Fracties binnen de ‘Warparty’ vliegen elkaar 24/7 in de haren, en bestrijden elkaar op leven en dood.
Het concept van een ‘Warparty’ spreekt ‘complot-denkers’ aan, die menen dat het allemaal theater is, geregisseerd door een selecte groep die de controle heeft over de ‘Deep State’. Van daaruit is het een babystapje naar ‘Vrijmetselarij’, ‘de Joden’, of enige andere groep die al vele eeuwen lang uit zou zijn op ‘werelddominantie’. Maar dat is geen juiste voorstelling van zaken, naar mijn stellige overtuiging. En zelfs een gevaarlijke propositie, waar het vijand-denken voedt, en je op enig moment de conclusie moet trekken: ‘We’ve met the enemy, and it is us!’
Bij gebrek aan beter hanteer ik die termen ‘Warparty’ en ‘Deep State’ hier ook. Waarbij de ‘Deep State’ staat voor een macht die niet anoniem of onzichtbaar is, maar die voor continuïteit zorgt, en functioneert als een soort ‘Gladio’-organisatie. In ‘vredestijd’ saaie ambtenaren, maar nadat ‘de vijand’ het land heeft veroverd, rust op hun schouders de taak om een ‘ondergrondse’ te organiseren die het land weer teruggeeft aan de ‘rechtmatige eigenaren’. Alleen is ‘vredestijd’ hier misleidend, omdat het slechts verwijst naar gezapigheid aan het hof in ‘Washington’, waar men elkaar verveelt met haarkloverijen, terwijl men samen druk in de weer is het imperium uit te breiden. En dat gaat er weinig zachtzinnig aan toe! Ongeacht welke fractie van de ‘Warparty’ de voorkeur heeft gekregen in de voorgekookte ‘verkiezingen’.
De ‘Gladio’-organisatie had wel een formele structuur, als onderdeel van de NAVO-organisatie, maar de uitverkorenen in de diverse Europese NAVO-landen kenden elkaar niet. Of in elk geval niet in die functie van ‘sleeper-agent’. Toen die ‘Gladio’-organisatie in Italië actief werd, en daarna ook elders in Europa operaties uitvoerde tegen ‘links’, terwijl de legers van het Warschau-Pact keurig achter de eigen landsgrenzen bleven, was de vraag of dat een ‘politiek-gedragen’ beslissing was, of eigen initiatief van militaristische types die zich verveelden, of geheime diensten die als zodanig een ’Staat-binnen-de-Staat’ vormden.
De ‘Warparty’ en de ‘Deep State’ wilden Hillary, maar het Amerikaanse volk besliste anders. Waarop de ‘Warparty’ de ‘Gladio-kaart’ trok door lukraak ‘de Russen’ ervan te beschuldigen een coup te hebben georganiseerd in de Verenigde Staten zelf. En die Duivel krijg je niet snel weer in haar doosje. Het hele concept van ‘Gladio’ is er op gebaseerd dat een bescheiden groep getrainde ‘operatives’ activiteiten ontplooit die een heel land op sleeptouw kunnen nemen. Bij tal van ‘Regime-Change’-operaties deed men daar ervaring mee op. Uit DEZE email-wisseling, en nabeschouwing, blijkt hoe dat werkt. Hoe mensen die zich van geen kwaad bewust lijken te zijn worden gecoöpteerd, en vervolgens middels berichtgeving die stijf staat van de ‘Bias’ het ‘Vuile Werk’ opknappen.
Ook toen in Europa ‘Gladio’ actief werd, bleek die Duivel niet zo eenvoudig terug te stoppen te zijn in de doos waar zij uitverkopen was. In dit geval, in de Verenigde Staten, kan het maar zo zijn dat het eindigt in tranen. En als we niet oppassen worden we in Europa meegezogen in die val. Zelfs als het zou lukken om Trump met leugens, bedrog, halve waarheden en innuendo uit het ‘Witte Huis’ te vegen, keert daarmee de regie niet terug. Geheel los van het gegeven dat de kiezers van Trump, die nu ook onder zwarte stemgerechtigden aan populariteit wint, dat hoogst waarschijnlijk niet zonder slag of stoot laten gebeuren. Waar de ‘Gladio’-operatie geacht wordt de ‘Hearts-and-Minds’ van het volk te veroveren, middels ‘False Flag’ operaties zoals de aanslag op het station van Bologna, of het neerschieten van betogers op de Maidan, is men daar in de Verenigde Staten ver van verwijdert. En de kloof tussen de ‘Mainstream-Media’ en het volk neemt alleen maar verder toe. Vandaar de inspanning van de multinationals die de ‘Sociale Media’ beheren om eenieder die het gehad heeft met de chicanes van de ‘Warparty’ van het internet te rossen. Maar mijn geld niet op de eindoverwinning van de ‘Warparty’ en de ‘Deep State’.
Het intrigerende, vanuit mijn kijk op de wereld bezien, is dat zowel Trump als de ‘Warparty’ vrienden zijn van het ‘Militair Industrieel Complex’, en in bed liggen met Israël en de Saoedische extremisten, terwijl ze beiden een ‘Great America’ op het netvlies hebben staan, ruzie maken met Iran en Rusland, en menen dat China als ‘fabriek’ voor het ‘westen’ een toontje lager moet zingen, en genoegen moet nemen met wat ‘Wallstreet’ hen aan rantsoen biedt. Dus waarom die ruzie?
De ruzie gaat, onder de streep, over de strategie. En meer in het bijzonder de beeldvorming. Trump wil ‘oogsten’, terwijl de ‘Warparty’ zich realiseert dat die gewassen van Monsanto geen zaden bevatten die voor een nieuwe aanplant kunnen zorgen. Na de ‘rijke oogst’ van Trump, staat de Verenigde Staten met lege handen, en ligt een snoeiharde agressieoorlog in het verschiet om te voorkomen dat het volk de hongerdood sterft, als ze al niet door de drugs zijn geveld. Voor het ‘Militair Industrieel Complex’ en de ‘Mainstream Media’ maakt het geen verschil. Als ze al geïnteresseerd zijn in de lange termijn, dan lonken in beide scenario’s meer dingen die ‘BOEM!’ zeggen, en een grote behoefte aan propaganda die de kassa laat rinkelen bij ‘Mainstream’. Voor de multinationals die de ‘Sociale Media’ aansturen ligt dat wel anders. Die worden vacuüm gezogen met Trump. Tenzij Trump in een ‘Blitzkrieg’ alsnog Amerika laat triomferen met militaire middelen, waar het met handel en diplomatie, en ‘honing smeren’ terwijl je het tapijt onder de concurrentie in de wereld wegtrekt, om ze daarná pas op hun nek te springen, zoals de ‘Warparty’ voorstaat, bij Trump niet gaat lukken.
Het mobiliseren van een geïmproviseerde ‘Gladio-operatie’, opgezet door Obama met medewerking van ‘Warparty’-Republikeinen, en op het Amerikaanse volk losgelaten met een ‘Rusland-heeft-het-gedaan’ verhaal, was een gevaarlijke noodgreep. Maar vergeet ‘Blitzkrieg’. Dat is eerder geprobeerd, en dat liep niet goed af. Ongetwijfeld zullen ze in Rusland en China ook wel hebben nagedacht over ‘Stay Behind’ groepen, maar zelfs zonder zo’n formele organisatie van ‘sleeper-cellen’ zijn ze in die landen nogal allergisch voor buitenlandse overheersing. En sinds ‘Yeltsin’, ‘Berezovski’ en ‘Chodorkovski’ en consorten zijn ze in Rusland ook wakker waar het de genoegens van het roofkapitalisme betreft. Dus vergeet het.
Hoogste tijd dat de NAVO-landen weer gewoon gaan doen. Dat tumult in de Verenigde Staten en het Verenigde Koninkrijk proberen te verkopen als het ‘neusje van de zalm’ op het gebied van democratische staatshuishouding, moet eenieder met twee functionerende hersencellen doen beseffen dat we op het verkeerde paard hebben gewed. En ‘Gladio’ komt ons niet redden, maar begraven als we er geen halt aan toeroepen.