is waar je tegen moet kunnen, of omdat je moet begrijpen dat een supporter van een voetbalclub volledig 'uit zijn plaat gaat' na een verloren, of gewonnen wedstrijd, en dan een spoor van vernielingen nalaat, omdat dat heel 'menselijk' is, is volledig anders geconditioneerd. En dat heeft consequenties. Voor hem of haar zelf, en voor de samenleving. 

 

De suggestie dat een samenleving die zich heeft ontdaan van de 'strenge' normen en waarden, en bevrijd van de noodzaak om te straffen door een complex web van op de persoon toegespitste, onbegrijpelijke regel- en wetgeving, met volop toegang tot therapie, 'talkshows' om stoom af te blazen, en aandacht voor de dader-als-slachtoffer, de 'Hemel-op-Aarde' dichterbij heeft gebracht lijkt te worden gelogenstraft door wat we overal om ons heen zien opkomen als 'decadent overvragen', en meer mensen die de overheid niet langer vertrouwen en voor eigen rechter gaan spelen. 'Gotham'.

0 comments

Bent u ook zo lekker bezig met Onze Normen en Waarden?

Ieder van u strijdt voor 'Onze Normen en Waarden'. 

 

Sommigen tamelijk relaxed, zelfs enigszins onzeker over wat dat dan precies is, anderen verbeten, en bereid om eenieder die ze identificeren als een 'verrader' op te sluiten achter een 'Cordon Sanitaire', voor een tribunaal te brengen, of tegen de muur te zetten. Omdat ik alweer wat ouder ben heb ik de normen en waarden in Nederland zien veranderen, en omdat ik veel reis, en op gezette tijden terugkeer naar landen waar ik eerder al meerdere keren was, zie ik ook hoe daar de normen en waarden veranderen. De ene keer geleidelijk, stapje voor stapje, en de andere keer een 'revolutionaire' metamorfose.

 

Net als iedereen hecht ik aan bepaalde elementaire normen en waarden, vastgelegd in de grondwet, zoals, in mijn geval, de vrijheid van meningsuiting, waar veel andere normen en waarden als vanzelf uit voortvloeien, en snak ik er voor het overige naar om bij voorkeur te leven in een 'touwtje-uit-de-brievenbus' samenleving, die echter allang niet meer bestaat in ons land. Al zijn er zelfs in ons land vast nog wel dorpen in een 'achtergebleven' provincie waar mensen nog onbekommerd de deur open laten staan terwijl ze even een boodschap doen bij de kruidenier, wat in mijn jonge jaren zelfs in de Randstad nog heel gewoon was. Maar ik heb mij aangepast, en ik ga hier geen huilverhaal ophangen over 'vroeger', druipend van nostalgie. Het is wat het is. De één vindt het een vooruitgang, de ander heeft zijn of haar twijfels, of keurt de verandering onverkort af, en velen die nog geboren moesten worden toen het anders was weten niet beter. 

 

In Thailand is nu de verkoop en het gebruik van 'soft-drugs' vrijgegeven, terwijl je nog niet zo heel lang geleden geruime tijd in het 'Bangkok Hilton' mocht vertoeven als je met drugs werd gepakt. Goede ontwikkeling? In Nederland zijn we, na een tijdje de absolute koploper te zijn geweest in de wereld waar het ging om het gebruik van 'soft drugs', en zelfs volop programma's hadden voor 'methadon-bussen' om mensen die aan de 'spuit' waren gegaan aan een 'high' te helpen zonder de criminele consequenties van autoinbraken, insluipingen en tasjesrovers, alweer geruime tijd druk met het reguleren, sluiten en anderszins bestrijden van de overlast. Hoewel een tamelijk nieuwe 'opvang' bij ons in de buurt een 'gebruikersruimte' heeft voor 'harddrugs', terwijl de gemeente beknibbelt op 'toezicht', en dat is te merken. 

 

Porno is een min of meer identiek verhaal. Nederland was op enig moment zo 'vrij' dat er zelfs open en bloot kinderporno werd verkocht, en een béétje 'sigarenwinkel' had een rek met 'prikkelliteratuur'. 'Progressieve' politici in de Tweede Kamer braken een lans voor het 'erkennen' van pedoseksuele relaties als 'gelijkwaardig' aan relaties met een seksueel karakter waarvoor je volwassenen moest zijn, terwijl we nu vooral opzien baren door zelfs de minste 'aanraking' aan te merken als voldoende voor ontslag en 'social shaming'. Tenzij je kunt aantonen dat je behoort tot een 'gediscrimineerde minderheid', iets in de geest van 'leer-travestiet-met-menselijke-transhond', waarvan ik onlangs een plastische beschrijving kreeg van een 'Nieuwe Nederlander', die geschokt was toen hij met zijn kinderen door zo'n stel verrast werd in Antwerpen, wat ook Amsterdam, Parijs of Kiev had kunnen zijn. En 'sigarenwinkel'?!

 

Hier op dit blog met grote regelmaat het bewijs dat ik 'HET' niet meer kan volgen, als ik mij sappel maak over iemand die voorop gaat in een demonstratie waarin met Nazi-vlaggen wordt gezwaaid, onder het oproepen van zijn gevolg om Moslims door te trappen, terwijl zijn aanhang in Nederland iedereen die niet begrijpt dat dat héél normaal is, voor 'Nazi' en 'racist' uitmaakt. 

 

In mijn jonge jaren was Nederland een héél ander land dan nu. Met échte normen en waarden die niet per dag, en per gelegenheid werden aangepast. Je hoefde niet naar de rechter om te 'toetsen' of je kennis van de wet nog wel aansloot bij de tijdgeest. Bepaalde dingen deed je niet, als minderjarige, anders kreeg je thuis een pak slaag. Kwam geen rechter aan te pas, en de overheid steunde ouders als die ingrepen, zoals ouders ook de leerkrachten steunden als die ingrepen. Dat is in ons land allemaal geen optie meer. Het hele idee van het gezin als 'hoeksteen van de samenleving', op enig moment als nostalgisch thema gekaapt door de 'Christenen', maar daarvoor de standaard bij 'Joden', 'Moslims' en 'Seculieren', is ook onpraktisch in een samenleving waarin kinderen van het ene naar het andere adres zwerven, met een keur aan ouders na verschillende scheidingen, en 'instanties' die toezicht houden, waarbij ouders zich in moeten spannen om te voorkomen dat ze hen niet meer te zien krijgen. 

 

In andere landen waar wij ons innig mee verbonden voelen, zoals de Verenigde Staten, onze 'Grote Broer' binnen de alliantie die 'Onze Normen en Waarden' wereldwijd opdringt aan andere landen, is slaag als straf en een afzijdige overheid nog de normaalste zaak van de wereld, en in sommige staten zelfs op scholen toegestaan, wat in Nederland (formeel) zelfs in mijn jeugd al bij wet verboden was. Waarmee ik slechts probeer duidelijk te maken dat het een misvatting is dat alleen het vuurwapenbezit, de doodstraf en de vele 'Homeless People' maakt dat de VS gewoon een ander land is, met andere normen en waarden dan ons eigen minuscule vlekje op de globe.

 

Een land kan verkiezingen hebben, net als wij in Nederland, en zelfs deel uitmaken van de EU, en de NAVO, terwijl we als 'GoedMutsen' fel van leer trekken tegen de uitslag, omdat de gekozen president, of geformeerde regering, niet 'democratisch' is. Het is een autocratische 'dictatuur' omdat daar 'Onze Normen en Waarden' met voeten worden getreden. Joh, ga liggen en vertel, welke 'Normen en Waarden' zijn dat dan concreet? Vervolgens braakt iemand dan een korte reeks gemeenplaatsen uit, een enkele keer gelardeerd met een kleurrijke beschrijving van een geïsoleerd incident, uitvergroot tot wereldomspannend schandaal, en als je voorzichtig tegenwerpt dat het toch niet zo uniek is als de spreker het voorstelt, en dat situaties in 'Modellanden', met inbegrip van ons eigen plantsoentje, misschien zelfs wel veel erger zijn, dan krijg je een partij bagger over je heen, daar lusten de honden geen brood van! Want fatsoen, omgangsvormen, daar doen we al geruime tijd niet meer aan. 

 

Onder de streep blijken de alom aanwezige chaos en impulsiviteit, waarbij we onze eigen hoogst persoonlijke ervaringen uitvergroten tot kenmerkend voor 'Onze Normen en Waarden', voorzover die ervaringen ons bevallen, te staan voor 'Vrijheid!', die we op een voetstuk hebben gezet. Ja, de 'Vrijheid' om te worden geprostitueerd voor 'belangen' die ons berooid of dood op het slagveld achterlaten, strijdend voor 'Onze Normen en Waarden', die we niet eens als een principe kunnen benoemen, waar we weliswaar tegen 'discrimineren' zijn, maar niet als ons dat is verkocht als 'Positief'. We zijn vóór de vrede, behalve als we voor oorlog zijn. We verdedigen de journalistieke vrijheid, behalve als het om Assange gaat. Klokkenluiders die onwelgevallige informatie over Epstein's 'pedonetwerk' in de wind hangen, waardoor onze helden beginnen te meuren, moeten genoegen nemen met hun afkoopsom, en verder hun mond houden. 

 

Wat ons niet bevalt is de schuld van Poetin, Orban, Wilders, Timmermans, Jetten, Rutte, Zwarte Piet, of willekeurige andere 'VooDoo-pop'.

 

In mijn optiek is het zaak om normen en waarden te kiezen die nuttig en nodig zijn om een zekere betrouwbaarheid, vreedzaamheid en stabiliteit te brengen, waarbij die normen en waarden pijn kunnen doen voor iemand die meent dat beperkingen alleen dienen te worden opgelegd aan anderen. Terwijl persoonlijke normen en waarden, afgeleide van een 'Lifestyle', 'Overtuiging' of 'Religie' alleen voor de persoon gelden die er gelukkig van wordt om zo te leven, maar niet voor u of voor mij. Omdat de grondwet zegt dat dat niet kan.

0 comments

Is het echt zo onbelangrijk?

Er ligt een voorstel van D66 om de ontbinding van het huwelijk te reduceren tot een formaliteit.

 

Tenzij er minderjarige kinderen zijn, moet je naar het gemeentehuis kunnen stappen voor een handtekening van een ambtenaar, en klaar. Zo denken ze ook over euthanasie bij die partij. En over geslachtsverandering. Alsmede over deelname aan oorlogen. Allerlei grote, ingrijpende, onomkeerbare beslissingen moeten een stuk eenvoudiger worden. Als je daar vraagtekens bij zet krijg je als reactie dat jouw 'mening' er niet toe doet, want we 'leven in een vrij land'. 

 

Als er minderjarige kinderen zijn dan moeten echtparen nog wel even bij de rechter langs, die dan een 'afweging' maakt die recht zou doen aan het belang van de kinderen, binnen het kader van de wet. Eventueel na consultatie van 'experts'. Op zich onderschrijf ik van harte dat je volwassenen niet voor de voeten moet lopen, terwijl je kinderen moet beschermen. Daarover geen verschil van mening. Als ik problemen heb met een partij als D66, en andere partijen, 'Links', 'Centrum' of 'Rechts', dan is het dat ze op tal van punten overlopen van bemoeizucht, en D66 is koploper, samen met GL/PvdA, maar eigenlijk hebben alle partijen er een handje van. Over grote, onomkeerbare stappen moet 'de Politiek' goed nadenken alvorens keuzes te maken die de samenleving 'structureren'. 

 

'Geneuzel', via 'micro-management' gedrag beïnvloeden, en beleid gericht op het beïnvloeden van iets wat je helemaal niet kúnt beïnvloeden, zoals het 'Klimaat', terwijl je de belangrijke thema's de vrije loop laat, geeft onvoorspelbare uitkomsten en bestuurlijke chaos. Waar ik naar pleitbezorgers van die 'moderne' benadering kijk, zie ik een splitsing tussen twee groepen die elkaar helpen om er een onvoorstelbare puinhoop van te maken. De ene groep loopt over van de 'Goede Bedoelingen', en denkt niet na. De andere groep denkt wel na, maar heeft Eurotekens in de ogen, omdat chaos de 'vraag' naar hun 'expertise' en 'diensten' doet toenemen. Het is niet zwart/wit. En niet absoluut. Er is een zekere mate van kruisbestuiving, en als een 'beweging' mogen we daarnaast de 'sukkels' niet vergeten, mensen die consequent keuzes maken die slecht zijn voor henzelf, én voor de samenleving als geheel, die voor 'massa' zorgen.

 

U herkent die observatie, of in het geheel niet, en als dat laatste het geval is dan is de kans levensgroot dat u mij uitmaakt voor een 'betweter' en een 'dictator', terwijl ik niet verder ga dan mijn medemensen oproepen om geen 'Domme Dingen' te doen. Om per situatie goed na te denken over de consequenties van een keuze, en als je die niet kunt overzien, om dan conserverend (conservatief) te zijn, en niet alles om te woelen en grote veranderingen door te drukken op basis van gevoelens, sentimenten en emoties. Sommige keuzes moeten niet te gemakkelijk zijn. Daar komen brokken van. 'Kopen zonder Kijken' is roulette, en bij roulette wint alleen het casino. 

 

Een bescheiden onderzoek van de Universiteit van Groningen bracht aan het licht dat rond 11% van de tieners onzeker is over het geslacht, en dat het tegen de tijd dat men de schone leeftijd van 26 heeft bereikt is afgenomen tot 4%. Het gaat dus om 'zelf-rapportage', waarbij betrokkenen 'onzeker' zijn. Als op grond van die onzekerheid iemand het voortouw neemt om betrokkene te 'begeleiden' op een traject van 'verandering', dan suggereert dit onderzoek uit Groningen dat je dan rond de leeftijd van 26 zit met de helft of meer spijtoptanten, waarbij ook de resterende 4% geen zekerheid geboden kan worden dat een verandering hen blij zal maken. Moet je zo'n ingreep dan makkelijk maken, of juist niet? Doe je er goed aan om het aantal twijfelaars groter te maken via programma's op scholen die de 'drempel' weg moeten nemen? Of stort je daardoor veel kinderen in het verderf? Ernstige trauma's, tot suïcide aan toe, zijn al volop in beeld, waarbij de 'experts' elkaar de strot afbijten op zoek naar schuldigen. Het kan uiteraard hoe dan ook niet liggen aan hun eigen 'expertise', noch aan de faciliterende wetgever, of aan de leerkrachten met 'Goede Bedoelingen'. Dus ligt het aan die kinderen zelf, of aan de ouders. 

 

Terughoudendheid en een conservatieve benadering, zonder zo'n proces bij wet te verbieden, lijkt mij niet onverstandig. En dat geldt ook voor de vraag of je met elkaar zult gaan trouwen, kinderen op de wereld gaat zetten, en of je er op zeker moment beter aan doet om te scheiden en elkaar los te laten. Geen jurist, geen 'expert', kan daarin het verlossende woord spreken. Elke relatie is anders. Elke situatie is anders. Maar in algemene termen zijn kinderen, én volwassenen, gebaat bij stabiele relaties, zijn kinderen beter af als ze volop aandacht krijgen van de natuurlijke ouders, en is 'DNA' belangrijker dan veel 'experts' veronderstellen. Het streven naar maximalisatie op basis van 'wetenschappelijke' bevindingen is eerder de bron van grote ellende in een mensenleven dan de weerstanden die mensen tegenkomen op hun weg, en die vragen om een compromis, en laveren tussen de klippen door. 

 

Onze samenleving migreert meer en meer naar een onberekenbare mengeling van ingevingen en impulsen die leidend zijn, waarbij we de verantwoordelijkheid voor die keuzes buiten onszelf plaatsen. In mijn optiek dient de overheid overal waar chaos en willekeur voor grote problemen zorgt stabiliteit te brengen door respect voor het 'contract' en de consequenties van eigen keuzes te verankeren in de wet, waarbij die overheid zelf het goede voorbeeld geeft door niet mee te buigen met de waan-van-de-dag. En door af te zien van het idee dat 'nudgen' een goede manier is om uit te komen bij een gewenst resultaat. Ik zie liever dat mensen bewust kiezen, beseffen wat de consequenties van die keuzes zijn, en hun verantwoordelijkheid nemen, dan dat ze zich laten 'verleiden'. In het bijzonder waar een rechter vervolgens iemand afrekent op bepaalde keuzes omdat betrokkene 'had moeten weten' dat er ergens in de toekomst op teruggekomen zou worden, en wat dan de norm zou zijn. 

0 comments

View older posts »