Jammerjoh

Website voor mensen die niet klagen

Zweverig

Een 'zwevende' kiezer is iets anders dan een 'zweverige' kiezer.

 

Onvoorspelbaarheid is een consequentie van het democratische proces waar de 'elite' niet goed raad mee weet. Naast trouwe aanhangers van partijen, die 'dogmatisch' stemmen, conform hun status, of hun idealen, waren er altijd al 'zwevende' kiezers. Mensen die 'bewust' stemmen, in die zin dat zij voor elke verkiezing, op basis van de presentatie van partijen, de situatie in het land, of de wereld, bepalen welke partij hun stem krijgt. En welke politicus binnen die groepering de 'voorkeur' verdient. 

 

Sommige 'zwevende' kiezers maken er veel werk van. Anderen kiezen veel meer op basis van hun intuïtie. Ze vinden deze of gene partijleider 'sympathiek', bijvoorbeeld. Dat neigt al naar 'zweverig'. Maar waar mensen hun stem geven aan 'een vrouw', louter en alleen omdat het 'geen man' is. Of iemand die 'jong' is, of 'zwart', of 'Joods', of 'sportief', of 'energiek', zijn we in de 'Politieke Efteling' belandt. De 'Ballenbak'. 

 

Hoewel het begrijpelijk is dat partijen trachten óók aantrekkelijk te zijn voor de 'zweverige' kiezer, is het niet slechts verschrikkelijk hypocriet, maar hol je je partij van binnenin uit. Voor je het weet krijgt de 'waan-van-de-dag' grip op de besluitvorming, en verandert je partij in een duiventil. Als er al iets overblijft van een 'visie', verdwijnt die volledig naar de achtergrond. Het voedt nog slechts de ruzies in de marge, over wie met wie wil regeren, maar zelfs die impliciete beloften liggen de dag na de verkiezingen bij de vlaggetjes en de toeters in de vuilnisbak.

 

Voor de 'zwevende' kiezer wordt het daarmee ook steeds lastiger om nog een politieke partij te vinden die tenminste serieus is. Die oog heeft voor de noodzaak het politieke proces zelf te beschermen, ook als dat uitkomsten genereert die men voor onwenselijk houdt. Een partij die wars is van de focus op 'peilingen', en bij elke gelegenheid verwijst naar de eigen standpunten, inplaats van andere partijen en collega's te verketteren. De behoefte aan 'rechtschapen' en standvastige politici groeit. In de 'Legacy Wereld' ben je dan al snel een 'dictator', omdat je te weinig ruimte biedt voor de 'zweverige' medemens. 

 

In zijn extreme consequentie betekent het dat een politicus die onder vuur komt te liggen vanwege zijn, of haar 'politiek-niet-correcte', of 'onsympathieke' presentatie, de wind in de zeilen krijgt. Als hij of zij maar duidelijk is, en ook doet wat hij of zij zegt. In een politieke constellatie met slechts twee partijen is de kans dan groter op de keuze voor iemand met tamelijk extreme opvattingen. Trump of Sanders. In een land als Nederland hebben ook standvastige partijen in het politieke midden een kans. Zoals het CDA, dat onder van Haersma-Buma, en anderen op de lijst, wel volop 'zichtbaar' is, en ook al ver voor de verkiezingskoorts toesloeg tijd vrijmaakte om in 'praatprogramma's' een 'eigen geluid' te laten horen. 

 

Het gaat dan niet om dat 'midden', waar het uitgesproken druk is, omdat partijen niet gezien willen worden als 'extreem' (links of rechts), waar de 'populisten' (Wilders en Roemer) het voor het zeggen hebben. Maar om die integriteit. En dan hebben D66 en GroenLinks een probleem. De 'bereidheid' om te regeren druipt er vanaf. 'Energiek' en met 'Elan', gesteund door gedreven 'PR-deskundigen' die kneden en boetseren om de 'presentatie' te optimaliseren, met een oceaan aan 'Hillary-soundbites', doet de 'zwevende' kiezer vragen of ze ook een eigen standpunt hebben? Of dat het alleen maar gaat om de 'mooie jongens' (en meisjes). Het enthousiasme bij de 'Legacy Media' voor die 'frisse' partijen kon wel eens een doodskus zijn. 'Zweverig' is 'uit'.

Go Back

Comment